Język postępowania: włoski(Dz.U.UE C z dnia 18 marca 2024 r.)
Sąd odsyłający
Tribunale ordinario di Ravenna
Strony w postępowaniu głównym
Strona powodowa: P.M.
Strona pozwana: S. Snc
Pytania prejudycjalne
1) Czy dyrektywa 2000/78 2 stoi na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, które, przewidując prawo do utrzymania stanowiska pracy w przypadku choroby przez płatny okres 180 dni w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia każdego roku, oprócz dalszego bezpłatnego urlopu w wymiarze 120 dni (który można wykorzystać tylko jeden raz) na wniosek pracownika, nie przewiduje odmiennego uregulowania dla pracowników uznanych za osoby niepełnosprawne i dla pracowników, którzy nie są osobami niepełnosprawnymi?
2) W przypadku, gdyby uregulowanie krajowe opisane w uzasadnieniu należało uznać w sposób abstrakcyjny za stanowiące dyskryminację pośrednią, to czy uregulowanie to jest jednak obiektywnie uzasadnione zgodnym z prawem celem, a środki mające służyć osiągnięciu tego celu są właściwe i konieczne?
3) Czy wprowadzenie bezpłatnego urlopu na wniosek pracownika po upływie okresu 120 dni zwolnienia chorobowego, który to bezpłatny urlop może zapobiec rozwiązaniu stosunku pracy do czasu swojego upływu, może stanowić racjonalne usprawnienie, które jest odpowiednie i wystarczające, aby uniknąć dyskryminacji?
4) Czy usprawnienie polegające na obowiązku przyznania przez pracodawcę - po upływie okresu 180 dni płatnego zwolnienia chorobowego - kolejnego okresu płatnego w całości przez pracodawcę, bez otrzymania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego pracownika, można uznać za racjonalne?
5) Czy do celów oceny dyskryminacyjnego zachowania pracodawcy można wziąć pod uwagę (w celu ustalenia, czy rozwiązanie stosunku pracy było zgodne z prawem) okoliczność, że nawet [ewentualny] dalszy płatny okres stabilności stosunku pracy, którego koszty ponosi pracodawca, nie pozwoliłby osobie niepełnosprawnej na jej powrót do pracy, ponieważ jej choroba nie ustępuje?
