(C/2024/1100)Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 5 lutego 2024 r.)
Strony
Strona skarżąca: Evroins inshurans grup AD (Sofia, Bułgaria) (przedstawiciele: H. Draghici, A. Morogai i F. Giurgea, adwokaci)
Strona pozwana: Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności decyzji Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych z dnia 19 września 2023 r. (EIOPA-23-719) (zwanej dalej "zaskarżoną decyzją"); a w konsekwencji
- nakazanie EIOPA ponownej oceny wniosku strony skarżącej o wszczęcie dochodzenia w sprawie potencjalnego naruszenia prawa Unii Europejskiej przez Autoritatea de Supraveghere Financiara (rumuński organ nadzoru finansowego).
Zarzuty i główne argumenty
W uzasadnieniu skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.
1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia przez EIOPA rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1094/2010 1 oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE 2 .
EIOPA naruszyła prawo w związku z odmową wszczęcia dochodzenia w sprawie potencjalnego naruszenia prawa Unii Europejskiej przez Autoritatea de Supraveghere Financiara bez przedstawienia wyczerpującego uzasadnienia w zaskarżonej decyzji.
2. Zarzut drugi dotyczący przekroczenia kompetencji przez EIOPA zgodnie z rozporządzeniem 1049/2010 przy wydawaniu zaskarżonej decyzji.
EIOPA naruszyła prawo po pierwsze, gdy zdecydowała, że nie doszło do naruszenia przepisów Unii, a po drugie, gdy zdecydowała się nie badać, czy doszło do naruszenia przepisów Unii. Rozumowanie EIOPA wydaje się raczej okrężne, ponieważ zdecydowano, że nie ma naruszenia, bez faktycznego zbadania, czy do takiego naruszenia rzeczywiście doszło.
3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia przez EIOPA dyrektywy 2009/138.
EIOPA naruszyła prawo, ponieważ nie działała zgodnie ze swoimi obowiązkami wynikającymi z dyrektywy 2009/138 i nie przywróciła w ten sposób porządku w tej sprawie. Wydając zaskarżoną decyzję z naruszeniem dyrektywy 2009/138, EIOPA nie sprawdziła, czy Autoritatea de Supraveghere Financiara działała zgodnie z przepisami art. 32 ust. 1 i art. 250 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2009/138.
