Język postępowania: angielski(2023/C 216/41)
(Dz.U.UE C z dnia 19 czerwca 2023 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Hengshi Egypt Fiberglass Fabrics SAE i Jushi Egypt for Fiberglass Industry SAE (przedstawiciele: B. Servais i V. Crochet, avocats)
Pozostali uczestnicy postępowania: Komisja Europejska i Tech-Fab Europe eV
Żądania wnoszących odwołanie
Wnoszący odwołanie zwracają się do Trybunału o:
- uchylenie zaskarżonego wyroku;
- uwzględnienie części pierwszej, trzeciej i piątej zarzutu pierwszego podniesionego w pierwszej instancji; oraz
- obciążenie drugiej strony postępowania oraz ewentualnych interwenientów kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi w pierwszej instancji.
Zarzuty i główne argumenty
W zaskarżonym wyroku Sąd oddalił wniesioną przez wnoszących odwołanie skargę o stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2020/492 1 z dnia 1 kwietnia 2020 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych materiałów z włókna szklanego tkanych lub zszywanych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej i Egiptu.
Wnoszący odwołanie podnoszą w jego uzasadnieniu następujące trzy zarzuty:
- Zarzut pierwszy odwołania: Sąd naruszył prawo, stwierdzając, że skoro ceny niedoprzędów z włókien szklanych w dokumentach księgowych Hengshi nie ustalono w warunkach pełnej konkurencji, należało ją dostosować zgodnie z drugą przesłanką z art. 2 ust. 5 akapit pierwszy podstawowego rozporządzenia antydumpingowego 2 .
- Zarzut drugi odwołania: Sąd błędnie zinterpretował i błędnie zastosował art. 2 ust. 5 akapit drugi podstawowego rozporządzenia antydumpingowego, orzekając, że Komisja słusznie dokonała dostosowania kosztów niedoprzędów z włókien szklanych Hengshi "na każdej innej stosownej podstawie", błędnie zastosował prawo, uznając, że Komisja nie naruszyła spoczywającego na niej obowiązku uzasadnienia, oraz niesłusznie przyjął względy uzasadniające przedstawione po raz pierwszy przed Sądem.
- Zarzut trzeci odwołania: Sąd naruszył prawo, orzekając, że Komisja nie nałożyła cła antydumpingowego przekraczającego margines dumpingu i w związku z tym nie naruszyła art. 9 ust. 4 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego.
W ramach pierwszego zarzutu odwołania wnoszący odwołanie twierdzą co do istoty, że Sąd naruszył prawo, stwierdzając, że skoro ceny niedoprzędów z włókien szklanych w dokumentach księgowych Hengshi nie ustalono w warunkach pełnej konkurencji, nie można było uznać, że cena ta w sposób rozsądny uwzględnia koszty związane z produkcją i sprzedażą rozpatrywanego produktu, i że w konsekwencji należało ją dostosować zgodnie z drugą przesłanką z art. 2 ust. 5 akapit pierwszy podstawowego rozporządzenia antydumpingowego. W szczególności wnoszący odwołanie twierdzą, że Sąd nie wyprowadził prawidłowego wniosku z faktu, że drugą przesłankę z art. 2 ust. 5 akapit pierwszy podstawowego rozporządzenia antydumpingowego należy interpretować w sposób zawężający. Ponadto Sąd nie wyciągnął prawidłowego wniosku z faktu, że drugą przesłankę z art. 2 ust. 5 akapit pierwszy podstawowego rozporządzenia antydumpingowego należy interpretować w świetle art. 2.2.1.1 porozumienia antydumpingowego WTO, zgodnie z jego wykładnią dokonaną przez organ ds. rozstrzygania sporów WTO.
W ramach drugiego zarzutu odwołania wnoszący odwołanie podnoszą dwa argumenty. Po pierwsze, twierdzą oni, że Sąd naruszył prawo, orzekając, że Komisja słusznie dokonała dostosowania kosztów niedoprzędów z włókien szklanych Hengshi "na każdej innej stosownej podstawie" zgodnie z wyjątkiem przewidzianym w art. 2 ust. 5 akapit drugi podstawowego rozporządzenia antydumpingowego, ponieważ wyjątek ten należy interpretować ściśle. Po drugie, wnoszący odwołanie twierdzą, że Sąd błędnie zastosował prawo, uznając, że Komisja nie naruszyła spoczywającego na niej obowiązku uzasadnienia w odniesieniu do dokonania wspomnianego dostosowania, ponieważ błędnie zinterpretował on stosowne oświadczenie zawarte w zaskarżonym rozporządzeniu, w którym jakoby wyjaśniono, dlaczego musiała ona zastosować wyjątek przewidziany w art. 2 ust. 5 akapit drugi podstawowego rozporządzenia antydumpingowego, i dokonał błędnego ustalenia, że względy uzasadniające związane z "porównywalnością" Hengshi i Jushi były "jedynie elementem kontekstu".
W ramach trzeciego zarzutu odwołania wnoszący odwołanie twierdzą, że z powodów przedstawionych w zarzutach pierwszym i drugim odwołania Sąd naruszył prawo, uznając, iż wnoszący odwołanie nie wykazali, że Komisja naruszyła prawo lub popełniła oczywisty błąd w ocenie przy ustalaniu skonstruowanej wartości normalnej Hengshi. W konsekwencji Sąd naruszył prawo również orzekając, iż Komisja nie nałożyła cła antydumpingowego przekraczającego margines dumpingu i w związku z tym nie naruszyła art. 9 ust. 4 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego.
