Język postępowania: angielski(2022/C 472/49)
(Dz.U.UE C z dnia 12 grudnia 2022 r.)
Strony
Strona skarżąca: ClientEarth AISBL (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: C. Ziegler, avocat)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności decyzji Rady Unii Europejskiej z dnia 5 lipca 2022 r. (SGS 22/00149) w sprawie wniosku o wszczęcie wewnętrznej procedury odwoławczej zgodnie z tytułem IV rozporządzenia o konwencji z Aarhus w odniesieniu do rozporządzenia Rady (UE) 2022/109 z dnia 27 stycznia 2022 r. w sprawie ustalenia uprawnień do połowów na rok 2022 w odniesieniu do niektórych stad ryb i grup stad ryb, mających zastosowanie w wodach Unii oraz, dla unijnych statków rybackich, w niektórych wodach nienależących do Unii (Dz.U. L 21 z 27.1.2022 r., s. 1), oraz
- obciążenie Rady własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez skarżącą.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.
1. Zarzut pierwszy dotyczący oczywistych naruszeń prawa i błędów w ocenie odnośnie do zakresu prawa skarżącej do dostępu do procedury odwoławczej zgodnie z tytułem IV rozporządzenia o konwencji z Aarhus z uwagi na fakt, że Rada:
- odmówiła dokonania przeglądu tymczasowych TAC, które zostały następnie zastąpione ostatecznymi TAC UE/UK, pomimo interesu skarżącej w dokonaniu takiego przeglądu; oraz
- uznała, że skargi skarżącego dotyczące braku kompetencji i nadużycia władzy przez Radę przy przyjmowaniu rozporządzenia w sprawie TAC są niedopuszczalne, ponieważ nie wchodzą w zakres art. 10 rozporządzenia z Aarhus.
2. Zarzut drugi dotyczący oczywistych naruszeń prawa i błędów w ocenie odnośnie do istotnych aspektów prawa wtórnego w przedmiocie zakresu kompetencji Rady do określania TAC na podstawie art. 43 ust. 3 TFUE z uwagi na fakt, że Rada:
- dopuściła się oczywistych naruszeń prawa w odniesieniu do uznaniowego charakteru ustalania uprawnień do połowów; oraz
- oczywistych naruszeń prawa i błędów w ocenie w odniesieniu do granic swoich kompetencji na podstawie art. 43 ust. 3 TFUE.
3. Zarzut trzeci dotyczący oczywistych błędów w ocenie w odniesieniu do zobowiązania Rady w zakresie
- nieprzekroczenia poziomu wykorzystania MSY po 2020 r. dla wszystkich stad, zgodnie z wymogami art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego w sprawie WPRyb
- wdrożenia podejścia ostrożnościowego do zarządzania rybołówstwem zgodnie z wymogami art. 2 ust. 2 akapit pierwszy i drugi, art. 4 ust. 1 i 8 oraz art. 9 ust. 2 podstawowego rozporządzenia w sprawie WPRyb oraz przy ścisłym ograniczeniu przez cel MSY;
- wdrożenia podejścia ekosystemowego do zarządzania rybołówstwem zgodnie z wymogami art. 2 ust. 3 podstawowego rozporządzenia w sprawie WPRyb
4. Zarzut czwarty dotyczący oczywistego błędu w ocenie w odniesieniu do przekroczenia uprawnień, jakiego dopuściła się Rada przy przyjmowaniu rozporządzenia Rady (UE) z dnia z dnia 27 stycznia 2022 r. w sprawie ustalenia uprawnień do połowów na rok 2022 w odniesieniu do niektórych stad ryb i grup stad ryb, mających zastosowanie w wodach Unii oraz, dla unijnych statków rybackich, w niektórych wodach nienależących do Unii (Dz.U. 2022 L 21, s. 1).
