(C/2024/4317)Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 15 lipca 2024 r.)
Strony
Strona skarżąca: Republika Włoska (przedstawiciele: G. Palmieri, pełnomocnik, D. D'Alberti i P. Gentili, avvocati dello Stato)
Strona pozwana: Parlament Europejski
Żądania strony skarżącej
- stwierdzenie nieważności, na podstawie art. 263 TFUE i art. 51 akapit pierwszy lit. a) statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, ogłoszenia o konkursie otwartym PE/AD/301/2024, mającym na celu wyłonienie 90 laureatów obywatelstwa niderlandzkiego na stanowiska administratorów (grupa zaszeregowania AD 6) w Sekretariacie Generalnym Parlamentu Europejskiego, które to ogłoszenie opublikowano w Dz.U. UE z dnia 4 marca 2024 r., seria C;
- stwierdzenie nieważności lub pomocniczo stwierdzenie niemożności stosowania, na podstawie art. 277 TFUE, ogólnych przepisów wykonawczych do art. 27 Regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej (zwanego dalej "regulaminem pracowniczym"), przyjętych przez Prezydium Parlamentu Europejskiego w dniu 21 listopada 2022 r. w szczególności art. 1 i 2, i w konsekwencji stwierdzenie nieważności ogłoszenia, o którym mowa w poprzednim punkcie;
- stwierdzenie nieważności listy rezerwy kadrowej sporządzonej po zakończeniu konkursu będącego przedmiotem ogłoszenia, którego nieważność zostanie stwierdzona;
- obciążenie Parlamentu Europejskiego kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Rząd włoski kwestionuje ogłoszenie PE/AD/301/2024 mające na celu wyłonienie 90 laureatów posiadających obywatelstwo niderlandzkie na stanowiska administratorów (grupa zaszeregowania AD 6) w Sekretariacie Generalnym Parlamentu Europejskiego oraz ogólne przepisy wykonawcze do art. 27 regulaminu pracowniczego przyjęte przez Prezydium Parlamentu Europejskiego w dniu 21 listopada 2022 r.
W odniesieniu do ogłoszenia o konkursie podnosi on:
1) brak uzasadnienia (art. 296 TFUE) ze względu na stanowczy charakter twierdzenia, zgodnie z którym w służbach Parlamentu Europejskiego są zakłócenia równowagi w reprezentacji obywateli danego państwa na niekorzyść Niderlandów, którym można zaradzić jedynie poprzez ogłoszenie zastrzeżonych konkursów;
2) nieprzeprowadzenie dochodzenia i naruszenie zasady dobrej administracji (art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej), ponieważ nie są znane szczegółowe badanie i okoliczności faktyczne, na podstawie których Parlament Europejski doszedł do takiego wniosku;
3) bezpośrednie naruszenie art. 27 regulaminu pracowniczego i przepisów wykonawczych do niego, ustanowionych przez Parlament Europejski w decyzji z dnia 21 listopada 2022 r., ponieważ wydaje się, że nie podniesiono ani nie wykazano spełnienia bezwzględnej przesłanki, jaką przepisy te przewidują, aby można było przeprowadzić zastrzeżone konkursy;
4) naruszenie zasady proporcjonalności, ponieważ dyskryminujący środek, biorąc również pod uwagę wątpliwe przesłanki, na których się opiera, wydaje się nadmierny w stosunku do zamierzonego celu;
5) naruszenie norm i zasad dotyczących równości językowej w konkursach (art. 1d ust. 6 regulaminu pracowniczego i art. 1 ust. 1 lit. f) załącznika III do regulaminu pracowniczego), przypomnianych ostatnio przez Sąd w wyroku z dnia 8 maja 2024 r. Francja/Komisja (T-555/22, EU:T:2024:297)): organizowanie konkursów zastrzeżonych dla określonych obywateli prowadzi w sposób nieunikniony do ograniczenia języków, którymi można się posługiwać w konkursie, do języków danych obywateli.
W odniesieniu do obu zaskarżonych aktów rząd włoski podnosi:
6) nadużycie władzy i naruszenie przepisów prawa materialnego nierozerwalnie związanych z charakterem i celem ogłoszeń o konkursach;
7) naruszenie art. 27 akapit drugi regulaminu pracowniczego i zasady proporcjonalności;
8) brak uzasadnienia (naruszenie art. 296 TFUE i art. 41 ust. 2 tiret trzecie Karty praw podstawowych Unii Europejskiej).
