(C/2024/1391)Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 19 lutego 2024 r.)
Sąd odsyłający
Bundesgerichtshof
Strony w postępowaniu głównym
Strona powodowa: IP
Strona pozwana: Quirin Privatbank AG
Pytania prejudycjalne
1. a) Czy wykładni art. 17 rozporządzenia (EU) 2016/679 (RODO) 1 należy dokonywać w ten sposób, że osobie, której dane osobowe zostały ujawnione przez administratora w sposób niezgodny z prawem poprzez ich przekazanie, przysługuje wobec administratora roszczenie o zaniechanie ponownego bezprawnego przekazania tych danych, jeżeli nie żąda ona od administratora usunięcia danych?
b) Czy takie roszczenie o zaniechanie może wynikać (również) z art. 18 RODO lub z innego przepisu RODO?
2. W wypadku udzielenia na pytania 1a) lub 1b) odpowiedzi twierdzącej:
a) Czy roszczenie o zaniechanie w świetle prawa Unii przysługuje tylko wtedy, kiedy w przyszłości należy obawiać się kolejnych naruszeń wynikających z RODO praw osoby, której dane dotyczą (ryzyko ponowienia)?
b) Czy istnieje ewentualnie domniemanie ryzyka ponowienia ze względu na występujące już naruszenie RODO?
3. W wypadku udzielenia na pytania 1a) i 1b) odpowiedzi przeczącej:
Czy wykładni art. 84 w związku z art. 79 RODO należy dokonywać w ten sposób, że pozwalają one sądowi krajowemu przyznać osobie, której dane osobowe zostały ujawnione przez administratora w sposób niezgodny z prawem poprzez ich przekazanie - oprócz odszkodowania za szkodę majątkową lub niemajątkową zgodnie z art. 82 RODO oraz roszczeń wynikających z art. 17 i art. 18 RODO - również roszczenie wobec administratora o zaniechanie ponownego niezgodnego z prawem przekazania tych danych na podstawie prawa krajowego?
4. Czy wykładni art. 82 ust. 1 RODO należy dokonywać w ten sposób, że aby przyjąć wystąpienie szkody niemajątkowej w rozumieniu tego przepisu, wystarczą same negatywne emocje takie jak np. gniew, złość, niezadowolenie, zmartwienie i strach, które same w sobie stanowią część ogólnego ryzyka życiowego i często towarzyszą ludziom na co dzień? Czy też dla przyjęcia wystąpienia szkody konieczny jest negatywny skutek wobec osoby fizycznej, której dane dotyczą, wykraczający poza te uczucia?
5. Czy wykładni art. 82 ust. 1 RODO należy dokonywać w ten sposób, że przy ustalaniu wysokości szkody niemajątkowej podlegającej naprawieniu istotne kryterium stanowi stopień winy administratora lub podmiotu przetwarzającego czy też ich pracowników?
6. W wypadku udzielenia na pytania 1a), 1b) lub 3 odpowiedzi twierdzącej:
Czy wykładni art. 82 ust. 1 RODO należy dokonywać w ten sposób, że przy ustalaniu wysokości szkody niemajątkowej podlegającej naprawieniu jako kryterium ograniczające zakres roszczenia można uwzględnić to, że osobie, której dane dotyczą, oprócz roszczenia o odszkodowanie przysługuje także roszczenie o zaniechanie?
