(Sprawa C-235/24, Niesker 1 )(C/2024/3318)
Język postępowania: niderlandzki
(Dz.U.UE C z dnia 3 czerwca 2024 r.)
Sąd odsyłający
Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden
Strony w postępowaniu głównym
Skazany: S.A.H.
Druga strona postępowania: Openbaar Ministerie
Pytania prejudycjalne
1) Czy pojęcie "sądu" w rozumieniu art. 267 TFUE w związku z art. 8 ust. 2-4 i art. 9 decyzji ramowej 2006/783/WSiSW 2 należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ono również wyznaczony do tego sąd państwowy - niebędący właściwym organem w rozumieniu art. 8 ust. 1 decyzji ramowej - który w drodze procedury pisemnej, co do zasady bez udziału skazanego, orzeka wyłącznie w przedmiocie kwestii prawnych, o których mowa w art. 8 ust. 2-4 oraz art. 9 decyzji ramowej?
2) Czy art. 47 Karty należy interpretować w ten sposób, że jeżeli w procedurze uznania wyroku w rozumieniu decyzji ramowej 2008/909/WSiSW ocena elementów wymienionych w art. 8 ust. 2-4 i art. 9 tejże decyzji zostaje powierzona wyznaczonemu do tego sądowi państwowemu w państwie wykonującym, to oprócz możliwości wyrażenia stanowiska w państwie wydającym na mocy art. 6 ust. 3 decyzji ramowej 2008/909/WSiSW skazanemu winno również przysługiwać prawo do skutecznego środka prawnego w państwie wykonującym?
W przypadku udzielenia na to pytanie odpowiedzi twierdzącej:
3) Czy art. 47 Karty w świetle decyzji ramowej 2008/909/WSiSW należy interpretować w ten sposób, że do dochowania prawa do skutecznego środka prawnego w państwie wykonującym wystarczy stanowisko skazanego w formie pisemnej złożone albo jeszcze przed dokonaniem oceny sądowej i wydaniem decyzji o uznaniu wyroku, albo w postaci wniosku o dokonanie rewizji pierwotnej oceny po tym, jak decyzja została już wydana?
oraz
4) Czy art. 47 Karty w świetle decyzji ramowej 2008/909/WSiSW należy interpretować w ten sposób, że skazanemu, który nie posiada wystarczających środków finansowych i który potrzebuje wsparcia, aby mieć zagwarantowany skuteczny dostęp do wymiaru sprawiedliwości w państwie wykonującym, należy zapewnić pomoc prawną, choć przepisy tego nie przewidują?
5) Czy kryterium określone w art. 8 ust. 3 decyzji ramowej 2008/909/WSiSW należy interpretować w ten sposób, że przy zmianie kary lub środka ze względu na to, że ich rodzaj jest niezgodny z prawem państwa wykonującego, należy ocenić, jaki środek zostałby wedle wszelkiego prawdopodobieństwa orzeczony przez sąd państwa wykonującego, gdyby wyrok zapadł w państwie wykonującym, czy też należy - w razie konieczności zwracając się o dodatkowe informacje - przeprowadzić ocenę, w ramach której sąd bada rzeczywistą konstrukcję środka w państwie wydającym?
6) W jaki sposób i w jakim wymiarze w razie ewentualnej rewizji oceny zakazu zaostrzenia kary na podstawie art. 8 ust. 4 decyzji ramowej 2008/909/WSiSW przez państwo wykonujące należy uwzględnić zdarzenia i informacje zaistniałe już po wydaniu decyzji o uznaniu wyroku?
