(C/2024/1874)Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 11 marca 2024 r.)
Strony
Strona skarżąca: Rimorchiatori Riuniti Panfido & C. Srl (Wenecja, Włochy) (przedstawiciel: M. Solveni, adwokat)
Strona pozwana: Europejska Agencja Wykonawcza ds. Klimatu, Infrastruktury i Środowiska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- tytułem żądania głównego, na podstawie art. 272 TFUE i na mocy klauzuli arbitrażowej zawartej w umowie o udzielenie dotacji INEA/CEF/TRAN/M2014/1038206 (zwanej dalej "umową o udzielenie dotacji"), stwierdzenie, że skarżąca prawidłowo wykonała to, do czego była zobowiązana na mocy tej umowy, a w szczególności działanie nr 15 w ramach projektu "Poseidon Med II", i w konsekwencji stwierdzenie, że CINEA jest zobowiązana do zapłaty w całości na rzecz skarżącej kwoty 9 872 799,02 EUR, w obliczu wydatków kwalifikujących się do dotacji w wysokości 19 745 598,03 EUR, oraz zasądzenie od CINEA kwoty 3 308 761,60 EUR (odpowiadającej różnicy między tym, co przysługuje skarżącej na podstawie umowy, a otrzymanymi już płatnościami), wraz z odsetkami i wyrównaniem inflacyjnym, albo kwoty niższej, która zostanie uznana za należną, gdyby Sąd uznał, że działanie nr 15 umowy o udzielenie dotacji zostało wykonane do dnia 31 grudnia 2021 r. jedynie w części;
- tytułem żądania ewentualnego, na podstawie art. 262 TFUE, stwierdzenie częściowej nieważności decyzji wydanej przez CINEA w dniu 9 października 2023 r. i doręczonej skarżącej w dniu 11 października 2023 r. w zakresie, w jakim wyłącza ona skarżącą z dotacji;
- tytułem środków organizacji postępowania, w przypadku zakwestionowania okoliczności faktycznych wskazanych w skardze, o dopuszczenie dowodu ze świadków;
- obciążenie pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.
1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia przez CINEA umowy o udzielenie dotacji.
W szczególności skarżąca podnosi, że chociaż przedstawiła dowód, iż prawidłowo wykonała działania powierzone jej w umowie o udzielenie dotacji i formalnie zobowiązała się do ukończenia również całościowego wyposażenia statku i oddania go do użytku, a także chociaż udowodniła swoje działania przygotowujące do jego pełnego wykorzystania oraz że opóźnienia wynikają z okoliczności niezwiązanych z jej sferą prawną, CINEA uznała, że ocenia wkład skarżącej w projekt na nieistniejący, co narusza art. 1147 (który wymaga winy strony niewypełniającej obowiązku dla przypisania jej odpowiedzialności), art. 1162 (który przewiduje, że interpretacji umowy należy dokonywać contra proferentem) oraz art. 1315 (który w wypadku zobowiązań wzajemnych, w sytuacji gdy jedna strona wykaże wypełnienie obowiązku, dla uwolnienia drugiej strony wymaga dowodu wygaśnięcia jej zobowiązania) belgijskiego kodeksu cywilnego oraz umowę o udzielenie subwencji i zalecenia udzielone przez CINEA beneficjentom umów o udzielenie dotacji na projekty CEF 1 .
2. Zarzut drugi, zmierzający do stwierdzenia na podstawie art. 263 TFUE nieważności decyzji wydanej przez CINEA w dniu 9 października 2023 r., podkreślający, że agencja wyraźnie wskazała, iż skarga o stwierdzenie nieważności jest konieczna jako jedyny środek zaskarżenia pozwalający uniknąć wygaśnięcia prawa do zaskarżenia, oraz podnoszący, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem rozporządzenia CEF 2 , rozporządzenia finansowego 3 , decyzji wykonawczej Komisji 2015/1921, wytycznych dotyczących oceny działań beneficjentów umowy o udzielenie dotacji, a także prawa Królestwa Belgii dotyczącego umowy o udzielenie dotacji. Podstawy nieważności są te same co w wypadku pierwszego zarzutu skargi.
1 "Connecting Europe Facility".
2 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1316/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. ustanawiające instrument "Łącząc Europę", zmieniające rozporządzenie (UE) nr 913/2010 oraz uchylające rozporządzenia (WE) nr 680/2007 i (WE) nr 67/2010 (Dz.U. 2013, L 348, s. 129).
3 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012 (Dz.U. 2018, L 193, s. 1).
