(C/2024/3076)Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 13 maja 2024 r.)
Strony
Strona skarżąca: Aylo Freesites LTD (Nicosia, Cypr) (przedstawiciele: C. Thomas, A. Bray, A. Ghalamkarizadeh i J. Beckedorf, lawyers)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania:
Skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2023) 8842 final z dnia 20 grudnia 2023 r. wskazującej Pornhub jako bardzo dużą platformę internetową zgodnie z art. 33 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/2065 1 (zwanej dalej "zaskarżoną decyzją");
- stwierdzenie, że art. 39 rozporządzenia 2022/2065 nie ma zastosowania w zakresie, w jakim ustanawia on wymóg podania do publicznej wiadomości repozytorium reklam; oraz
- obciążenie Komisji kosztami poniesionymi przez skarżącą.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi skarżąca podnosi cztery zarzuty.
1. Zarzut pierwszy, dotyczący tego, że Komisja naruszyła prawo przy stosowaniu art. 33 ust. 1 rozporządzenia 2022/2065, w którym określono warunki, jakie należy spełnić, aby kwalifikować się do wskazania jako bardzo duża platforma internetowa. Artykuł 33 ust. 1 rozporządzenia 2022/2065 czy też zastosowanie tego przepisu przez Komisję nie są zgodne z ogólnymi zasadami pewności prawa i proporcjonalności.
2. Zarzut drugi, dotyczący tego, że Komisja, odrzucając przedstawione przez stronę skarżącą obliczenie średniej liczby aktywnych miesięcznie odbiorców, uchybiła obowiązkowi przedstawienia uzasadnienia oraz naruszyła art. 33 ust. 4 rozporządzenia 2022/2065 oraz zasady pewności prawa i proporcjonalności.
3. Zarzut trzeci, dotyczący tego, że Komisja, wskazując stronę skarżącą na podstawie źródeł i metodologii pochodzących od podmiotu trzeciego, naruszyła art. 33 ust. 4 rozporządzenia 2022/2065 i zasady pewności prawa i proporcjonalności, a także przysługujące stronie skarżącej prawo do bycia wysłuchaną oraz otrzymania uzasadnienia.
4. Zarzut czwarty, dotyczący tego, że art. 39 rozporządzenia 2022/2065 jest niezgodny z prawem w zakresie, w jakim dostawcy bardzo dużych platform internetowych są zobowiązani do podania do publicznej wiadomości swojego repozytorium reklam. Komisja narusza w nim w nieuzasadniony sposób wolność prowadzenia działalności gospodarczej i prawo własności skarżącej, co skutkuje jej dyskryminacją.
