Język postępowania: rumuński(2023/C 164/35)
(Dz.U.UE C z dnia 8 maja 2023 r.)
Sąd odsyłający
Curtea de Apel Bra§ov
Postępowanie karne przeciwko
MG
Powodowie cywilni: LV, CRA, LCM
Strona ponosząca odpowiedzialność cywilną: SC Energotehnica SRL Sibiu
Pytania prejudycjalne
1) Czy zasada ochrony pracowników i zasada odpowiedzialności pracodawcy, zapisane w art. 1 ust. 1 i 2 oraz art. 5 ust. 1 dyrektywy Rady 89/391/EWG w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy 1 , opublikowanej w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich (Dz.U. WE) L 183/1989, wdrożonej do prawa krajowego ustawą nr 319/2006 o bezpieczeństwie i higienie pracy, w związku z art. 31 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej stoją na przeszkodzie uregulowaniu takiemu jak mające zastosowanie w postępowaniu głównym, wprowadzonemu orzeczeniem krajowego sądu konstytucyjnego, zgodnie z którym sąd administracyjny może, na wniosek pracodawcy i wyłącznie w postępowaniu kontradyktoryjnym z państwowym organem administracji, orzec prawomocnie, że dane zdarzenie nie może zostać zakwalifikowane jako wypadek przy pracy w rozumieniu owej dyrektywy, i może w ten sposób uniemożliwić sądowi karnemu - do którego zarówno prokuratura wniosła akt oskarżenia przeciwko pracownikowi odpowiedzialnemu, jak i powód cywilny wniósł powództwo cywilne przeciwko temu samemu pracodawcy jako stronie ponoszącej odpowiedzialność cywilną w postępowaniu karnym i przeciwko jego pracownikowi - wydanie odmiennego orzeczenia w odniesieniu do kwalifikacji tego samego zdarzenia jako wypadku przy pracy, co stanowi znamię przestępstw będących przedmiotem postępowania karnego (w przypadku braku którego nie można stwierdzić ani odpowiedzialności karnej, ani odpowiedzialności cywilnej oprócz odpowiedzialności karnej), biorąc pod uwagę powagę rzeczy osądzonej prawomocnego wyroku sądu administracyjnego?
2) W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej [na pytanie pierwsze], czy zasadę pierwszeństwa prawa Unii należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie przepisowi krajowemu lub praktyce krajowej, zgodnie z którymi krajowe sądy powszechne są związane orzeczeniami krajowego sądu konstytucyjnego i nie mogą z tego powodu, chyba że dopuszczą się przewinienia dyscyplinarnego, odstąpić z urzędu od stosowania orzecznictwa wynikającego z tych orzeczeń, nawet jeśli uznają w świetle wyroku Trybunału, że orzecznictwo to jest sprzeczne z art. 1 ust. 1 i 2 oraz art. 5 ust. 1 dyrektywy Rady 89/391/EWG, wdrożonej do prawa krajowego ustawą 319/2006, w związku z art. 31 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej?
