[Odesłanie prejudycjalne - Procedura udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego - Dyrektywa 98/34/WE - Artykuł 1 pkt 4 - Pojęcie "innych wymagań" - Artykuł 1 pkt 11 - Pojęcie "przepisu technicznego" - Artykuł 8 ust. 1 - Ciążący na państwach członkowskich obowiązek notyfikowania Komisji Europejskiej każdego projektu przepisu technicznego - Przepis krajowy przewidujący dodanie określonego procentu biopaliw do paliw drogowych - Artykuł 10 ust. 1 akapit trzeci - Pojęcie "klauzuli bezpieczeństwa wprowadzonej przez obowiązujący akt prawny Unii" - Brak objęcia art. 4 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2009/30/WE zakresem stosowania]Język postępowania: portugalski
(2023/C 155/19)
(Dz.U.UE C z dnia 2 maja 2023 r.)
Sąd odsyłający
Tribunal Administrativo e Fiscal de Braga
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Vapo Atlantic SA
Druga strona postępowania: Entidade Nacional para o Setor Energético E.P.E. (ENSE)
Przy udziale: Fundo Ambiental, Fundo de Eficiência Energética (FEE)
Sentencja
1) Artykuł 1 pkt 4 dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasady dotyczące usług społeczeństwa informacyjnego, zmienionej dyrektywą Rady 2006/96/WE z dnia 20 listopada 2006 r.,
należy interpretować w ten sposób, że:
uregulowanie krajowe, które ustanawia cel polegający na dodaniu 10 % biopaliw do paliw drogowych wprowadzonych do obrotu przez podmiot gospodarczy w danym roku, wchodzi w zakres pojęcia "innych wymagań" w rozumieniu art. 1 pkt 4 dyrektywy 98/34 ze zmianami i stanowi tym samym "przepis techniczny" w rozumieniu art. 1 pkt 11 dyrektywy 98/34 ze zmianami, na który można powołać się wobec jednostek wyłącznie wtedy, gdy jego projekt został notyfikowany zgodnie z art. 8 ust. 1 dyrektywy 98/34 ze zmianami.
2) Artykuł 8 ust. 1 dyrektywy 98/34, zmienionej dyrektywą 2006/96,
należy interpretować w ten sposób, że:
uregulowanie krajowe, które ma na celu transpozycję art. 7a ust. 2 dyrektywy 98/70/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 1998 r. odnoszącej się do jakości benzyny i olejów napędowych oraz zmieniającej dyrektywę Rady 93/12/EWG, zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/30/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r., w sposób zgodny z celem określonym w art. 3 ust. 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych, zmieniającej i w następstwie uchylającej dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE, nie może stanowić transpozycji w pełni normy europejskiej w rozumieniu art. 8 ust. 1 dyrektywy 98/34 ze zmianami, a tym samym nie podlegać obowiązkowi notyfikacji przewidzianemu w tym przepisie.
3) Artykuł 4 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2009/30
należy interpretować w ten sposób, że:
przepis ten nie stanowi klauzuli bezpieczeństwa wprowadzonej przez wiążący akt prawny Unii w rozumieniu art. 10 ust. 1 tiret trzecie dyrektywy 98/34, zmienionej dyrektywą 2006/96.
