Język postępowania: angielski(2022/C 389/23)
(Dz.U.UE C z dnia 10 października 2022 r.)
Strony
Strona skarżąca: QU (przedstawiciele: adwokaci R. Martens i V. Ostrovskis)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności, po pierwsze, decyzji Rady (WPZiB) 2022/883 z dnia 3 czerwca 2022 r. zmieniającej decyzję 2014/145/WPZiB w sprawie środków ograniczających w związku z działaniami podważającymi integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażającymi 1 (zwaną dalej "zmienioną decyzją") w zakresie, w jakim dotyczy ona strony skarżącej, a po drugie, rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2022/878 z dnia 3 czerwca 2022 r. wykonującego rozporządzenie (UE) nr 269/2014 w sprawie środków ograniczających w odniesieniu do działań podważających integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażających 2 (zwane dalej "zmienionym rozporządzeniem") w zakresie, w jakim dotyczy ono strony skarżącej;
- obciążenie Rady całością kosztów postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.
1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 2 zmienionej decyzji i art. 3 zmienionego rozporządzenia ze względu na to, że Rada naruszyła prawo poprzez błędne zastosowanie do strony skarżącej kryterium g) ujętego w art. 2 ust. 1 zmienionej decyzji i w art. 3 ust. 1 zmienionego rozporządzenia bez dogłębnego zbadania okoliczności faktycznych i bez przedstawienia wystarczającego uzasadnienia przyjęcia środków ograniczających wobec danej osoby.
2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 296 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (zwanego dalej "TFUE"), art. 41 ust. 2 karty praw podstawowych (zwanej dalej "kartą") oraz art. 2 i 4 zmienionej decyzji ze względu na to, że: Rada nie przedstawiała wystarczająco szczególnych i konkretnych powodów uzasadniających decyzję o podjęciu środków ograniczających wobec strony skarżącej zgodnie z art. 4 decyzji i art. 3 rozporządzenia; Rada dopuściła się oczywistych błędów, przeprowadzając swoją analizę i nie ustalając, dlaczego strona skarżąca miałaby być objęta jednym z kryteriów określonych w zmienionej decyzji, bez dogłębnego zbadania okoliczności faktycznych i bez przedstawienia wystarczającego uzasadnienia przyjęcia środków ograniczających wobec danej osoby.
3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 41 i 48 karty ze względu na to, że: Rada nie przedstawiała stronie skarżącej materiału dowodowego z wystarczającym wyprzedzeniem pozwalającym na obronę jej praw; Rada wyznaczyła 14-dniowy termin na przedstawienie uwag i przedstawiła materiał dowodowy dopiero jeden dzień przed upływem terminu; strona skarżąca nie miała czasu na zbadanie materiału dowodowego i przedstawienie uwag, podczas gdy Rada powinna była zapewnić wystarczający czas stronie skarżącej na zapoznanie się z materiałem dowodowym i przedstawienie uwag oraz upewnić się, że prawo do obrony było przestrzegane.
4. Zarzut czwarty dotyczący naruszenia art. 296 TFUE oraz art. 16 i 45 karty ze względu na to, że Rada podjęła nieproporcjonalne środki ograniczające wobec strony skarżącej na podstawie niepotwierdzonych zarzutów faktycznych, które w każdym razie nie mogą być dłużej uzasadnione.
