Język postępowania: hiszpański(2023/C 173/29)
(Dz.U.UE C z dnia 15 maja 2023 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Autoridad Portuaria de Bilbao (przedstawiciele: D. Sarmiento Ramírez-Escudero i X. Codina García-Andrade, abogados)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania wnoszącego odwołanie
- Uchylenie wyroku sądu z powodów wskazanych w trzech zarzutach i stwierdzenie, że wyrok jest obarczony błędem prawnym;
- Rozstrzygnięcie co do istoty sprawy, zgodnie z art. 61 statutu i art. 170 regulaminu postępowania, poprzez stwierdzenie, że żądanie stwierdzenia nieważności decyzji zaskarżonych do sądu, wniesione w pierwszej instancji przez Autoridad Portuaria de Bilbao, powinno zostać uwzględnione
- Obciążenie Komisji kosztami poniesionymi przez Autoridad Portuaria de Bilbao zarówno w postępowaniu w pierwszej instancji, jak i w niniejszym postępowaniu przed Trybunałem
Zarzuty i główne argumenty
Pierwszy zarzut odwołania:
Wyrok Sądu narusza art. 107 ust. 1 TFUE poprzez przyjęcie, że Komisja, stwierdzając, iż baskijskie zwolnienie z podatku stanowi korzyść, nie przeanalizowała tego zwolnienia jako złożonej całości.
Na poparcie zarzutu pierwszego wnoszący odwołanie podnosi, że rozumowanie, jakim kierował się Sąd, stwierdzając brak środka o złożonym charakterze, opiera się na czysto formalnych podstawach, które odbiegają od analizy merytorycznej wymaganej przez doktrynę ustanowioną przez Trybunał.
Drugi zarzut odwołania:
Wyrok narusza art. 107 TFUE, rozporządzenie 2015/1589 1 i orzecznictwo dokonujące ich wykładni w związku z art. 4 ust. 3 TUE, art. 296 TFUE i art. 41 Karty, poprzez uznanie, że Komisja nie jest zobowiązana do przeprowadzenia pełnej analizy dostępnych danych, jeżeli powszechnie wiadomo, że istnieje jeden beneficjent systemu pomocy.
Na poparcie zarzutu drugiego wnoszący odwołanie podnosi, że istnienie jednego beneficjenta baskijskiego zwolnienia z podatku (Autoridad Portuaria de Bilbao) jest faktem powszechnie znanym i wynikającym z hiszpańskiego porządku prawnego. W tym przypadku, nawet jeśli środek może być zakwalifikowany jako "program pomocowy" w rozumieniu rozporządzenia 2015/1589, Komisja musi przeprowadzić pełną analizę dostępnych danych. Wynika to z pierwotnego celu orzecznictwa, które pozwala Komisji nie przeprowadzać takiej analizy, interpretowanego w świetle art. 4 ust. 3 TUE, 296 TFUE i 41 Karty.
Trzeci zarzut odwołania:
Wyrok narusza art. 108 TFUE i rozporządzenie 2015/1589 rozpatrywane w świetle art. 4 ust. 3 TUE poprzez uznanie, że obowiązki Komisji w ramach procedury współpracy mają mniejszy zakres, niż w ramach procedury dochodzenia.
Na poparcie zarzutu trzeciego wnoszący odwołanie podnosi, że wyrok Sądu stwierdza bez żadnego uzasadnienia, że dane państwo członkowskie ma mniej gwarancji w ramach procedury współpracy w rozumieniu art. 21 rozporządzenia 2015/1589 niż w ramach procedury dochodzenia. Zarówno brzmienie art. 21-23 rozporządzenia 2015/1589, jak i ścisły związek między art. 108 TFUE - na którym opiera się przewidziana w rozporządzeniu 2015/1589 procedura współpracy - a zasadą lojalnej współpracy wyrażonej w art. 4 ust. 3 TUE prowadzą do wniosku, że Komisja miała obowiązek przeprowadzenia analizy informacji dostarczonych przez państwo członkowskie.
