KOMISJA EUROPEJSKA,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1005/2008 z dnia 29 września 2008 r. ustanawiające wspólnotowy system zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania, zmieniające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1936/2001 i (WE) nr 601/2004 oraz uchylające rozporządzenia (WE) nr 1093/94 i (WE) nr 1447/1999 1 , w szczególności jego art. 32,
a także mając na uwadze, co następuje:
1. WPROWADZENIE
(1) Rozporządzeniem (WE) nr 1005/2008 ("rozporządzenie w sprawie połowów NNN") ustanowiono unijny system zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom (połowom NNN) oraz ich powstrzymywania i eliminowania.
(2) W rozdziale VI rozporządzenia w sprawie połowów NNN określono procedurę dotyczącą uznania państw trzecich za niewspółpracujące, działań wobec takich państw, sporządzania wykazu takich państw, usunięcia z tego wykazu, publicznego dostępu do niego i wszelkich środków nadzwyczajnych.
(3) Zgodnie z art. 31 rozporządzenia w sprawie połowów NNN Komisja powinna wskazać państwa trzecie, które uznaje za niewspółpracujące w zakresie zwalczania połowów NNN. Państwo trzecie należy uznać za niewspółpracu- jące, jeżeli nie wypełnia ono obowiązków spoczywających na nim na mocy prawa międzynarodowego jako na państwie bandery, państwie portu, państwie nadbrzeżnym lub państwie zbytu, polegających na podejmowaniu działań w celu zapobiegania połowom NNN oraz ich powstrzymywania i eliminowania.
(4) Przed uznaniem państw trzecich za niewspółpracujące państwa trzecie zgodnie z art. 31 rozporządzenia w sprawie połowów NNN Komisja ma obowiązek powiadomić te państwa trzecie o możliwości uznania ich za niewspółpracu- jące państwa trzecie zgodnie z art. 32 tego rozporządzenia. Powiadomienie to ma charakter wstępny.
(5) Powiadomienie państw trzecich zgodnie z art. 32 opiera się na kryteriach określonych w art. 31 rozporządzenia w sprawie połowów NNN.
(6) Uznanie państw trzecich za niewspółpracujące zgodnie z art. 31 rozporządzenia w sprawie połowów NNN powinno opierać się na przeglądzie wszelkich informacji określonych w ust. 2 tego artykułu. Ma się ono opierać na przeglądzie wszelkich informacji uzyskanych na mocy rozporządzenia w sprawie połowów NNN lub, w stosownych przypadkach, wszelkich innych istotnych informacji, takich jak dane o połowach, informacje handlowe otrzymane z krajowych urzędów statystycznych i innych wiarygodnych źródeł, rejestry statków i bazy danych ich dotyczące, systemy dokumentacji połowowej lub dokumenty statystyczne oraz wykazy statków NNN przyjęte przez regionalne organizacje zarządzania rybołówstwem (RFMO), a także wszelkie inne informacje uzyskane w portach i na łowiskach.
(7) Zgodnie z art. 33 rozporządzenia w sprawie połowów NNN Rada powinna sporządzić wykaz niewspółpracujących państw trzecich. W odniesieniu do tych państw mają zastosowanie między innymi środki określone w art. 38 rozporządzenia w sprawie połowów NNN.
(8) Zgodnie z art. 20 ust. 1 rozporządzenia w sprawie połowów NNN świadectwa połowowe zatwierdzone przez państwa trzecie bandery są akceptowane pod warunkiem, że Komisja otrzymała powiadomienie od danego państwa bandery poświadczające, że a) wprowadziło ono ustalenia w zakresie wdrożenia, kontroli i egzekwowania przepisów ustawowych i wykonawczych oraz środków ochrony i zarządzania, których muszą przestrzegać jego statki rybackie, oraz b) jego organy publiczne są uprawnione do potwierdzania prawdziwości informacji zawartych w świadectwach połowowych oraz do przeprowadzania weryfikacji takich świadectw.
(9) Zgodnie z art. 20 ust. 4 rozporządzenia w sprawie połowów NNN Komisja ma podejmować współpracę administracyjną z państwami trzecimi w obszarach związanych z wdrożeniem przepisów tego rozporządzenia dotyczących świadectw połowowych.
2. POSTĘPOWANIE DOTYCZĄCE REPUBLIKI SENEGALU
(10) Republika Senegalu (zwana dalej "Senegalem") przedłożyła swoje powiadomienie jako państwo bandery zgodnie z art. 20 rozporządzenia w sprawie połowów NNN 1 września 2009 r. i zostało ono zaakceptowane przez Komisję 1 stycznia 2010 r.
(11) Zgodnie z art. 20 ust. 4 rozporządzenia w sprawie połowów NNN od 2009 r. Komisja doraźnie współpracuje z organami Senegalu. Współpraca ta obejmuje w szczególności wdrażanie systemu świadectw połowowych, działalność statków pływających pod banderą państw członkowskich na wodach podlegających jurysdykcji Senegalu oraz procedurę wydawania licencji ustanowioną przez organy Senegalu. W dniach 20-24 czerwca 2011 r. służby Komisji odbyły wizytę w Senegalu w celu sprawdzenia warunków wydawania upoważnień do połowów i licencji w Senegalu, w szczególności podmiotom z Unii Europejskiej.
(12) W latach 2011-2020 kontynuowano wymianę dwustronną w odniesieniu do działalności statków pływających pod banderą Senegalu na wodach niepodlegających jurysdykcji Senegalu, a także działalności statków pływających pod banderą państw członkowskich prowadzących działalność na wodach podlegających jurysdykcji Senegalu oraz zawinięć statków rybackich do portu w Dakarze.
(13) W ramach dorocznego posiedzenia Międzynarodowej Komisji ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT) w 2020 r 2 . kilka umawiających się stron oraz współpracujących stron niebędących umawiającymi się stronami, podmiotów lub podmiotów rybołówczych (CPC) poruszyło kwestie dotyczące statków pływających pod banderą Senegalu, a także konkretnych zawinięć do portu w Dakarze. Doprowadziło to do zapytań ze strony Komisji dotyczących kontroli przeprowadzanych przez Senegal w odniesieniu do jego floty rybackiej działającej poza jego wodami (w szczególności na obszarze objętym konwencją ICCAT), a także kontroli przeprowadzanych przez organy Senegalu w portach krajowych 3 .
(14) Ponieważ Senegal nie udzielił odpowiedzi na te zapytania (lub udzielił tylko częściowych odpowiedzi), Komisja ponownie poruszyła te kwestie w ramach dorocznych posiedzeń ICCAT w 2021 i 2022 r 4 . Ponadto Komisja wyraziła obawy w związku z nielegalnym wywozem tuńczyków i tuńczykowatych objętych konwencją ICCAT (włócznik i tuńczyk biały) z Senegalu na rynek Unii w 2020 r 5 .
(15) Kwestia nielegalnego wywozu była następnie omawiana na forum dwustronnym między Komisją a Senegalem w drodze wymiany dziewięciu pism między listopadem 2021 r. a październikiem 2022 r 6 .
(16) W międzyczasie, 1 marca 2022 r., Komisja wysłała kwestionariusz do organów Senegalu, aby uzyskać informacje na temat systemu kontroli rybołówstwa ustanowionego przez Senegal i sprawdzić, czy wprowadzono skuteczne kontrole i mechanizmy w celu zapewnienia legalności produktów rybołówstwa wprowadzanych na rynek Unii z Senegalu. Odpowiedzi od Senegalu wpłynęły 19 stycznia 2023 r. 7
(17) Po spotkaniu ministra rybołówstwa Senegalu z Komisją 6 lipca 2023 r. Komisja wysłała pismo 19 lipca 2023 r., w którym zwróciła się do Senegalu o udzielenie odpowiedzi na zapytania z lat 2020-2023 dotyczące nielegalnego wywozu, kontroli statków pływających pod banderą Senegalu oraz kontroli przeprowadzanych w senegalskich portach. Senegal odpowiedział na to pismo w korespondencji z 26 października, którą Komisja otrzymała 30 października 2023 r.
(18) W międzyczasie, 26 października 2023 r., Komisja wystosowała pismo do Senegalu, aby poinformować organy tego kraju o prowadzonej przez nią dalszej analizie potencjalnego nielegalnego wywozu produktów rybołówstwa z Senegalu na rynek Unii w latach 2011-2020. Ustalenia te zostały również przekazane ICCAT 8 .
(19) W ramach dorocznego posiedzenia ICCAT w 2023 r 9 . Senegal przekazał Komisji odpowiedź 10 listopada 2023 r. 10
(20) Senegal ratyfikował Konwencję Narodów Zjednoczonych o prawie morza z 1982 r. (UNCLOS) oraz Porozumienie Narodów Zjednoczonych z 1995 r. w sprawie wykonania postanowień Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r., odnoszących się do ochrony międzystrefowych zasobów rybnych i zasobów rybnych masowo migrujących i zarządzania nimi (UNFSA), a także przystąpił do umowy FAO o środkach stosowanych przez państwo portu z 2009 r 11 . Senegal zaakceptował również Porozumienie FAO z 1993 r. o wspieraniu przestrzegania przez statki rybackie międzynarodowych środków ochrony i zarządzania na pełnym morzu (porozumienie o przestrzeganiu). W lutym 2014 r. Senegal przyjął krajowy plan działania na rzecz zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania, a w 2023 r. przyjął zaktualizowaną wersję planu 12 .
(21) Senegal jest umawiającą się stroną ICCAT 13 , Komitetu ds. Rybołówstwa na Środkowo-Wschodnim Atlantyku (CECAF) oraz subregionalnej komisji rybołówstwa (SRFC). W latach 2006-2022 Senegal był współpracującą stroną niebędącą umawiającą się stroną Komisji ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim 14 . Senegal jest również członkiem Konferencji Ministerialnej w sprawie Współpracy w dziedzinie Rybołówstwa między Państwami Afryki graniczącymi z Oceanem Atlantyckim (ATLAFCO/COMHAFAT).
(22) Aby ocenić przestrzeganie przez Senegal międzynarodowych zobowiązań spoczywających na nim jako państwie bandery, państwie portu, państwie nadbrzeżnym lub państwie zbytu, określonych na mocy przepisów prawa międzynarodowego, o których mowa w motywie 20, Komisja pozyskała, zgromadziła i przeanalizowała wszystkie potrzebne informacje, takie jak informacje rozpowszechniane przez regionalne organizacje ds. rybołówstwa, informacje przekazane przez Senegal i państwa członkowskie, a także informacje pobrane z wiarygodnych baz danych.
3. MOŻLIWOŚĆ UZNANIA SENEGALU ZA NIEWSPÓŁPRACUJĄCE PAŃSTWO TRZECIE
(23) Zgodnie z art. 31 ust. 3 rozporządzenia w sprawie połowów NNN Komisja przeprowadziła analizę obowiązków spoczywających na Senegalu jako na państwie bandery, państwie portu, państwie nadbrzeżnym lub państwie zbytu. Do celów tego przeglądu Komisja wzięła pod uwagę kryteria określone w art. 31 ust. 4-7 rozporządzenia w sprawie połowów NNN.
3.1. Działania podjęte w odniesieniu do powtarzających się połowów NNN oraz przepływów handlowych produktów pochodzących z połowów NNN (art. 31 ust. 4 rozporządzenia w sprawie połowów NNN)
(24) Zgodnie z art. 31 ust. 4 lit. a) rozporządzenia w sprawie połowów NNN Komisja przeanalizowała środki wprowadzone przez Senegal w odniesieniu do wszelkich powtarzających się połowów NNN prowadzonych lub wspieranych przez statki rybackie pływające pod jego banderą, przez jego obywateli lub przez statki rybackie prowadzące działalność na jego wodach morskich lub korzystające z jego portów.
(25) Komisja przeanalizowała najpierw środki wprowadzone przez Senegal w odniesieniu do wszelkich powtarzających się połowów NNN prowadzonych lub wspieranych przez statki rybackie pływające pod jego banderą lub przez jego obywateli.
(26) W 2019 r. Senegal otrzymał od państwa trzeciego informacje 15 o połowach tuńczyka białego prowadzonych przez statki rybackie MARIO 7 16 , MARIO 11 17 i DIAMALAYE 1909 18 . Statki te nie znajdowały się wówczas w prowadzonym przez ICCAT rejestrze statków upoważnionych do połowów tych gatunków. Informacje otrzymane od tego państwa trzeciego wskazywały również na przekroczenie kwoty połowów tuńczyka białego 19 .
(27) Jak jednak wspomniano w motywach 28-39, statki rybackie MARIO 7 i MARIO 11 mogły w 2020 r. prowadzić dalsze połowy NNN. Statek rybacki LISBOA 20 , należący do tego samego przedsiębiorstwa 21 , również dokonał w 2020 r. wywozu tuńczyka białego w ilości przekraczającej kwotę połowową dla Senegalu w ramach ICCAT 22 . W związku z tym Komisja stwierdza, że pomimo tego ostrzeżenia w 2019 r. Senegal nie wprowadził żadnych środków w celu zapewnienia skutecznej kontroli swojej floty i zagwarantowania, że statki te nie będą prowadzić połowów NNN.
(28) W ramach dorocznego posiedzenia ICCAT w 2020 r. jedna z umawiających się stron ICCAT przekazała informacje dotyczące statków pływających pod banderą Senegalu, które potencjalnie uczestniczyły w połowach NNN 23 . Informacje te dotyczyły statków rybackich MARIO 7, MARIO 11 i MAXIMUS 24 .
(29) Statek rybacki MARIO 11 został zaobserwowany w maju 2020 r. na morzu pełnym, na obszarze objętym konwencją ICCAT, a na jego pokładzie znajdowały się płetwy tuńczyka i rekina 25 .
(30) Senegal wstępnie potwierdził następujące informacje: po pierwsze, że statek rybacki jest objęty procesem wyrejestro- wywania z krajowego rejestru statków od 7 stycznia 2020 r.; a po drugie, że statek nie posiadał licencji na połowy na morzu pełnym, w związku z czym jego działalność została uznana za nielegalną 26 . Obowiązek posiadania upoważnienia do prowadzenia działalności na morzu pełnym dla statków rybackich pływających pod banderą Senegalu został ustanowiony w prawodawstwie krajowym Senegalu 27 . Później jednak Senegal twierdził, że obecność płetw rekina na pokładzie statku nie stanowiła wystarczającego dowodu na to, że statek prowadził działalność połowową, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że nie był on upoważniony do prowadzenia działalności zgodnie z prawodawstwem krajowym Senegalu 28 . W związku z tym Senegal zwrócił się o zawieszenie jego wpisu w wykazie statków NNN ICCAT do czasu uzyskania dowodów potwierdzających, że statek faktycznie prowadził operacje połowowe 29 . Z danych pochodzących z satelitarnego systemu monitorowania statków (VMS), które Komisja otrzymała od Senegalu w październiku 2023 r., wynika, że od stycznia do czerwca 2020 r. ten statek rybacki prowadził działalność na obszarze objętym konwencją ICCAT 30 .
(31) W korespondencji z 4 czerwca 2020 r. 31 Senegal wskazał, że statek rybacki MARIO 7 "byłby" w podobnej sytuacji (co sugeruje, że statek był również w trakcie wyrejestrowywania i Senegal nie wydał mu ważnego upoważnienia do połowów na morzu pełnym). Zgodnie z informacjami przekazanymi przez Senegal w październiku 2023 r., ten statek rybacki również prowadził działalność na morzu pełnym, na obszarze objętym konwencją ICCAT, w pierwszym półroczu 2020 r 32 .
(32) Zgodnie z pismem organów Senegalu 33 operator statków rybackich MARIO 11 i MARIO 7 złożył wniosek o ich wyrejestrowanie w maju 2020 r. W piśmie tym wskazano również, że statki rybackie prowadziły działalność od listopada 2018 r. na podstawie nieważnego tymczasowego świadectwa rejestracji. W sierpniu 2020 r. organy Senegalu poinformowały, że zatwierdziły wniosek operatora i unieważniły tymczasową rejestrację. Na podstawie powyższych informacji Komisja stwierdza, że statki te nie zostały wyrejestrowane z rejestru krajowego Senegalu do sierpnia 2020 r. i w związku z tym prowadziły działalność bez ważnego świadectwa rejestracji od listopada 2018 r. do sierpnia 2020 r.
(33) Sytuacja ta budzi poważne wątpliwości co do procesu rejestracji wprowadzonego przez Senegal, ponieważ wydaje się, że statki pływające pod jego banderą mogą prowadzić działalność bez ważnego świadectwa rejestracji. W rzeczywistości oba statki były zarejestrowane w rejestrze upoważnionych statków ICCAT w latach 2019 i 2020 jako pływające pod banderą Senegalu (przynajmniej do chwili złożenia przez Senegal wniosku o usunięcie ich z rejestru ICCAT po zaobserwowaniu statku MARIO 11, o czym mowa w motywie 29) 34 .
(34) Praktyka ta nie jest zgodna z pkt 19 dobrowolnych wytycznych w sprawie funkcjonowania państwa bandery 35 , w którym zaleca się, aby państwa bandery dokonywały rejestracji statku i wydawały upoważnienie do prowadzenia połowów i działalności związanej z połowami w sposób skoordynowany, zapewniający, aby każde z nich odpowiednio uwzględniało drugie, oraz aby istniały odpowiednie powiązania między funkcjonowaniem rejestrów statków a dokumentacją dotyczącą statków. W punkcie tym zaleca się ponadto, aby w przypadku, gdy funkcje te nie są wykonywane przez jedną agencję, państwo bandery zapewniło wystarczającą współpracę i wymianę informacji między agencjami odpowiedzialnymi za te funkcje.
(35) Ponadto, jak wspomniano w motywie 32, statki te zostały usunięte z krajowego rejestru Senegalu w sierpniu 2020 r. W związku z tym Senegal powinien był dopilnować, aby oba te statki nie prowadziły żadnej działalności połowowej do czasu zakończenia procesu wyrejestrowania, w szczególności z uwagi na fakt, że Senegal nie wydał licencji połowowej uprawniającej do prowadzenia działalności na morzu pełnym. Sytuacja ta stanowi naruszenie art. 18 ust. 3 lit. a) porozumienia ONZ o zasobach rybnych (UNFSA) 36 , zgodnie z którym państwa mają kontrolować statki pływające pod ich banderą na morzu pełnym za pomocą licencji połowowych. Ponadto jest to również niezgodne z art. 3 ust. 2 porozumienia o przestrzeganiu 37 , zgodnie z którym państwa nie zezwalają statkom rybackim pływającym pod ich banderą na połowy na morzu pełnym, chyba że zostały one w tym celu upoważnione.
(36) Jak wskazano w motywie 30, sytuacja ta stanowi również naruszenie prawodawstwa krajowego Senegalu, zgodnie z którym statki pływające pod banderą Senegalu muszą posiadać upoważnienie do prowadzenia działalności na morzu pełnym 38 , i podaje w wątpliwość kwestię kontrolowania przez Senegal statków pływających pod jego banderą. Ma to związek w szczególności z oświadczeniem Senegalu, że organy przeprowadzają inspekcje na morzu i w portach w celu sprawdzenia licencji (zarówno krajowych, jak i regionalnych) oraz dzienników połowowych, aby zagwarantować, że statki pływające pod banderą Senegalu są należycie upoważnione do prowadzenia działalności połowowej 39 .
(37) W związku z tym fakt, że dwa statki pływające pod banderą Senegalu prowadziły działalność połowową na morzu pełnym bez ważnej rejestracji i ważnego upoważnienia, prowadzi do wniosku, że kontrole wprowadzone przez Senegal w odniesieniu do statków pływających pod jego banderą nie są zgodne z jego zobowiązaniami międzynarodowymi ani krajowymi.
(38) Ponadto statki pływające pod banderą Senegalu prowadzące połowy na obszarze objętym konwencją ICCAT muszą być wyposażone w VMS zgodnie z zaleceniem ICCAT 18-10 40 . Mimo to Senegal nie zapewnia skutecznego monitorowania działalności statków rybackich pływających pod jego banderą, ponieważ zgodnie z danymi o położeniu statków pochodzącymi z VMS przekazanymi przez organy Senegalu te dwa statki prowadziły działalność na morzu pełnym na obszarze objętym konwencją ICCAT, co nie zostało wykryte przez Senegal 41 .
(39) Statek rybacki MARIO 11 został wpisany do wykazu statków NNN ICCAT w następstwie dyskusji przeprowadzonych w ramach dorocznego posiedzenia ICCAT w 2020 r 42 .
(40) Ponadto w ramach dorocznego posiedzenia ICCAT w 2020 r. przekazano dodatkowe informacje dotyczące statku rybackiego MAXIMUS, który wówczas pływał pod banderą Senegalu 43 . Statek ten został zaobserwowany w marcu 2020 r. podczas działań na obszarze objętym konwencją ICCAT i podejrzewano, że dokonywał przeładunków na morzu ze statkiem rybackim 44 , podczas gdy nie był upoważniony do przeprowadzania takich operacji (jako statek transportowy) zgodnie z zaleceniem ICCAT 16-15 45 . W zaleceniu tym ustanowiono rejestr statków transportowych upoważnionych do odbioru tuńczyków i tuńczykowatych. Statki transportowe niewpisane do rejestru uznaje się za nieupoważnione do odbioru tuńczyków i tuńczykowatych w ramach operacji przeładunkowych. Ponadto zgodnie z prawodawstwem krajowym Senegalu przeładunek na morzu jest dozwolony tylko w wyjątkowych przypadkach po uzyskaniu zezwolenia Ministra Rybołówstwa 46 .
(41) W ramach dwustronnej wymiany informacji Senegal poinformował, że statek rybacki MAXIMUS został poddany inspekcji we wrześniu 2020 r., kiedy zawinął do portu w Dakarze. Organy Senegalu nie wykryły żadnych naruszeń i nie znaleziono dowodów potwierdzających, że statek ten dokonywał przeładunków na morzu 47 .
(42) Zgodnie z informacjami zgromadzonymi przez Komisję w 2021 r. statek rybacki MAXIMUS dokonał połowu 311 ton włócznika północnego w trakcie 36-dniowego rejsu połowowego, a następnie dokonał wywozu tych produktów na rynek Unii 48 . Biorąc pod uwagę wielkość połowów dokonanych przez jeden statek w tak krótkim czasie, w listopadzie 2021 r. Komisja zwróciła się do Senegalu o dalsze wyjaśnienia.
(43) W piśmie z 4 lutego 2022 r. 49 Senegal potwierdził i przyznał, że w odniesieniu do tych połowów wydano fałszywe świadectwa oraz że ustalenia te potwierdzają podejrzenia dotyczące nielegalnych przeładunków na morzu dokonywanych przez ten statek, wyrażone już w 2020 r 50 .
(44) W innej korespondencji z 17 marca 2022 r. Komisja zwróciła uwagę, że statek rybacki LISBOA, pływający pod banderą Senegalu do 13 listopada 2020 r. 51 , dokonał w 2020 r. wywozu 579 ton tuńczyka białego na rynek Unii. W piśmie z 26 października 2023 r. Senegal wskazał, że połowy te również są wynikiem nielegalnych przeładunków na morzu.
(45) Ponadto ilości produktów rybołówstwa zgłoszonych jako złowione przez statki MAXIMUS i LISBOA przekroczyły kwoty przyznane Senegalowi przez ICCAT w odniesieniu do połowów włócznika północnego i tuńczyka białego na 2020 r 52 .
(46) Sytuacja ta budzi wątpliwości co do kontroli przeprowadzanych przez organy Senegalu w odniesieniu do statków pływających pod jego banderą. Pomimo zapewnień Senegalu, że wszystkie statki rybackie zawijające do portu w Senegalu podlegają inspekcjom 53 oraz że wyładowywane połowy są weryfikowane przy użyciu manifestów wyładunkowych 54 , powyższe incydenty wskazują, że dwa taklowce uniknęły wykrycia przez organy Senegalu, gdy prowadziły niedozwoloną działalność połowową na obszarze objętym konwencją ICCAT.
(47) Statki pływające pod banderą Senegalu prowadzące połowy na obszarze objętym konwencją ICCAT muszą być ponadto wyposażone w VMS zgodnie z zaleceniem ICCAT 18-10, jak wskazano w motywie 38.
(48) Senegal nie wykrył jednak, że te dwa statki dokonały połowów produktów rybołówstwa w ilościach przekraczających przyznane im kwoty, że nie wszystkie zadeklarowane ilości mogły zostać złowione w czasie trwania rejsów połowowych oraz że oba statki dokonywały nielegalnych przeładunków na morzu. Szczegółowa weryfikacja danych o położeniu statków pochodzących z VMS, dzienników połowowych i manifestów wyładunkowych tych statków rybackich pozwoliłaby organom Senegalu na uzyskanie odpowiednich informacji w tym zakresie. Rozbieżności wykryte przez Komisję w informacjach dostarczonych przez Senegal dodatkowo potwierdzają brak odpowiedniej kontroli: z danych z dziennika połowowego wynika, że statek MAXIMUS prowadził połowy, natomiast według danych o położeniu statku pochodzących z VMS statek rzekomo znajdował się w porcie 55 .
(49) Sytuacja ta stanowi naruszenie postanowień UNFSA. Zgodnie z art. 18 ust. 1 UNFSA, państwo, którego statki dokonują połowów na morzu pełnym, jest zobowiązane do wprowadzenia takich środków, jakie mogą być konieczne w celu zapewnienia, aby statki pływające pod jego banderą przestrzegały zasad regionalnych organizacji ds. zarządzania rybołówstwem oraz aby takie statki nie prowadziły żadnej działalności osłabiającej skuteczność takich środków. Działalność tych statków nie była zgodna z przepisami ICCAT, w szczególności z zaleceniami dotyczącymi przeładunku i przydziału kwot 56 . Zgodnie z art. 18 ust. 3 lit. f) UNFSA państwo bandery jest ponadto zobowiązane do wprowadzenia środków w odniesieniu do statków pływających pod jego banderą, w tym wymogów dotyczących weryfikacji połowów gatunków docelowych i gatunków niebędących gatunkami docelowymi za pomocą takich metod jak systemy inspekcji, raporty rozładunkowe, nadzór nad przeładunkiem i monitorowanie wyładowywanych połowów.
(50) Statki MAXIMUS i LISBOA zostały następnie umieszczone w wykazie statków NNN ICCAT w listopadzie 2022 r 57 .
(51) Należy podkreślić, że statki rybackie MARIO 7, MARIO 11, MAXIMUS, LISBOA i DIAMALAYE 1909 były własnością tego samego podmiotu, gdy pływały pod banderą Senegalu 58 .
(52) W związku z tym Komisja stwierdza, że Senegal nie wprowadził żadnych środków w celu zapewnienia skutecznej kontroli swojej floty i zagwarantowania, że statki te nie będą prowadzić połowów NNN.
(53) Na podstawie informacji przedstawionych w motywach powyżej (26-52) Komisja doszła do wniosku, że Senegal nie wywiązał się ze swoich zobowiązań państwa bandery w zakresie sprawowania kontroli nad swoją flotą i zapobiegania uczestniczeniu przez statki pływające pod jego banderą w połowach NNN na wodach poza jego jurysdykcją. Stanowi to naruszenie art. 94 ust. 1 i 2 UNCLOS 59 , w których określono, że każde państwo zobowiązane jest skutecznie sprawować jurysdykcję i wykonywać kontrolę nad statkami pływającymi pod jego banderą. Senegal nie wywiązał się zatem ze spoczywającego na nim obowiązku zachowania należytej staranności polegającego na zastosowaniu odpowiednich środków, podjęciu wszelkich możliwych działań oraz dołożeniu wszelkich starań, aby zapobiec połowom NNN prowadzonym przez statki pływające pod jego banderą 60 , w szczególności biorąc pod uwagę, że, jak wspomniano w motywie 26, ostrzeżenie otrzymano już w 2019 r. To niewywiązanie się z obowiązku jest również sprzeczne z pkt 34 i 35 międzynarodowego planu działania na rzecz zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania (MPD-NNN) 61 , które stanowią, że państwa członkowskie powinny zapewnić, aby statki rybackie uprawnione do pływania pod ich banderą nie prowadziły połowów NNN ani nie wspierały tych połowów.
(54) Ponadto zgodnie z art. 18 ust. 2 UNFSA państwo zezwala na wykorzystywanie statków pływających pod jego banderą do połowów na morzu pełnym tylko wtedy, gdy jest w stanie skutecznie wykonywać swoje obowiązki. W pkt 30 dobrowolnych wytycznych w sprawie funkcjonowania państwa bandery zaleca się również, aby państwa bandery skutecznie wdrożyły system wydawania upoważnień do połowów tylko wtedy, gdy mają pewność, że mogą skutecznie sprawować jurysdykcję i kontrolę nad swoimi statkami w celu zapewnienia zgodności z obowiązującymi przepisami. Z informacji opisanych w motywach 26-52 wynika, że Senegal nie był w stanie sprawować takiej kontroli.
(55) W związku z tym nie można również wykluczyć, że statki rybackie pływające pod banderą Senegalu, inne niż te, o których mowa w motywach 26-52, prowadziły połowy NNN lub działania związane z tymi połowami na obszarach znajdujących się poza jurysdykcją Senegalu. Ponadto brak kontroli Senegalu nad statkami pływającymi pod jego banderą umożliwił takim statkom wyładunek lub przeładunek produktów rybołówstwa, przez co nie można zapobiec wprowadzaniu na rynki produktów rybołówstwa pochodzących z połowów NNN.
(56) Komisja przeanalizowała również środki wprowadzone przez Senegal w odniesieniu do wszelkich powtarzających się połowów NNN prowadzonych lub wspieranych przez statki rybackie korzystające z jego portów.
(57) Jako strona umowy o środkach stosowanych przez państwo portu 62 i konwencji ICCAT Senegal jest zobowiązany jako państwo portu do skutecznego przeprowadzania inspekcji statków rybackich zawijających do jego portów, w tym do sprawdzenia, czy dany statek rybacki posiada niezbędne upoważnienie do prowadzenia działalności połowowej na danym obszarze RFMO oraz czy statek rybacki znajduje się w wykazie statków NNN.
(58) W 2020 r. w kontekście dorocznego posiedzenia ICCAT organizacja pozarządowa 63 przekazała informacje dotyczące umieszczonego w wykazie statków NNN statku SAGE 64 , taklowca o długości ponad 20 metrów, który prowadził działalność połowową na obszarze objętym konwencją ICCAT.
(59) Senegal potwierdził, że statek ten zawinął do portu w Dakarze 27 kwietnia 2020 r. w celu wyładowania 25 700 kg tuńczyków i tuńczykowatych 65 . Senegal wskazał ponadto, że statek ten zawinął do portu w Dakarze w latach 2017, 2018 i 2019, że został poddany inspekcji przez organy Senegalu przy każdym zawinięciu do portu i otrzymał odpowiednie upoważnienie od państwa bandery 66 .
(60) Senegal skorygował jednak swoje poprzednie oświadczenie i wskazał, że w 2018 r. statek rybacki nie wpłynął do portu w Dakarze, ale zawinął do niego raz w 2017 r., pięć razy w 2019 r. i raz w 2020 r 67 . Pomimo wniosków Komisji o przekazanie informacji na temat dokładnych dat (dzień i miesiąc), wyładowanych gatunków i powodów zawinięć do portów w latach 2017-2019 Komisja do tej pory nie otrzymała tych informacji od Senegalu.
(61) Z sytuacji tej wynika, że Senegal zezwolił taklowcowi o długości ponad 20 metrów, który nie figurował w rejestrze upoważnionych statków ICCAT, na wpłynięcie do swojego portu oraz wyładunek tuńczyków i tuńczykowatych. Stanowi to naruszenie zalecenia ICCAT 13-13, zgodnie z którym CPC mają obowiązek wprowadzenia środków zakazujących wyładunku tuńczyków i tuńczykowatych przez statki do połowów na skalę przemysłową, które nie są wpisane do prowadzonego przez ICCAT rejestru upoważnionych statków 68 .
(62) Ponadto, zgodnie z zaleceniem ICCAT 18-08 69 , podejrzewano, że ten statek rybacki prowadził połowy NNN na obszarze objętym konwencją ICCAT, ponieważ prowadził połowy tuńczyków i tuńczykowatych, ale nie był zarejestrowany w odpowiednim wykazie ICCAT statków upoważnionych do połowów takich gatunków na obszarze objętym konwencją ICCAT. W związku z tym zezwolenie wydane przez organy Senegalu na wejście tego statku do portu w Dakarze jest niezgodne z przepisami zalecenia ICCAT 18-09, które stanowią, że jeżeli CPC ma wystarczające dowody na to, że zagraniczny statek rybacki ubiegający się o wejście do jego portu prowadził połowy NNN, CPC musi odmówić temu statkowi wejścia do portu 70 .
(63) Co więcej, pomimo przeprowadzenia inspekcji tego statku przy każdym zawinięciu do portu (w tym weryfikacji licencji połowowej i świadectwa rejestracji 71 ), organy Senegalu nie wykryły, że ten statek rybacki figurował w wykazie statków NNN 72 . Zgodnie z zaleceniami ICCAT 12-07 73 i 18-09 Senegal powinien był zażądać od kapitana tego statku informacji umożliwiających identyfikację statku. Obejmuje to numer IMO, który był numerem statku Chia Hao No. 66, figurującego w wykazie Międzyamerykańskiej Komisji ds. Tuńczyka Tropikalnego w 2005 r. i wpisanego do prowadzonego przez ICCAT wykazu statków NNN w 2011 r 74 .
(64) Sytuacja ta stanowi również naruszenie art. 9 ust. 4 umowy o środkach stosowanych przez państwo portu, zgodnie z którym jeżeli strona ma wystarczające dowody na to, że statek ubiegający się o wejście do jej portu prowadził połowy NNN, w szczególności informacje o tym, że statek znajduje się w wykazie statków prowadzących takie połowy lub działania związane z połowami przyjętym przez odpowiednią regionalną organizację ds. zarządzania rybołówstwem zgodnie z zasadami i procedurami takiej organizacji oraz zgodnie z prawem międzynarodowym, strona ta powinna odmówić temu statkowi wejścia do jej portów.
(65) Jest to również niezgodne z art. 9 ust. 5 umowy o środkach stosowanych przez państwo portu, który stanowi, że państwo portu może zezwolić na wchodzenie do swoich portów statkowi wyłącznie w celu przeprowadzenia na nim inspekcji oraz podjęcia innych odpowiednich działań zgodnych z prawem międzynarodowym, które są co najmniej tak samo skuteczne jak odmowa wejścia do portu w zakresie zapobiegania połowom NNN i działaniom związanym z połowami wspierającym takie połowy, ich powstrzymywania i eliminowania. Po wejściu do portu statku rybackiego SAGE Senegal nie tylko nie wykrył, że jest to statek rybacki umieszczony w wykazie NNN, ale też zezwolił temu statkowi na wyładunek produktów rybołówstwa i nie podjął działań w celu zapewnienia, aby statek ten nie kontynuował działalności połowowej. Senegal przyznał, że statek rybacki nie powrócił do portu w Dakarze dopiero po ujawnieniu faktu, że jest to statek umieszczony w wykazie statków NNN 75 .
(66) Co więcej, zgodnie z informacjami zebranymi przez Komisję, taklowiec MEGA N°2 76 prowadził działalność na obszarze objętym konwencją ICCAT, choć nie był już zarejestrowany w rejestrze upoważnionych statków ICCAT (co najmniej od 9 listopada 2018 r. po wyrejestrowaniu go z bandery Belize) 77 . Statek ten prowadził działalność od grudnia 2018 r. co najmniej do marca 2019 r. na obszarze objętym konwencją ICCAT i w tym okresie zawinął do portu w Dakarze co najmniej dwa razy w 2019 r., jak wynika z informacji zebranych przez Komisję 78 .
(67) W drodze dwustronnej wymiany informacji między Komisją a Senegalem 79 organy Senegalu potwierdziły, że statek ten zawinął do portu w Dakarze w celu naprawy w marcu 2019 r. oraz że nie posiadał upoważnienia ICCAT. Na statek weszła senegalska marynarka wojenna, która nie stwierdziła żadnych naruszeń, więc statek otrzymał zezwolenie na opuszczenie portu.
(68) Komisja stwierdziła ponadto, że w 2020 r. statek MEGA N°2 zmienił swoją nazwę na MARCO N°21 80 oraz że statek ten kontynuował działalność na obszarze objętym konwencją ICCAT od stycznia do listopada 2020 r. pod tą nową nazwą i przewoził produkty rybołówstwa, gdy zawinął do portu w Dakarze we wrześniu 2020 r 81 . Ten statek rybacki nie figurował również w rejestrze upoważnionych statków ICCAT podczas prowadzenia działalności pod tą nazwą.
(69) Informacje te wskazują, że Senegal zezwolił innemu taklowcowi na wpłynięcie do swojego portu w 2019 r. w celu naprawy i zezwolił mu na zawinięcie do portu w Dakarze z produktami rybołówstwa na pokładzie w 2020 r., podczas gdy statek ten nie posiadał niezbędnego upoważnienia ICCAT.
(70) Sytuacja ta stanowi naruszenie zaleceń ICCAT 13-13 i 18-09 oraz art. 9 umowy o środkach stosowanych przez państwo portu, ponieważ organy Senegalu powinny były odmówić mu wejścia do portu w Dakarze. Zgodnie z zaleceniem ICCAT 18-09 państwo portu, w przypadku gdy zagraniczny statek rybacki wpływa do jednego z jego portów, powinno odmówić statkowi rybackiemu korzystania z portu w celu uzupełnienia paliwa i zapasów, konserwacji i suchego dokowania, jeżeli statek nie posiada ważnego i obowiązującego upoważnienia do prowadzenia połowów i działań związanych z połowami na obszarze objętym konwencją ICCAT. Jak wskazano w motywie 61, stanowi to również naruszenie zalecenia ICCAT 13-13, zgodnie z którym państwa portu powinny wprowadzić środki w celu zakazania wyładunku tuńczyków i tuńczykowatych przez statki do połowów na skalę przemysłową, które nie są wpisane do rejestru ICCAT.
(71) Stanowi to również naruszenie art. 9 ust. 6 umowy o środkach stosowanych przez państwo portu, który stanowi, że strona powinna odmówić statkowi korzystania ze swoich portów w celu wyładunku, przeładunku, pakowania i przetwarzania ryb oraz w celu świadczenia innych usług portowych, w tym między innymi uzupełnienia paliwa i zapasów, konserwacji i suchego dokowania, jeżeli strona ma wystarczające dowody na to, że statek ubiegający się o wejście do jej portu prowadził połowy NNN lub działalność związaną z takimi połowami. Ponieważ statek ten nie był wpisany do rejestru upoważnionych statków ICCAT, jego działalność uznaje się za połowy NNN zgodnie z zaleceniem ICCAT 18-08 82 .
(72) Nie uzyskano żadnych informacji na temat państwa bandery tego statku rybackiego w latach 2019 i 2020, w związku z czym zakłada się, że statek ten prowadził działalność jako statek bezpaństwowy. Zgodnie z zaleceniem ICCAT 18-08 istnieje domniemanie, że statki prowadzą połowy NNN na obszarze objętym konwencją ICCAT, jeżeli nie posiadają przynależności państwowej i prowadzą połowy tuńczyków i tuńczykowatych na obszarze objętym konwencją ICCAT. W związku z tym, zgodnie z umową o środkach stosowanych przez państwo portu i zaleceniem ICCAT 18-09, państwo portu powinno odmówić wejścia do portu takim statkom rybackim. Senegal nie wskazał, czy wprowadzono jakiekolwiek środki w odniesieniu do tego statku rybackiego, a jedynie potwierdził, że statek ten wpłynął do portu w Dakarze w 2018 r. w celu naprawy 83 .
(73) Senegal potwierdził 84 ponadto wejście do portu w Dakarze innych statków rybackich, których nie można było znaleźć w prowadzonym przez ICCAT rejestrze upoważnionych statków w odpowiednich okresach. Statek rybacki RICOS 3 85 zawinął do portu w Dakarze w celu naprawy w 2017 i 2018 r., a statek rybacki RICOS 6 86 zawinął do portu w Dakarze w 2018 r. również w celu naprawy.
(74) Podobnie jak to miało miejsce w przypadku statku rybackiego MEGA N°2, Senegal zezwolił tym dwóm taklowcom o długości powyżej 20 metrów na wejście do portu bez sprawdzenia, czy statki te figurują w prowadzonym przez ICCAT rejestrze upoważnionych statków.
(75) Jak wynika z informacji przedstawionych w motywach 57-74, kontrole w porcie prowadzone przez Senegal nie są wystarczające, aby zagwarantować skuteczne wdrożenie zaleceń ICCAT i postanowień umowy o środkach stosowanych przez państwo portu, o których mowa w motywach 61-65, 71 i 72.
(76) Zgodnie z art. 31 ust. 4 lit. b) rozporządzenia w sprawie połowów NNN Komisja przeanalizowała również środki zastosowane przez Senegal w odniesieniu do wprowadzania na jego rynek produktów rybołówstwa pochodzących z połowów NNN.
(77) Jak wskazano w motywach 42 i 44, w 2020 r. statek rybacki MAXIMUS dokonał wywozu na rynek Unii 311 ton włócznika północnego, a statek rybacki LISBOA - 579 ton tuńczyka białego. Jak potwierdziły organy Senegalu 87 , połowy te pochodzą z nielegalnych przeładunków na morzu; w związku z tym te produkty rybołówstwa pozyskano w ramach połowów NNN i wprowadzono na rynek unijny.
(78) Jak ponadto wskazano w motywie 45, połowy te przekroczyły kwoty przyznane Senegalowi przez ICCAT. Senegal nie wykrył jednak przekroczenia rocznych kwot ustanowionych przez ICCAT.
(79) Mimo wszystkich tych faktów właściwe organy Senegalu zatwierdziły świadectwa połowowe zgodnie z art. 12 rozporządzenia w sprawie połowów NNN, a także dokumenty statystyczne ICCAT dotyczące włócznika zgodnie z zaleceniem ICCAT 01-22 88 .
(80) Senegal odpowiedział, że w przypadku tych połowów wydano fałszywe świadectwa, poza normalnym procesem wydawania świadectw 89 . Senegal wspomniał również, że miało to miejsce w czasie pandemii COVID-19, podczas której liczba pracowników służb inspekcyjnych była ograniczona 90 .
(81) Świadectwa połowowe zostały jednak zatwierdzone przez organy zgłoszone Komisji przez Senegal 91 .
(82) Komisja zebrała ponadto dalsze informacje dotyczące wywozu z Senegalu włócznika i tuńczyka białego na rynek unijny. Analiza danych dotyczących przywozu udostępnionych przez Europejskie Centrum Monitorowania Rynku Rybołówstwa i Akwakultury (EUMOFA) wyraźnie wskazuje na powtarzający się wywóz na rynek unijny w latach 2011-2019 połowów tych dwóch gatunków, które znacznie przekraczają kwoty przyznane przez ICCAT 92 . Wszystkie świadectwa połowowe zebrane do tej pory od państw członkowskich (lata 2015-2020 w odniesieniu do tuńczyka białego, lata 2019-2020 w odniesieniu do włócznika) potwierdzają ogólną dokładność danych liczbowych dostępnych w bazie danych EUMOFA. Ogólną dokładność tych danych za lata 2011-2012 potwierdzają również wymiany informacji, jakie jedno państwo członkowskie przeprowadziło z Senegalem w sprawie wywozu tuńczyka białego na rynek unijny 93 .
(83) W związku z tym, ponieważ sytuacja ta nie ogranicza się wyłącznie do 2020 r. i miała miejsce co najmniej od 2011 r., Komisja nie może przyjąć argumentu przedstawionego przez Senegal, jak wskazano w motywie 80.
(84) Co więcej, świadectwa połowowe, które Komisja zebrała od państw członkowskich, wskazują, że dokumenty te również zostały zatwierdzone przez właściwe organy Senegalu 94 . Sytuacja ta budzi poważne wątpliwości co do wiarygodności stosowanego przez Senegal systemu identyfikowalności.
(85) Senegal wyjaśnił Komisji proces wydawania świadectw i podkreślił, że identyfikowalność jest zapewniona przez zatwierdzenie nie tylko świadectwa połowowego, ale również świadectwa pierwszej sprzedaży, świadectwa sanitarnego i manifestu celnego 95 . Zgodnie ponadto z dekretem krajowym nr 1975 wszystkie wyładunki i przeładunki w portach należy zgłaszać właściwym organom zatwierdzającym świadectwo połowowe w celu przeprowadzenia inspekcji 96 . Senegal wspomniał, że przed zatwierdzeniem świadectwa przeprowadza się pełną inspekcję, zasięga się opinii czterech służb i wydaje opinię 97 . Ustanowienie tej procedury nie uniemożliwiło jednak wywozu połowów przekraczających kwoty ICCAT przyznane Senegalowi w odniesieniu do rynku unijnego, co budzi wątpliwości co do jej skuteczności.
(86) Jedno z państw członkowskich ostrzegła ponadto Senegal o przekroczeniu kwoty w odniesieniu do tuńczyka białego w 2012 r. Senegal poinformował, że wszczęto dochodzenia, oraz zawiesił wywóz tuńczyka białego do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia tej sprawy 98 . Wywóz tuńczyka białego wznowiono jednak w lutym 2013 r. przez inne państwo członkowskie. Mimo tego ostrzeżenia - jak wyraźnie wynika z danych zgromadzonych przez Komisję - przekroczenie kwot utrzymywało się do 2020 r 99 ., a zatem Senegal nie wdrożył niezbędnych środków naprawczych, aby położyć kres tej sytuacji.
(87) Jak wskazano w motywie 26, w 2019 r. jedno z państw trzecich również ostrzegło Senegal o przekroczeniu kwot w odniesieniu do tego samego gatunku tuńczyka. Mimo to, jak podkreślono w motywie 45, w 2020 r. nadal przekraczano kwoty ICCAT, z udziałem statku rybackiego LISBOA.
(88) Mimo informacji otrzymanych w latach 2012 i 2019 Senegal nie wdrożył odpowiednich środków w celu zapewnienia zgodności wywożonych produktów rybołówstwa z obowiązującymi przepisami międzynarodowymi, regionalnymi i krajowymi.
(89) Biorąc pod uwagę powyższe elementy, połowy te (od 2011 r. do 2020 r.) wywożone z Senegalu na rynek unijny uznaje się za produkty pochodzące z połowów NNN, ponieważ zostały one złowione, a następnie wywiezione z naruszeniem zaleceń ICCAT, polegającym na przekroczeniu kwot przyznanych przez ICCAT 100 i niezgłoszeniu połowów właściwej RFMO 101 . Sytuacja ta stanowi również naruszenie art. 117 i 118 UNCLOS dotyczących ochrony żywych zasobów na morzu pełnym.
(90) Zgodnie z art. 18 ust. 3 lit. f) UNFSA państwa bandery mają wprowadzić środki w odniesieniu do statków pływających pod ich banderą, w tym przez wdrożenie wymogów dotyczących weryfikacji połowów za pomocą takich metod jak systemy inspekcji, raporty rozładunkowe, nadzór nad przeładunkiem i monitorowanie wyładowywanych połowów oraz statystyki rynkowe. MPD-NNN zawiera wytyczne dotyczące uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym środków rynkowych, które wspierają ograniczenie lub eliminację handlu rybami i produktami rybołówstwa pozyskanymi z połowów NNN. W pkt 71 MPD-NNN sugeruje się ponadto, że państwa powinny podjąć działania w celu poprawy przejrzystości swoich rynków, aby umożliwić identyfikowalność ryb lub produktów rybnych. Podobnie w art. 11 Kodeksu odpowiedzialnego rybołówstwa FAO opisano dobre praktyki w zakresie zagospodarowania połowu oraz odpowiedzialnego handlu międzynarodowego oraz wezwano państwa do zagwarantowania, aby międzynarodowy i wewnętrzny handel rybami i produktami rybołówstwa odbywał się w zgodzie ze zdrowymi praktykami ochrony i zarządzania, przez ulepszanie identyfikacji pochodzenia ryb i produktów rybołówstwa.
(91) Jak wskazano w motywach 46-49, brak kontroli Senegalu nad statkami rybackimi pływającymi pod jego banderą umożliwił tym statkom w 2020 r. przeładunek i wyładunek produktów rybołówstwa pozyskanych z połowów NNN. Co więcej, informacje zgromadzone przez Komisję za lata 2011-2020 wskazują na poważne uchybienia w stosowanych przez Senegal procedurach identyfikowalności i wydawania świadectw.
(92) Na podstawie informacji przedstawionych w motywach 77-91 stwierdza się, zgodnie z art. 31 ust. 4 lit. b) rozporządzenia w sprawie połowów NNN, że Senegal nie uniemożliwił wprowadzania na rynki produktów rybołówstwa pochodzących z połowów NNN.
(93) Uwzględniając sytuację opisaną w niniejszej części decyzji oraz na podstawie stanu faktycznego ustalonego przez Komisję, zgodnie z art. 31 ust. 3 i 4 rozporządzenia w sprawie połowów NNN można stwierdzić, że Senegal nie wypełnił obowiązków spoczywających na nim na mocy prawa międzynarodowego jako na państwie bandery, państwie portu i państwie zbytu, polegających na podejmowaniu działań w celu zapobiegania połowom NNN oraz ich powstrzymywania i eliminowania.
3.2 Niewypełnienie obowiązku współpracy i egzekwowania prawa (art. 31 ust. 5 rozporządzenia w sprawie połowów NNN)
(94) Zgodnie z art. 31 ust. 5 lit. a) rozporządzenia w sprawie połowów NNN Komisja sprawdziła, w jakim stopniu Senegal współpracował, odpowiadając na pytania, przekazując informacje zwrotne lub prowadząc dochodzenia w sprawach dotyczących połowów NNN i związanej z nimi działalności.
(95) Komisja nie otrzymała pełnych odpowiedzi na pytania skierowane do Senegalu od czasu dorocznego posiedzenia ICCAT w 2020 r., mimo licznych wezwań sformułowanych w ramach wymiany dwustronnej bądź w ramach ICCAT 102 .
(96) Należy podkreślić, że chociaż Senegal odpowiada na pisma i oświadczenia Komisji, nie podaje przy tym odpowiednich informacji lub nie udziela odpowiedzi na niektóre pytania.
(97) Na przykład w lipcu 2023 r. Komisja przekazała organom Senegalu wyczerpujący wykaz zapytań, na które państwo to nie odpowiedziało od 2020 r. Mimo że Senegal udzielił Komisji odpowiedzi 30 października 2023 r., wciąż nie przedstawił takich informacji jak: pełne sprawozdanie z działalności i połowów statków MAXIMUS, LISBOA, MARIO 7, MARIO 11 i DIAMALAYE 1909 za lata 2019 i 2020; szczegółowe informacje na temat pochodzenia połowów pochodzących z nielegalnych przeładunków na morzu oraz szczegółowe informacje na temat przeprowadzonych dochodzeń; szczegółowy wykaz i informacje dotyczące zawinięć do portu statków rybackich SAGE, RICOS 3, RICOS 6 i MEGA N°2/MARCO N°21.
(98) Szereg odpowiedzi ze strony Senegalu otrzymano ponadto kilka lat po wystosowaniu pierwotnego zapytania. Na przykład 9 grudnia 2020 r. Komisja zwróciła się do Senegalu o przekazanie informacji na temat działalności statku rybackiego MARIO 7 w 2020 r., ponieważ Senegal wspomniał, że statek ten znajdzie się w podobnej sytuacji co statek MARIO 11 103 . Mimo wystosowania kilku wezwań 104 Senegal odpowiedział dopiero 30 października 2023 r. Z otrzymanych informacji wynika, że statek rybacki MARIO 7 prowadził działalność połowową na obszarze objętym konwencją ICCAT w pierwszym półroczu 2020 r., podczas gdy najwyraźniej nie posiadał ważnego upoważnienia wydanego przez Senegal do połowów na morzu pełnym 105 . Opóźnienie w odpowiedzi ze strony Senegalu pozbawiło jednak Komisję możliwości zaproponowania, by ten statek rybacki umieszczono w wykazie statków NNN zgodnie z zaleceniem ICCAT 21-13, ponieważ trzyletni okres przewidziany na takie działania upłynął w czerwcu 2023 r 106 .
(99) Komisja miała ponadto trudności z uzyskaniem dokładnych odpowiedzi od organów Senegalu, co uniemożliwiło jej wyciągnięcie wniosków na temat zakresu połowów NNN. Na przykład w związku z działalnością statku MARIO 7 Senegal oświadczył w 2020 r., że ten statek rybacki "znajduje się w takiej sytuacji co statek rybacki MARIO 11" 107 . Gdyby jednak Senegal wyrejestrował ten statek i nie wydał mu licencji połowowej na 2020 r., powinien był wówczas być w stanie niezwłocznie to potwierdzić. Senegal nie przedstawił ponadto także dokładnych informacji w odniesieniu do zawinięć do portu kilku statków, jak wskazano w motywie 60. Uniemożliwiło to Komisji poznanie dokładnych dat i przyczyn zawinięć do portu, a tym samym określenie charakteru działalności tych statków.
(100) Na podstawie informacji przedstawionych w motywach 95-99 stwierdza się, zgodnie z art. 31 ust. 5 lit. a) rozporządzenia w sprawie połowów NNN, że Senegal nie współpracował skutecznie, odpowiadając na pytania, udzielając informacji zwrotnych lub prowadząc dochodzenia w sprawach dotyczących połowów NNN i działalności z nimi związanej.
(101) Zgodnie z art. 31 ust. 5 lit. b) rozporządzenia w sprawie połowów NNN Komisja dokonała analizy istniejących środków egzekwowania prawa w celu zapobiegania połowom NNN, ich powstrzymywania i eliminowania, przyjętych przez Senegal.
(102) W art. 19 UNFSA zobowiązano państwa bandery do pełnego zbadania wszelkich domniemanych naruszeń regionalnych lub subregionalnych środków ochrony i zarządzania. Artykuł ten stanowi również, że kary stosowane w związku z naruszeniami mają być odpowiednio surowe w celu zapewnienia skuteczności w zakresie przestrzegania prawa oraz zniechęcenia do jego naruszania bez względu na to, gdzie to ma miejsce, oraz muszą pozbawiać sprawców korzyści płynących z ich nielegalnej działalności. Podobne brzmienie ma również pkt 21 MPD-NNN i pkt 38 lit. a) dobrowolnych wytycznych FAO w sprawie funkcjonowania państwa bandery.
(103) Jak wspomniano w motywach 26 i 86, mimo ostrzeżeń otrzymanych w latach 2012 i 2019 w związku z przekroczeniem przez jego flotę kwot ICCAT dotyczących gatunków Senegal nie wprowadził odpowiednich środków egzekwowania prawa, ponieważ kwoty ICCAT przyznane przez ICCAT dalej były przekraczane, aż do 2020 r.
(104) Komisja ponadto kilkukrotnie zwracała się o informacje na temat kar nałożonych przez Senegal na podmiot będący właścicielem floty MAXIMUS, LISBOA, MARIO 7 i MARIO 11 w związku z połowami NNN prowadzonymi w 2020 r 108 .
(105) Środki wymienione przez Senegal w odniesieniu do przedsiębiorstwa będącego właścicielem floty obejmowały: cofnięcie upoważnienia do prowadzenia działalności, stałe zawieszenie wydawania świadectw połowowych temu podmiotowi, wyrejestrowanie statków rybackich MARIO 7, MARIO 11, MAXIMUS i LISBOA oraz nieprzedłużenie licencji połowowych i upoważnień ICCAT dla tych statków 109 .
(106) Komisja do tej pory nie otrzymała informacji o żadnych dalszych środkach, w tym o karach finansowych, nałożonych na ten podmiot w związku z połowami NNN prowadzonymi przez jego flotę. Senegal wskazał w październiku 2023 r., że trwają dochodzenia mające na celu określenie charakteru i podstawy prawnej kar finansowych 110 .
(107) Środki te nie uwzględniają korzyści, jakie przedsiębiorstwo to odnosi w wyniku połowów NNN prowadzonych przez jego flotę. Narusza to zalecenia mające na celu wprowadzanie środków egzekwowania prawa w stosunku do połowów NNN i dostatecznie surowe karanie sprawców, aby skutecznie zapobiegać połowom NNN, powstrzymywać je i eliminować oraz aby pozbawić sprawców korzyści płynących z takich połowów, jak określono w art. 19 ust. 2 UNFSA, pkt 21 MPD-NnN, art. 8 ust. 2 pkt 7 Kodeksu odpowiedzialnego rybołówstwa FAO oraz pkt 31-33, 35 i 38 dobrowolnych wytycznych FAO w sprawie funkcjonowania państwa bandery.
(108) Należy ponadto przypomnieć, że - jak wspomniano w motywie 32 - podmiot wystąpił o wyrejestrowanie statków rybackich MARIO 7, MARIO 11, a także statków MAXIMUS i LISBOA 111 . Wykreślenie tych statków z rejestru Senegalu nastąpiło na podstawie wniosków podmiotu. W związku z tym nie można tego uznać za środek wprowadzony wobec podmiotu przez organy Senegalu. Co więcej, wyrejestrowanie statków rybackich przez państwo bandery nie jest wystarczającym środkiem, ponieważ środek taki nie uwzględnia korzyści wynikających z połowów NNN ani nie gwarantuje stosowania kar lub środków przeciwko prowadzonym połowom NNN.
(109) W odniesieniu do nieprzedłużenia licencji połowowych statki rybackie MARIO 11 i MARIO 7 prowadziły w pierwszej połowie 2020 r. działalność na morzu pełnym bez ważnej licencji wydanej przez Senegal; w związku z tym również nieprzedłużenie nie może być postrzegane jako skuteczny środek (ponieważ licencja już nie była ważna).
(110) Zawieszenie upoważnienia do prowadzenia działalności w odniesieniu do tego przedsiębiorstwa nałożono ponadto dopiero w sierpniu 2022 r., czyli trzy lata po pierwszym ostrzeżeniu wydanym w odniesieniu do tej floty 112 . Oprócz tego statek rybacki DIAMALAYE 1909 nadal był upoważniony do prowadzenia działalności w obszarze objętym konwencją ICCAT w 2021 r. mimo kwestii, o których mowa w motywie 26, w związku z czym przedsiębiorstwo to nadal czerpało w tym roku korzyści z działalności, po wykryciu połowów NNN w latach 2019 i 2020 113 .
(111) W związku z tym można stwierdzić, że żaden z tych środków nie uwzględniał korzyści osiągniętych przez to przedsiębiorstwo i nie może zostać uznany za proporcjonalny, odstraszający i skuteczny.
(112) Jak ponadto wspomniano w motywie 26, w 2019 r. Senegal otrzymał od państwa trzeciego informacje o połowach tuńczyka białego prowadzonych przez statki rybackie MARIO 7, MARIO 11 i DIAMALAYE 1909; statki te nie znajdowały się wówczas w prowadzonym przez ICCAT rejestrze statków upoważnionych do połowów tych gatunków 114 . Informacje otrzymane od tego państwa trzeciego wskazywały również na przekroczenie kwoty połowów tuńczyka białego. Należące jednak do tego samego podmiotu statki rybackie MARIO 7, MARIO 11, MAXIMUS i LISBOA mogły nadal prowadzić połowy NNN.
(113) Senegal stwierdził ponadto, że nie można podjąć żadnych działań przeciwko statkowi MAXIMUS, ponieważ nielegalne przeładunki mogą podlegać karom jedynie w przypadku, gdyby statki te zostały ujęte na gorącym uczynku 115 . Stwierdzenie to jest zgodne z art. 91 kodeksu rybołówstwa morskiego przyjętego przez Senegal 13 lipca 2015 r., który ma zastosowanie w przypadkach, gdy statek nie może zostać poddany inspekcji lub uciekł, a także w przypadku bardzo konkretnych naruszeń (brak ważnej licencji połowowej, połowy na obszarze ograniczonych połowów) 116 . Komisja zauważa, że przepis ten utrudnia ujęcie statków prowadzących nielegalne przeładunki na morzu, w szczególności na morzu pełnym, i w związku z tym może utrudnić organom wprowadzenie niezbędnych środków egzekwowania prawa, nawet jeśli organy te dysponują dowodami.
(114) Na podstawie informacji przedstawionych w motywach 102-113 stwierdza się, zgodnie z art. 31 ust. 5 lit. b) rozporządzenia w sprawie połowów NNN, że Senegal nie wdrożył odpowiednich środków egzekwowania prawa, aby zapobiegać połowom NNN, powstrzymywać je i eliminować.
(115) Zgodnie z art. 31 ust. 5 lit. c) rozporządzenia w sprawie połowów NNN Komisja przeanalizowała zakres i wagę przypadków połowów NNN.
(116) Jak wskazano w motywach 45 i 82, Senegal dokonywał wywozu produktów rybołówstwa w ilościach przekraczających kwoty przyznane przez ICCAT, co według danych zebranych przez Komisję miało miejsce przez kilka lat.
(117) Uwzględniając kwestie przedstawione w niniejszej części oraz na podstawie stanu faktycznego ustalonego przez Komisję i oświadczeń złożonych przez organy Senegalu, zgodnie z art. 31 ust. 3 i 5 rozporządzenia w sprawie połowów NNN można stwierdzić, że Senegal nie wypełnił obowiązków spoczywających na nim na mocy prawa międzynarodowego w odniesieniu do współpracy oraz środków egzekwowania prawa.
3.3 Niewdrożenie przepisów międzynarodowych (art. 31 ust. 6 rozporządzenia w sprawie połowów NNN)
(118) Zgodnie z art. 31 ust. 6 lit. a) i b) rozporządzenia w sprawie połowów NNN Komisja przeprowadziła analizę dokumentów ratyfikacyjnych lub dotyczących przystąpienia Senegalu do odpowiednich międzynarodowych instrumentów w dziedzinie rybołówstwa oraz statusu Senegalu jako umawiającej się strony RFMO lub jego zgody na stosowanie przyjętych przez te organizacje środków ochrony i zarządzania.
(119) Jak opisano w motywach 20 i 21, Senegal jest stroną UNCLOS, UNFSA i umowy o środkach stosowanych przez państwo portu. Państwo to jest umawiającą się stroną konwencji ICCAT i członkiem odpowiednich organizacji regionalnych (CECAF, SRFC, ATLAFCO/COMHAFAT).
(120) 13 lipca 2015 r. Senegal przyjął ustawę ustanawiającą kodeks rybołówstwa morskiego, a 22 listopada 2016 r. - dekret wykonawczy do tej ustawy 117 . Jednym z celów tego kodeksu było przyjęcie nowych przepisów w celu usprawnienia walki z połowami NNN; Komisja zauważyła jednak, że w tekście kodeksu brakuje definicji połowów NNN. Senegal wskazał ponadto, że mimo przyjęcia ustawy przed przystąpieniem do umowy o środkach stosowanych przez państwo portu 118 odpowiednie postanowienia tej umowy międzynarodowej zostały transponowane do nowego kodeksu. Przepisy dotyczące środków stosowanych przez państwo portu pozostają jednak ograniczone w kodeksie, a w szczególności nie zawiera on przepisów dotyczących korzystania z portów i przeprowadzania inspekcji 119 .
(121) Zgodnie z art. 31 ust. 6 lit. c) rozporządzenia w sprawie połowów NNN Komisja przeanalizowała, czy Senegal mógł uczestniczyć w jakichkolwiek działaniach zmniejszających skuteczność obowiązujących ustaw, przepisów lub międzynarodowych środków ochrony i zarządzania lub był winny zaniedbań tym zakresie.
(122) Jak wskazano w poprzednich sekcjach, działalność statków pływających pod banderą Senegalu na obszarze objętym konwencją ICCAT oraz brak kontroli w porcie ograniczyły skuteczność środków ochrony i zarządzania przyjętych przez tę RFMO. Oprócz tego w ramach ICCAT Senegal otrzymał w 2022 r. pismo w sprawie uznania go za nie- współpracujące państwo trzecie "ze względu na obawy dotyczące niewypełnienia obowiązków państwa bandery i państwa zbytu w zakresie podejmowania odpowiednich działań w odpowiedzi na połowy NNN, w tym ewentualnych znacznych ilości nielegalnych przeładunków lub nadmiernych odłowów gatunków ICCAT, co znajduje odzwierciedlenie w powtarzających się rozbieżnościach między wywozem a zgłoszonymi połowami, a także w zatwierdzaniu wywozu takich ryb" 120 . W ramach dorocznego posiedzenia ICCAT w 2023 r. decyzja ta nie została cofnięta, ponieważ Senegal nie przedstawił planu działania określającego działania podjęte w celu wyeliminowania stwierdzonych uchybień 121 .
(123) Jak wskazano w sekcji 3.1, Senegal nie wypełnia swoich zobowiązań wynikających z umowy o środkach stosowanych przez państwo portu, zgodnie z którymi państwa mają obowiązek zapobiegania połowom NNN oraz ich powstrzymywania i eliminowania przez wdrożenie skutecznych środków stosowanych przez państwo portu, a także obowiązków wynikających z UNFSA, w szczególności jego art. 18 i 19 nakładających na państwo, którego statki prowadzą połowy na morzu pełnym, zobowiązanie do wprowadzenia środków kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przez te statki przepisów RFMO.
(124) Na podstawie rozważań zawartych w niniejszej części oraz stanu faktycznego ustalonego przez Komisję i oświadczeń wydanych przez Senegal istnieją wyraźne wskazówki, zgodnie z art. 31 ust. 3 i 6 rozporządzenia w sprawie połowów NNN, że Senegal nie wypełnił wszystkich obowiązków spoczywających na nim na mocy prawa międzynarodowego w odniesieniu do międzynarodowych przepisów, regulacji oraz środków ochrony i zarządzania.
3.4 Szczególne ograniczenia krajów rozwijających się (art. 31 ust. 7 rozporządzenia w sprawie połowów NNN)
(125) Według wskaźnika rozwoju społecznego ONZ (UNHDI) 122 w 2021 r. Senegal uznano za państwo o niskim stopniu rozwoju społecznego (170. miejsce spośród 189 państw).
(126) Mimo szczególnych ograniczeń możliwości, które mogą występować w odniesieniu do monitorowania i kontroli jego floty oraz nadzoru nad nią, szczególne ograniczenia Senegalu związane z jego poziomem rozwoju nie uzasadniają wszystkich braków opisanych w poprzednich częściach. Nie istnieją dowody wskazujące na to, że niewypełnienie przez Senegal jego obowiązków na mocy prawa międzynarodowego jest wynikiem niskiego poziomu rozwoju, stwierdzonego w rankingu UNHDI. Nie ma namacalnych dowodów umożliwiających powiązanie uchybień w zakresie ram prawnych, monitorowania i kontroli połowów oraz nadzoru nad nimi i w zakresie systemów identyfikowal- ności ze słabymi możliwościami i infrastrukturą.
(127) Senegal nie zwrócił ponadto uwagi na żadne ograniczenia w realizacji swoich zobowiązań. Wręcz przeciwnie, organy stwierdziły, że "system ustanowiony przez Senegal jest zgodny z wymogami i obowiązkami ustanowionymi na podstawie konwencji ICCAT i środków zarządzania oraz umożliwia weryfikację przestrzegania tych środków przez upoważnione statki" 123 .
(128) Od 2018 r. Komisja udziela Senegalowi wsparcia w sektorze gospodarki rybnej za pośrednictwem programu regionalnego (Poprawa regionalnego zarządzania rybołówstwem w Afryce Zachodniej, PESCAO) 124 .
(129) Uwzględniając fakty przedstawione w niniejszej części oraz na podstawie stanu faktycznego ustalonego przez Komisję i oświadczeń wydanych przez Senegal, można stwierdzić zgodnie z art. 31 ust. 7 rozporządzenia w sprawie połowów NNN, że poziom rozwoju tego państwa może wywierać negatywny wpływ na stopień zaawansowania działalności w odniesieniu do zarządzania rybołówstwem i jej ogólną skuteczność. Biorąc jednak pod uwagę charakter stwierdzonych w Senegalu uchybień, poziom rozwoju tego państwa nie może całkowicie usprawiedliwiać ani w inny sposób uzasadniać braku współpracy ani ogólnych wyników działalności Senegalu jako państwa bandery, państwa portu, państwa nadbrzeżnego lub państwa zbytu w odniesieniu do rybołówstwa bądź niezastosowania wystarczających działań służących zapobieganiu połowom NNN, ich powstrzymywaniu i eliminowaniu.
4. WNIOSKI DOTYCZĄCE MOŻLIWOŚCI UZNANIA PAŃSTWA TRZECIEGO ZA NIEWSPÓŁPRACUJĄCE
(130) Biorąc pod uwagę wnioski wyciągnięte w odniesieniu do niewywiązania się przez Senegal z obowiązków spoczywających na nim na mocy prawa międzynarodowego jako na państwie bandery, państwie portu, państwie nabrzeżnym lub państwie zbytu oraz w odniesieniu do niepodjęcia działań w celu zapobiegania połowom NNN oraz ich powstrzymywania i eliminowania, zgodnie z art. 32 rozporządzenia w sprawie połowów NNN, Senegal należy powiadomić o możliwości uznania go przez Komisję za niewspółpracujące państwo trzecie w zakresie zwalczania połowów NNN.
(131) Komisja powinna również podjąć wobec Senegalu wszelkie działania określone w art. 32 rozporządzenia w sprawie połowów NNN. W celu zapewnienia sprawnego zarządzania należy ustalić okres, w którym wymienione państwo może odpowiedzieć na piśmie na powiadomienie i dokonać naprawy sytuacji.
(132) Ponadto należy stwierdzić, że powiadomienie Senegalu o możliwości uznania go za państwo, które zdaniem Komisji jest państwem niewspółpracującym, do celów niniejszej decyzji, nie wyklucza ani nie powoduje automatycznie żadnego późniejszego działania podejmowanego przez Komisję lub Radę na potrzeby określenia i ustanowienia wykazu niewspółpracujących państw trzecich,
STANOWI, CO NASTĘPUJE:
Artykuł
Niniejszym powiadamia się Republikę Senegalu o możliwości uznania jej przez Komisję za niewspółpracujące państwo trzecie w zakresie zwalczania nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów.
Sporządzono w Brukseli dnia 27 maja 2024 r.
