(Sprawa C-525-23, Accra 1 )(C/2023/955)
Język postępowania: węgierski
(Dz.U.UE C z dnia 27 listopada 2023 r.)
Sąd odsyłający
Fővárosi Törvényszék
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: OS
Druga strona postępowania: Országos Idegenrendészeti Főigazgatóság
Pytania prejudycjalne
1) Czy praktyka państwa członkowskiego, zgodnie z którą w celu uznania, że będący obywatelem państwa trzeciego wnioskodawca, który zamierza wykonywać prace w ramach wolontariatu, posiada środki na pokrycie kosztów utrzymania - w oparciu o dowód, że jego krewny, który nie jest uznawany za członka rodziny, może zapewnić oraz zapewnia ze swoich dochodów uzyskanych zgodnie z prawem za pomocą regularnych przelewów, środki wystarczające na pokrycie kosztów utrzymania wnioskodawcy oraz jego podróży powrotnej - nakłada jako wymóg dodatkowy, aby wnioskodawca dokładnie określił, czy otrzymana kwota stanowi dochód czy majątek, a ponadto przedstawił dokumenty poświadczające tytuł prawny, na podstawie którego uzyskał on dochód lub majątek, oraz że posiada tę kwotę lub majątek jako własne w sposób stały i nieograniczony, jest zgodna z zakresem uznania przyznanym państwom członkowskim na mocy art. 7 ust. 1 lit. e) [dyrektywy (UE) 2016/801] 2 , mając na uwadze cele dyrektywy określone w motywach 2 i 41 oraz art. 1 lit. a) i art. 4 ust. 1?
2) Czy, biorąc pod uwagę zasadę pierwszeństwa prawa Unii, sprawiedliwe traktowanie, o którym mowa w art. 79 TFUE, swobodę pobytu, o której mowa w art. 45 karty [praw podstawowych Unii Europejskiej] oraz prawa do skutecznego środka prawnego i dostępu do bezstronnego sądu, o których mowa w art. 47 karty, a także motywy 54 i 61 [dyrektywy 2016/801], a w szczególności zasadę pewności prawa, ma wpływ na odpowiedź na pierwsze pytanie prejudycjalne okoliczność, że rozumiane jako całość uregulowanie krajowe w przedmiocie dokumentów pobytowych nie zawiera przesłanek, o których mowa w pierwszym pytaniu prejudycjalnym, ponieważ przesłanki te nie zostały ustanowione przez ustawodawcę, lecz przez najwyższy organ sądowy państwa członkowskiego w ramach stosowania prawa, które ma stanowić precedens?
3) Czy w zakresie, w jakim zastosowanie uregulowania krajowego w celu ustalenia, że wnioskodawca posiada środki na pokrycie kosztów utrzymania, wymaga przedstawienia oświadczenia i dokumentów poświadczających w odniesieniu do przywołanych powyżej wymogów, art. 7 ust. 1 lit. e) [dyrektywy 2016/801] należy interpretować w niniejszej sprawie z uwzględnieniem wymogu sprawiedliwego traktowania, o którym mowa w art. 79 TFUE, prawa do skutecznego środka prawnego i dostępu do bezstronnego sądu, o których mowa w art. 47 karty, wymogu pewności prawa, o którym mowa w motywie 2 [dyrektywy 2016/801] oraz gwarancji proceduralnych określonych w motywach 41 i 42 [dyrektywy 2016/801], w ten sposób, że praktyka państwa członkowskiego, zgodnie z którą wymaga się od wnioskodawcy, z pouczeniem go o skutkach prawnych, aby wskazał i udowodnił w sposób spójny i konsekwentny spełnienie dodatkowych wymogów uznanych za niezbędne i zgodnie z którą odrzuca się wniosek o wydanie dokumentu pobytowego jedynie z powodu braku dowodu potwierdzającego spełnienie wymogów określonych w orzecznictwie, jest zgodna z treścią uregulowania jedynie wówczas, gdy przestrzegane są prawa zainteresowanego oraz gwarancje proceduralne?
1 Niniejszej sprawie została nadana fikcyjna nazwa, która nie odpowiada rzeczywistej nazwie żadnej ze stron postępowania.
2 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/801 z dnia 11 maja 2016 r. w sprawie warunków wjazdu i pobytu obywateli państw trzecich w celu prowadzenia badań naukowych, odbycia studiów, szkoleń, udziału w wolontariacie, programach wymiany młodzieży szkolnej lub projektach edukacyjnych oraz podjęcia pracy w charakterze au pair (Dz.U. 2016, L 132, s. 21).
