Odesłanie prejudycjalne - Wspólna polityka w dziedzinie azylu i imigracji - Wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Artykuł 4 - Ryzyko nieludzkiego lub poniżającego traktowania - Kryteria i mechanizmy ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej - Rozporządzenie (UE) nr 604/2013 - Artykuł 3 ust. 2 - Zakres obowiązków państwa członkowskiego, które zwróciło się z wnioskiem o wtórne przejęcie wnioskodawcy przez odpowiedzialne państwo członkowskie i które zamierza dokonać przekazania wnioskodawcy do tego ostatniego państwa członkowskiego - Zasada wzajemnego zaufania - Środki dowodowe i standard dowodu w odniesieniu do rzeczywistego ryzyka nieludzkiego lub poniżającego traktowania wynikającego z nieprawidłowości systemowych - Praktyki polegające na uproszczonym odsyłaniu (pushback) do państwa trzeciego i zatrzymaniach na przejściach granicznych(C/2024/2570)
Język postępowania: niderlandzki
(Dz.U.UE C z dnia 22 kwietnia 2024 r.)
Sąd odsyłający
Rechtbank Den Haag, zittingsplaats 's-Hertogenbosch
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: X
Strona przeciwna: Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid
Sentencja
1) Artykuł 3 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 604/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia kryteriów i mechanizmów ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca
należy interpretować w ten sposób, że:
okoliczność, iż państwo członkowskie odpowiedzialne za rozpatrzenie wniosku obywatela państwa trzeciego o udzielenie ochrony międzynarodowej stosowało wobec takich obywateli zamierzających wystąpić z takim wnioskiem na jego granicy uproszczone odesłania oraz zatrzymania na swoich przejściach granicznych, nie stoi sama w sobie na przeszkodzie przekazaniu tego obywatela do tego państwa członkowskiego. Przekazanie wspomnianego obywatela do wspomnianego państwa członkowskiego jest jednak wykluczone, jeżeli istnieją poważne i sprawdzone podstawy, aby uznać, że podczas lub w następstwie przekazania będzie on narażony na rzeczywiste ryzyko poddania go takim praktykom i że praktyki te, zależnie od okoliczności, których ocena należy do właściwych organów i do sądu, do którego ewentualnie wniesiono skargę na decyzję o przekazaniu, mogą postawić go w sytuacji skrajnej deprywacji materialnej na tyle poważnej, że można ją zrównać z nieludzkim lub poniżającym traktowaniem, zabronionym przez art. 4 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.
2) Rozporządzenie nr 604/2013 w świetle art. 4 karty praw podstawowych
należy interpretować w ten sposób, że:
- państwo członkowskie, które zwróciło się o wtórne przejęcie osoby ubiegającej się o ochronę międzynarodową przez odpowiedzialne państwo członkowskie i zamierza przekazać tę osobę do tego ostatniego państwa członkowskiego, powinno - zanim będzie mogło dokonać tego przekazania - uwzględnić wszystkie informacje udzielone mu przez wspomnianego wnioskodawcę, w szczególności w odniesieniu do ewentualnego istnienia rzeczywistego ryzyka poddania go, w chwili lub w wyniku przekazania, nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu w rozumieniu wspomnianego art. 4,
- państwo członkowskie zamierzające dokonać przekazania powinno współpracować przy ustalaniu faktów lub weryfikować ich prawdziwość,
- to państwo członkowskie powinno odstąpić od tego przekazania w przypadku poważnych i sprawdzonych podstaw, aby uznać, że istnieje rzeczywiste ryzyko takiego traktowania w wypadku przekazania,
- wspomniane państwo członkowskie może jednak zwrócić się do odpowiedzialnego państwa członkowskiego o indywidualne gwarancje, a w przypadku ich przedstawienia i jeśli wydają się one jednocześnie na tyle wiarygodne i wystarczające, aby wykluczyć wszelkie rzeczywiste ryzyko nieludzkiego lub poniżającego traktowania, może ono dokonać przekazania.
