[Odesłanie prejudycjalne - Współpraca administracyjna w dziedzinie opodatkowania - Dyrektywa 2011/16/UE - Artykuł 1 ust. 1, art. 5 i art. 20 ust. 2 - Wniosek o przekazanie informacji - Decyzja nakazująca przekazanie informacji - Odmowa zastosowania się do nakazu - Sankcja - "Przewidywalny związek" informacji, których dotyczy wniosek - Brak wskazania w sposób indywidualny poprzez podanie nazwisk danych podatników - Pojęcie "tożsamości osoby będącej przedmiotem sprawdzania lub dochodzenia [której dotyczy sprawdzanie lub dochodzenie]" - Uzasadnienie wniosku o przekazanie informacji - Zakres - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Artykuł 47 - Prawo do skutecznego środka prawnego przed sądem w odniesieniu do decyzji nakazującej przekazanie informacji - Artykuł 52 ust. 1 - Ograniczenie - Poszanowanie istoty prawa]Język postępowania: francuski
(2022/C 51/02)
(Dz.U.UE C z dnia 31 stycznia 2022 r.)
Sąd odsyłający
Cour administrative
Strony w postępowaniu głównym
Strona wnosząca apelację: État luxembourgeois
Druga strona postępowania apelacyjnego: L
Sentencja
1) Artykuł 1 ust. 1, art. 5 i art. 20 ust. 2 dyrektywy Rady 2011/16/UE z dnia 15 lutego 2011 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania i uchylającej dyrektywę 77/799/EWG należy interpretować w ten sposób, że wniosek o przekazanie informacji należy uznać za dotyczący informacji, które nie jawią się jako pozbawione w sposób oczywisty jakiegokolwiek przewidywalnego związku, w przypadku gdy choć osoby, których dotyczy sprawdzanie lub dochodzenie w rozumieniu tego ostatniego przepisu nie zostały wskazane w tym wniosku w sposób indywidualny poprzez podanie ich nazwisk, to jednak organ wnioskujący wykaże na podstawie jasnych i wystarczających wyjaśnień, iż prowadzi ukierunkowane dochodzenie dotyczące ograniczonej grupy osób, które zostało oparte na uzasadnionych podejrzeniach niewypełnienia określonego obowiązku prawnego.
2) Artykuł 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że osobie posiadającej informacje:
- na którą nałożono pieniężną sankcję administracyjną z uwagi na niewykonanie decyzji administracyjnej nakazującej jej przekazanie informacji w ramach wymiany między krajowymi organami podatkowymi zgodnie z dyrektywą 2011/16, która to decyzja nie podlegała zaskarżeniu do sądu zgodnie z prawem wewnętrznym współpracującego państwa członkowskiego, oraz
- która zakwestionowała zgodność z prawem tej decyzji w sposób incydentalny w ramach skargi skierowanej przeciwko decyzji nakładającej sankcję z uwagi na niewykonanie tego nakazu, uzyskując w ten sposób minimalne informacje wymienione w art. 20 ust. 2 tej dyrektywy w toku postępowania sądowego związanego z tą skargą,
po ostatecznym uznaniu zgodności z prawem owych wydanych w stosunku do niej decyzji należy przyznać możliwość zastosowania się do decyzji nakazującej przekazanie informacji w terminie pierwotnie przewidzianym w prawie krajowym, przy czym nie powinno to pociągać za sobą utrzymania sankcji, jaka musiała zostać na nią nałożona, aby mogła ona skorzystać z przysługującego jej prawa do skutecznego środka prawnego. Tylko wtedy, gdy osoba ta nie zastosuje się do owej decyzji w tym terminie, nałożona na nią sankcja staje się prawnie wymagalna.
