(Sprawa C-436/22 1 , ASCEL)(Odesłanie prejudycjalne - Ochrona siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory - Dyrektywa 92/43/eWg - Artykuły 2,4,11,12,14,16 i 17 - System ścisłej ochrony gatunków zwierząt - Canis lupus (wilk) - Wykorzystywanie do celów łowieckich - Ocena stanu ochrony populacji rozpatrywanego gatunku - "Niewłaściwy i nieodpowiedni" stan ochrony tego gatunku - Wykorzystywanie niezgodne z zachowaniem lub odtworzeniem gatunku we właściwym stanie ochrony - Uwzględnienie wszystkich najnowszych danych naukowych)
Język postępowania: hiszpański
(C/2024/5591)
(Dz.U.UE C z dnia 30 września 2024 r.)
Sąd odsyłający
Tribunal Superior de Justicia de Castilla y León
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Asociación para la Conservación y Estudio del Lobo Ibérico (ASCEL)
Strona pozwana: Administración de la Comunidad de Castilla y León
Sentencja
Artykuł 14 dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory, zmienionej dyrektywą Rady 2013/17/UE z dnia 13 maja 2013 r.,
należy interpretować w ten sposób, że:
stoi on na przeszkodzie przepisom państwa członkowskiego, na podstawie których wilk został wskazany jako gatunek, na którego osobniki można polować na części terytorium tego państwa członkowskiego, gdzie nie podlega on ścisłej ochronie przewidzianej w art. 12 ust. 1 tej dyrektywy, w sytuacji gdy stan ochrony tego gatunku w tym państwie członkowskim został uznany za "niewłaściwy i nieodpowiedni". W tym względzie należy wziąć pod uwagę sprawozdanie sporządzane co sześć lat na podstawie art. 17 przywołanej dyrektywy, wszelkie najnowsze dane naukowe, w tym uzyskane dzięki nadzorowi przewidzianemu w art. 11 tejże dyrektywy, a także zasadę ostrożności ustanowioną w art. 191 ust. 2 TFUE.
