(C/2024/4097)Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 8 lipca 2024 r.)
Strony
Strona skarżąca: Pavel Ezubov (Moskwa, Rosja) (przedstawiciele: adwokaci D. Rovetta, M. Campa i V. Villante)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności decyzji Rady (WPZiB) 2024/847 z dnia 12 marca 2024 r. zmieniającej decyzję 2014/145/WPZiB w sprawie środków ograniczających w związku z działaniami podważającymi integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażającymi 1 ;
- stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2024/849 z dnia 12 marca 2024 r. wykonującego rozporządzenie (UE) nr 269/2014 w sprawie środków ograniczających w odniesieniu do działań podważających integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażających 2 ; oraz
- obciążenie Rady kosztami niniejszego postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi skarżący podnosi cztery zarzuty.
1. Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia, art. 296 TFUE i art. 41 ust. 2 lit. c) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej - naruszenia prawa do skutecznej ochrony sądowej i art. 47 Karty praw podstawowych.
2. Zarzut drugi, dotyczący niezgodności z prawem nowych kryteriów umieszczenia w wykazach, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. e), art. 2 ust. 1 lit. g) decyzji 2014/145/WPZiB oraz w art. 3 ust. 1 lit. g) rozporządzenia (UE) nr 269/2014, wprowadzonych aktami z czerwca 2023 r. - zarzut niezgodności z prawem na podstawie art. 277 TFUE.
3. Zarzut trzeci, dotyczący oczywistego błędu w ocenie - nieprzestrzegania ciężaru dowodu - w art. 1 ust. 1 lit. e), art. 2 ust. 1 lit. g) decyzji 2014/145/WPZiB oraz w art. 3 ust. 1 lit. g) rozporządzenia (UE) nr 269/2014, przy czym obydwa akty dotyczą środków ograniczających w związku z działaniami podważającymi integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażającymi.
4. Zarzut czwarty, dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności i praw podstawowych skarżącego; naruszenia podstawowych praw skarżącego do własności i wolności prowadzenia działalności gospodarczej; naruszenia art. 16 i 17 Karty praw podstawowych.
