(C/2024/5297)Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 9 września 2024 r.)
Sąd odsyłający
Bundesverwaltungsgericht
Strony w postępowaniu głównym
Strona inicjująca postępowanie przed sądem odsyłającym: Steiermärkische Bank und Sparkassen AG, KL, TR
Druga strona postępowania: Österreichische Finanzmarktaufsichtsbehörde (FMA)
Pytanie prejudycjalne
Czy prawo wtórne Unii, w szczególności art. 60 ust. 5 i 6 w związku z art. 58 ust. 1-3 w związku z art. 59 ust. 1 dyrektywy 2015/849 1 , a także ogólne zasady prawne Unii Europejskiej (w szczególności effet utile) stoją na przeszkodzie przepisom § 35 ust. 1-3 (dotyczącym odpowiedzialności karnej osób prawnych) i § 36 (o przedłużeniu okresu przedawnienia) austriackiej Finanzmarkt-Geldwäschegesetz (ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy na rynku finansowym, zwanej dalej "FM-GwG"), które, w powiązaniu z wykładnią tych przepisów dokonaną przez austriacki Verwaltungsgerichtshof (trybunał administracyjny) wymagają, aby w celu ukarania osoby prawnej członek organu lub inna osoba fizyczna, która działała w imieniu osoby prawnej, obowiązkowo uzyskała najpierw formalny status strony jako podejrzany (przy ścisłym przestrzeganiu wszystkich praw strony), a ponadto, że konieczne jest również, aby rozstrzygnięcie (sentencja) decyzji nakładającej karę za naruszenie administracyjne przeciwko osobie prawnej stwierdzało, że ustalone zostało, iż konkretnie w niej wymieniona osoba fizyczna (lub członek organu) działała w sposób przestępczy, bezprawny i zawiniony, aby w dalszej kolejności przypisać to zachowanie osobie prawnej, przy czym bieg przedawnienia karalności upływa po trzech latach od popełnienia przestępstwa, a bieg przedawnienia wykonania kary po pięciu latach?
1 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, zmieniająca rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 i uchylająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/60/WE oraz dyrektywę Komisji 2006/70/WE, ostatnio zmieniona dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2177 (Dz.U. 2015, L 141, s. 73).
