Język postępowania: angielski(2023/C 261/19)
(Dz.U.UE C z dnia 24 lipca 2023 r.)
Strony
Wnoszące odwołanie: Polskie sieci elektroenergetyczne S.A., RTE Réseau de transport d'électricité, Svenska kraftnät, TenneT TSO BV (przedstawiciele: M. Levitt, avocat, B. Byrne i D. Jubrail, Solicitors)
Druga strona postępowania: Agencja Unii Europejskiej ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (ACER)
Żądania wnoszących odwołanie
Wnoszące odwołanie wnoszą do Trybunału o:
- uchylenie zaskarżonego wyroku w całości lub w części;
- stwierdzenie nieważności w całości lub w części decyzji Komisji Odwoławczej ACER z dnia 16 lipca 2020 r. w sprawie nr A-001-2020 (skonsolidowanej) (zwanej dalej "decyzją Komisji Odwoławczej");
- obciążenie ACER kosztami poniesionymi przez wnoszące odwołanie w związku z niniejszym postępowaniem odwoławczym i postępowaniem przed Sądem.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie odwołania wnoszące odwołanie podnoszą dwa zarzuty.
Po pierwsze, Sąd naruszył prawo, uznając, że Komisja Odwoławcza nie naruszyła spoczywającego na niej obowiązku przeprowadzenia pełnej kontroli pierwotnej decyzji ACER 02/2020 z dnia 24 stycznia 2020 r. w sprawie ram wdrażania dla europejskiej platformy wymiany energii bilansującej z rezerw odbudowy częstotliwości z aktywacją automatyczną. Komisja Odwoławcza, w momencie przyjęcia decyzji Komisji Odwoławczej, uważała, że ciążące na niej obowiązki prawne nie wymagają od niej pełnej kontroli złożonych ocen technicznych. Takie stanowisko, które jest sprzeczne z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości, znalazło odzwierciedlenie w wyraźnym brzmieniu decyzji Komisji Odwoławczej. Sąd nie mógł dokonać ponownej wykładni wyraźnego brzmienia decyzji Komisji Odwoławczej, aby stwierdzić - w sposób bezwzględnie sprzeczny z tym brzemieniem - że Komisja Odwoławcza przeprowadziła pełną kontrolę.
Po drugie, Sąd błędnie zastosował art. 21 i 37 rozporządzenia Komisji (UE) 2017/2195 1 z dnia 23 listopada 2017 r. ustanawiającego wytyczne dotyczące bilansowania, gdy dokonał oceny podstawy prawnej funkcji "wymaganych" do zarządzania platformą na podstawie art. 21. Wnoszące odwołanie twierdzą, że Sąd naruszył prawo w dwóch konkretnych przypadkach. Z jednej strony, wbrew terminologii i strukturze rozporządzenia Komisji 2017/2195, Sąd błędnie uznał, że zarządzanie zdolnościami przesyłowymi poprzez obliczanie międzyobszarowych zdolności przesyłowych jest funkcją wymaganą do zarządzania platformą, objętą art. 21, ponieważ art. 37 nakłada na operatorów systemów przesyłowych obowiązek prowadzenia procesu stałej aktualizacji międzyobszarowych zdolności przesyłowych. Z drugiej strony Sąd nie uwzględnił rozróżnienia między prawnymi obowiązkami spoczywającymi na operatorach systemów przesyłowych w zakresie wykonywania funkcji "wymaganych" do zarządzania platformą na podstawie art. 21 a ich (określonym w tym samym przepisie) prawem do proponowania dodatkowych funkcji zarządzania platformą.
