Język postępowania: francuski(2022/C 482/11)
(Dz.U.UE C z dnia 19 grudnia 2022 r.)
Sąd odsyłający
Coseil d'État
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: XXX
Druga strona postępowania: Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides
Pytania prejudycjalne
1) Czy art. 23 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie norm dotyczących kwalifikowania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako beneficjentów ochrony międzynarodowej, jednolitego statusu uchodźców lub osób kwalifikujących się do otrzymania ochrony uzupełniającej oraz zakresu udzielanej ochrony (wersja przekształcona) 1 - który nie został transponowany do prawa belgijskiego jako norma przewidująca przyznanie zezwolenia na pobyt lub ochrony międzynarodowej matce dziecka uznanego za uchodźcę w Belgii, które przybyło tam wraz ze swoją matką - może mieć bezpośredni skutek?
W przypadku odpowiedzi twierdzącej, czy, w braku transpozycji, art. 23 dyrektywy 2011/95 przyznaje matce dziecka uznanego za uchodźcę w Belgii, które przybyło tam wraz ze swoją matką, prawo do ubiegania się o świadczenia, o których mowa w art. 24-35, w tym o zezwolenie na pobyt umożliwiające jej legalne zamieszkanie w Belgii wraz z rodziną, czy też prawo do uzyskania ochrony międzynarodowej, nawet jeśli owa matka nie spełnia indywidualnie warunków koniecznych do uzyskania ochrony międzynarodowej?
2) Czy skuteczność (effet utile) art. 23 dyrektywy 2011/95, interpretowanego w świetle art. 7, 18 i 24 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, wymaga, aby państwo członkowskie, które nie ukształtowało swojego prawa krajowego w taki sposób, aby członkowie rodziny [w rozumieniu art. 2 lit. j) wspomnianej dyrektywy] beneficjenta takiego statusu mogli, jeśli nie spełniają indywidualnie warunków przyznania tego statusu, ubiegać się o określone świadczenia, uznało prawo wspomnianych członków rodziny do uzyskania pochodnego statusu uchodźcy, tak aby mogli oni ubiegać się o rzeczone świadczenia w celu utrzymania jedności rodziny?
3) Czy art. 20 i 23 dyrektywy 2011/95, interpretowane w świetle art. 7, 18 i 24 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, wymagają, aby państwo członkowskie, które nie ukształtowało swojego prawa krajowego w taki sposób, aby rodzice małoletniego uchodźcy mogli korzystać ze świadczeń wymienionych w art. 24-35 dyrektywy, [umożliwiło tym rodzicom] korzystanie z pochodnej ochrony międzynarodowej w celu priorytetowego potraktowania kwestii najlepszego zabezpieczenia interesu dziecka i zapewnienia skuteczności statusu uchodźcy tego dziecka?
