(Sprawa C-219/23, Dudea 1 )Język postępowania: rumuński
(2023/C 261/12)
(Dz.U.UE C z dnia 24 lipca 2023 r.)
Sąd odsyłający
Curtea de Apel Bucureęti.
Strony w postępowaniu głównym
Oskarżeni: S.C.F i H.F.I..
Powód cywilny: Ministerul Investitiilor si Proiectelor Europene
Podmiot ponoszący odpowiedzialność cywilną: H.A. SRL
Uczestnik postępowania: Ministerul public - Parchetul de pe langa Inalta Curte de Casatie si Justitie - Directia Nationals Anticoruptie
Pytanie prejudycjalne
Czy art. 325 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i art. 2 ust. 1 Konwencji sporządzona na mocy art. K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich 2 w związku z art. 49 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one normie krajowej w dziedzinie przedawnienia odpowiedzialności karnej, która to norma wynika ze stosowania, zgodnie z wyrokami Curtea Constitutionala (trybunału konstytucyjnego, Rumunia), krajowego standardu ochrony praw podstawowych w odniesieniu do zasady ustawowej określoności czynów zabronionych i kar i która zobowiązującej sądy krajowe do odwoływania się w zawisłych przed nimi sprawach, zgodnie z zasadą lex mitior, do normy dotyczącej przerwania biegu przedawnienia, jako normy materialnego prawa karnego późniejszej od okoliczności faktycznych w postępowaniu głównym, nieprzewidującej już, zgodnie z wyrokami sądu konstytucyjnego, żadnego przypadku przerwania biegu przedawnienia, podczas gdy norma obowiązująca w okresie wystąpienia okoliczność faktycznych w postępowaniu głównym, wcześniejsza od tych wyroków, regulowała w sposób jasny, precyzyjny, przewidywalny i dostępny przypadki przerwania biegu przedawnienia, w których szczególny termin przedawnienia nie upływa, w zakresie w jakim zastosowanie takiej normy krajowej może podważyć pierwszeństwo, jednolitość i skuteczność prawa Unii i przeszkodzić w nałożeniu skutecznych i odstraszających kar za poważne przestępstwa oszustwa naruszające interesy finansowe Unii, i czy przepisy te należy również interpretować w ten sposób, że zobowiązują one sądy krajowe do niestosowania owej nomy krajowej w postępowaniach karnych dotyczących takich przestępstw, jeżeli jej zastosowanie powodowałoby wspomniane skutki, oraz do stosowania, w odniesieniu do przerwania biegu przedawnienia, normy, którejtreść jest jasna, precyzyjna, przewidywalna i dostępna, wynikającej z uregulowań obowiązujących w czasie zaistnienie okoliczności faktycznych i zapobiegającej powstaniu takich skutków?