[Sprawa C-175/22 1 , BK (Zmiana kwalifikacji czynu)][Odesłanie prejudycjalne - Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych - Dyrektywa 2012/13/UE - Prawo do informacji w postępowaniu karnym - Artykuł 6 - Prawo do informacji dotyczących oskarżenia - Artykuł 6 ust. 4 - Zmiana udzielonych informacji - Zmiana kwalifikacji przestępstwa - Obowiązek poinformowania osoby oskarżonej w odpowiednim czasie i umożliwienia jej przedstawienia argumentów dotyczących rozważanej nowej kwalifikacji - Skuteczne wykonywanie prawa do obrony - Rzetelność postępowania - Dyrektywa (UE) 2016/343 - Wzmocnienie niektórych aspektów domniemania niewinności i prawa do obecności na rozprawie w postępowaniu karnym - Artykuł 3 - Domniemanie niewinności - Artykuł 7 ust. 2 - Prawo do nieobciążania samego siebie - Artykuł 47 akapit drugi Karty praw podstawowych Unii Europejskiej - Wymóg bezstronności sądu karnego - Zmiana kwalifikacji czynu z inicjatywy sądu karnego lub na wniosek osoby oskarżonej]
(C/2024/455)
Język postępowania: bułgarski
(Dz.U.UE C z dnia 3 stycznia 2024 r.)
Sąd odsyłający
Spetsializiran nakazatelen sad
Strona w postępowaniu głównym w sprawie karnej
BK
przy udziale: Spetsializirana prokuratura
Sentencja
1) Artykuł 6 ust. 4 dyrektywy 2012/13/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2012 r. w sprawie prawa do informacji w postępowaniu karnym
należy interpretować w ten sposób, że:
stoi on na przeszkodzie orzecznictwu krajowemu pozwalającemu sądowi orzekającemu co do istoty w sprawie karnej na przyjęcie kwalifikacji prawnej zarzucanych czynów odmiennej od pierwotnie przyjętej przez prokuraturę bez poinformowania w odpowiednim czasie osoby oskarżonej o rozważanej nowej kwalifikacji w chwili i w warunkach umożliwiających jej skuteczne przygotowanie obrony, a tym samym bez umożliwienia tej osobie wykonywania prawa do obrony w sposób rzeczywisty i skuteczny w odniesieniu do tej nowej kwalifikacji. W tym kontekście nie ma żadnego znaczenia okoliczność, że wspomniana kwalifikacja nie może prowadzić do wymierzenia kary surowszej niż przestępstwo, o które dana osoba była pierwotnie oskarżona.
2) Artykuły 3 i 7 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/343 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie wzmocnienia niektórych aspektów domniemania niewinności i prawa do obecności na rozprawie w postępowaniu karnym oraz art. 47 akapit drugi Karty praw podstawowych Unii Europejskiej
należy interpretować w ten sposób, że:
nie stoją one na przeszkodzie ustawodawstwu krajowemu umożliwiającemu sądowi orzekającemu co do istoty w sprawie karnej przyjęcie z własnej inicjatywy lub w następstwie propozycji oskarżonego kwalifikacji prawnej zarzucanych czynów odmiennej od pierwotnie przyjętej przez prokuraturę, pod warunkiem że sąd ten poinformował osobę oskarżoną w odpowiednim czasie o rozważanej nowej kwalifikacji, w chwili i w warunkach, które umożliwiły jej skuteczne przygotowanie obrony, i dał w ten sposób tej osobie możliwość wykonywania prawa do obrony w sposób rzeczywisty i skuteczny w odniesieniu do przyjętej w ten sposób nowej kwalifikacji.
