Język postępowania: niemiecki(2022/C 424/62)
(Dz.U.UE C z dnia 7 listopada 2022 r.)
Strony
Strona skarżąca: Silgan Holdings, Inc. (Stamford, Connecticut, Stany Zjednoczone), Silgan Holdings Austria GmbH (Wiedeń, Austria), Silgan International Holdings BV (Amsterdam, Niderlandy), Silgan Metal Packaging Distribution GmbH (Miśnia, Niemcy), Silgan White Cap Manufacturing GmbH (Hannover, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci D. Seeliger, H. Wollmann, R. Grafunder, Y.K. Gürer i E. Venot)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji na podstawie art. 264 TFUE w zakresie, w jakim dotyczy ona strony skarżącej oraz
- na podstawie art. 134 regulaminu postępowania przed Sądem, obciążenie Komisji kosztami postępowania poniesionymi przez stronę skarżącą.
Zarzuty i główne argumenty
Strona skarżąca wnosi w swej skardze o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2022) 4761 final z dnia 12 lipca 2022 dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 TFUE [AT.40522 - Metal Packaging (ex "Pandora")].
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy następujące zarzuty.
1. Zarzut pierwszy dotyczący braku właściwości strony pozwanej ze względu na naruszenie zasady subsydiarności
Strona skarżąca twierdzi, że strona pozwana nie jest organem właściwym do przeprowadzenia postępowania przeciwko Silgan ani do wydania zaskarżonej decyzji. Ze względu na przeprowadzenie szczegółowego dochodzenia oraz na fakt, że postępowanie było już na tak zaawansowanym etapie, że możliwe było wydanie ostatecznej decyzji, Bundeskartellamt (niemiecki urząd ochrony konkurencji) był w stanie doprowadzić postępowanie w niniejszej sprawie do końca. Strona pozwana nie była lepiej usytuowana do przeprowadzenia tego postępowania.
2. Zarzut drugi dotyczący nadużycia władzy
W ocenie strony skarżącej strona pozwana wszczęła postępowanie i wydała decyzję, kierując się względami pozbawionymi znaczenia dla sprawy. Postąpiła tak w celu obejścia przepisów prawa niemieckiego dotyczących wymierania kar za naruszenia art. 101 TFUE i w celu wypełnienia rzekomej luki w prawie niemieckim w tym zakresie.
3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia prawa do dobrej administracji przewidzianego w art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej
Strona skarżąca utrzymuje, że strona pozwana naruszyła zasadę dobrej administracji, a tym samym prawo podstawowe strony skarżącej ustanowione w art. 41 karty, jako że zaskarżona decyzja jest nieproporcjonalna, stoi w sprzeczności z uzasadnionymi oczekiwaniami strony skarżącej i narusza zasadę samoograniczenia administracji.
