(C/2024/5225)Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 2 września 2024 r.)
Strony
Wnoszące odwołanie: Çolakoğlu Metalurji AŞ, Çolakoğlu Dış Ticaret AŞ (przedstawiciele: J. Cornelis, F. Graafsma, advocaten)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania wnoszących odwołanie
Wnoszące odwołanie wnoszą do Trybunału o:
- uchylenie wyroku Sądu (ósma izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 8 maja 2024 r. w sprawie T-630/21, Çolakoğlu Metalurji AŞ i Çolakoğlu Dış Ticaret AŞ/Komisja;
- stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2021/1100 1 z dnia 5 lipca 2021 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe i stanowiącego o ostatecznym pobraniu cła tymczasowego nałożonego na przywóz niektórych wyrobów płaskich walcowanych na gorąco z żeliwa, stali niestopowej i pozostałej stali stopowej, pochodzących z Turcji, oraz
- obciążenie Komisji Europejskiej kosztami poniesionymi przez wnoszące odwołanie w ramach niniejszego odwołania oraz w postępowaniu przed Sądem w sprawie T-630/21.
Tytułem żądania ewentualnego wnoszą one o:
- przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania; oraz
- orzeczenie, że rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów postępowania przed Sądem oraz kosztów postępowania odwoławczego nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.
Zarzuty i główne argumenty
Wnoszące odwołanie podnoszą w jego uzasadnieniu sześć zarzutów.
Po pierwsze, w zaskarżonym wyroku błędnie zastosowano część wprowadzającą art. 2 ust. 10 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 2 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej (zwanego dalej "rozporządzeniem podstawowym") poprzez uznanie prowizji wypłaconej ÇOTAŞ za czynnik wpływający na porównywalność cen.
Po drugie, w zaskarżonym wyroku błędnie zastosowano art. 2 ust. 10 lit. i) rozporządzenia podstawowego i przeinaczono dowody poprzez uznanie, że wnoszące odwołanie nie stanowią jednego podmiotu gospodarczego.
Po trzecie, w zaskarżonym wyroku dokonano błędnej wykładni art. 2 ust. 10 lit. i) rozporządzenia podstawowego, przeinaczono dowody i błędnie zastosowano prawo do bycia wysłuchanym poprzez uznanie, że kwotę prowizji można było dostosować i że Komisja nie popełniła oczywistego błędu w ocenie przy ustalaniu wysokości dostosowania.
Po czwarte, w zaskarżonym wyroku dokonano błędnej wykładni art. 2 ust. 10 lit. j) rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do sposobu traktowania operacji zabezpieczających.
Po piąte, w zaskarżonym wyroku dokonano błędnej wykładni stosownego orzecznictwa WTO poprzez stwierdzenie, że obliczenie kwartalne nie było konieczne.
Po szóste, w zaskarżonym wyroku Sąd przeinaczył dowody, którymi dysponował, poprzez uznanie,(1) że nie wykazano, iż zmiany w kosztach produkcji miały wpływ na porównywalność cen,(2) że wahania kosztów produkcji dotyczyły tylko jednego rodzaju produktu oraz(3) że nierównomierny rozkład odnosił się jedynie do 3 z 23 rodzajów produktów.
