Język postępowania: włoski(2023/C 94/30)
(Dz.U.UE C z dnia 13 marca 2023 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Ferriera Valsabbia SpA, Valsabbia Investimenti SpA (przedstawiciele: D. Fosselard, avocat i avvocato, D. Slater, avocat i solicitor, G. Carnazza, avvocata)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania wnoszących odwołanie
- uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 9 listopada 2022 r. w sprawie T-655/19 Ferriera Valsabbia i Valsabbia Investimenti/Komisja;
- wydanie ostatecznego orzeczenia, zgodnie z art. 61 statutu Trybunału Sprawiedliwości, obejmującego stwierdzenie, w zakresie dotyczącym wnoszących odwołanie, nieważności decyzji Komisji C(2019) 4969 final z dnia 4 lipca 2019 r. dotyczącej naruszenia art. 65 Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Węgla i Stali, wydanej w sprawie AT.37956 - Pręty zbrojeniowe;
- zgodnie z art. 138 regulaminu postępowania obciążenie Komisji kosztami postępowania zarówno przed Sądem, jak i Trybunałem.
Zarzuty i główne argumenty
Wnoszący odwołanie podnoszą na jego poparcie trzy zarzuty.
Zarzut pierwszy: Naruszenie art. 266 TFUE. Naruszenie art. 14 i art. 27 ust. 1 rozporządzenia nr 1/2003 1 oraz art. 11, 12 i 14 rozporządzenia nr 773/2004 2 . Błędne i wewnętrznie sprzeczne uzasadnienie. Brak rozstrzygnięcia. Oczywiste naruszenie prawa i oczywisty błąd w ocenie.
Sąd dopuścił się oczywistego naruszenia prawa i błędnie uzasadnił swój wyrok, nie wypowiadając się kilkukrotnie w przedmiocie niektórych zarzutów podniesionych przez wnoszące odwołanie, w części, w której uznał, że Komisja, dokonując reorganizacji przesłuchania co do istoty sprawy w 2018 r. w obecności przedstawicieli państw członkowskich, usunęła uchybienie proceduralne zakwestionowane przez Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 21 września 2017 r., Ferriera Valsabbia, Valsabbia Investimenti i Alfa Acciai/Komisja, w sprawach połączonych C-86/15 P i C-87/15 P.
Zarzut drugi: Błędna wykładnia i naruszenie art. 6 EKPC oraz art. 41 i 47 karty. Oczywiste naruszenie prawa i nadużycie władzy. Brak rozstrzygnięcia i naruszenie art. 296 TFUE.
Sąd wykluczył, by czas trwania postępowania, zarówno w odniesieniu do samego etapu administracyjnego, jak i całego postępowania, był nadmierny i że ten czas trwania naruszył prawo wnoszących odwołanie do obrony, przez co naruszył prawo i dopuścił się oczywistego błędu w ocenie, a pod pewnymi względami, nie rozstrzygając niektórych zarzutów podniesionych przez wnoszące odwołanie wobec decyzji Komisji, błędnie uzasadnił wyrok.
Zarzut trzeci: Naruszenie art. 296 TFUE. Błędne i wewnętrznie sprzeczne uzasadnienie wyroku. Brak rozstrzygnięcia i oczywisty błąd w ocenie.
Sąd ponownie dopuścił się oczywistego naruszenia prawa, oczywistego błędu w ocenie oraz błędnie uzasadnił wyrok, uznając, że decyzja Komisji była wystarczająco uzasadniona.
