Język postępowania: bułgarski(2023/C 261/14)
(Dz.U.UE C z dnia 24 lipca 2023 r.)
Sąd odsyłający
Sofijski gradski syd
Strony w postępowaniu głównym
SS, IP, ZI, DD i HYA
Pytanie prejudycjalne
Czy art. 15 ust. 1 dyrektywy 2002/58 1 w związku z art. 47 akapit drugi karty, zgodnie z jego wykładnią dokonaną przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 16 lutego 2023 r. w sprawie C-349/21 2 , rozpatrywany w świetle motywu 11 tej dyrektywy, art. 52 ust. 1 i art. 53 karty oraz zasady równoważności należy interpretować jako zobowiązujący sąd krajowy do:
- odstąpienia od stosowania przepisów prawa krajowego [art. 121 ust. 4 Konstitucija (konstytucji), art. 174 ust. 4 Nakazatełno-procesualen kodeks (kodeksu postępowania karnego, zwanego dalej "NPK") i art. 15 ust. 2 Zakon za speciałnite razuznawatełni sredstwa (ustawy o specjalnych środkach dochodzeniowych, zwanej dalej "ZSRS")], a także wykładni art. 8 ust. 2 EKPC dokonanej przez ETPC w sprawie nr 70078/12, które wymagają wyraźnego i pisemnego uzasadnienia zezwolenia sądu (na słuchanie, nagrywanie i przechowywanie komunikatów telekomunikacyjnych bez zgody użytkowników) - niezależnie od istnienia uzasadnienia we wniosku, na podstawie którego udzielono zezwolenia - ponieważ podstawą do odstąpienia od stosowania jest możliwość, przy łącznejanalizie wniosku i zezwolenia, ustalenia:
1) dokładnych przyczyn, dla których sąd stwierdził, biorąc pod uwagę okoliczności faktyczne i prawne sprawy, że wymogi prawne zostały spełnione; oraz
2) w odniesieniu do której osoby i którego komunikatora udzielono zezwolenia sądu;
- odstąpienia od stosowania lub dokonania wykładni zgodnej przepisu prawa krajowego (art. 105 ust. 2 NPK) w tej jego części, w której przepis ten wymaga przestrzegania krajowych przepisów proceduralnych (w tym przypadku art. 174 ust. 4 NPK i art. 15 ust. 2 ZSRS), przy ocenie, czy sporne komunikaty telekomunikacyjne należy wyłączyć z materiału dowodowego, stosując zamiast tego regułę określoną w wyroku z dnia 16 lutego 2023 r. w sprawie C-349/21[?]
