(Pojęcie poważnej krzywdy)] 1 [Odesłanie prejudycjalne - Wspólna polityka w dziedzinie azylu i ochrony uzupełniającej - Dyrektywa 2011/95/UE - Artykuł 15 - Przesłanki przyznania ochrony uzupełniającej - Uwzględnienie okoliczności dotyczących indywidualnej sytuacji i osobistych uwarunkowań wnioskodawcy, jak również ogólnej sytuacji w kraju pochodzenia - Sytuacja humanitarna]
(C/2024/466)
Język postępowania: niderlandzki
(Dz.U.UE C z dnia 3 stycznia 2024 r.)
Sąd odsyłający
Rechtbank Den Haag, zittingsplaats 's-Hertogenbosch
Strony w postępowaniu głównym
Strony skarżące: X, Y, ich sześcioro małoletnich dzieci
Druga strona postępowania: Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid
Sentencja
1) Artykuł 15 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie norm dotyczących kwalifikowania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako beneficjentów ochrony międzynarodowej, jednolitego statusu uchodźców lub osób kwalifikujących się do otrzymania ochrony uzupełniającej oraz zakresu udzielanej ochrony
należy interpretować w ten sposób, że:
dla ustalenia, czy osoba ubiegająca się o udzielenie ochrony międzynarodowej kwalifikuje się do otrzymania ochrony uzupełniającej, właściwy organ krajowy musi zbadać wszystkie istotne elementy dotyczące zarówno indywidualnej sytuacji i osobistych uwarunkowań wnioskodawcy, jak i ogólnej sytuacji w kraju pochodzenia, zanim ustali formę poważnej krzywdy, którą elementy te mogą ewentualnie potwierdzić.
2) Artykuł 15 lit. c) dyrektywy 2011/95
należy interpretować w ten sposób, że:
w celu oceny istnienia realnego zagrożenia poważną krzywdą, zdefiniowaną w tym przepisie, właściwy organ krajowy musi mieć możliwość uwzględnienia elementów związanych z indywidualną sytuacją i osobistymi uwarunkowaniami wnioskodawcy, innych niż sama okoliczność pochodzenia ze strefy danego kraju, w której dochodzi do "najbardziej skrajnych przypadków ogólnej przemocy" w rozumieniu wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 17 lipca 2008 r. w sprawie N.A. przeciwko Zjednoczonemu Królestwu (CE:ECHR:2008:0717JUD002590407, § 115).
3) Artykuł 15 lit. b) dyrektywy 2011/95
należy interpretować w ten sposób, że:
stopień natężenia masowej przemocy panującej w kraju pochodzenia wnioskodawcy nie może osłabiać wymogu indywidualizacji poważnej krzywdy zdefiniowanej w tym przepisie.
