Język postępowania: hiszpański(2022/C 380/09)
(Dz.U.UE C z dnia 3 października 2022 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Aeris Invest Sarl (przedstawiciele: R. Vallina Hoset, Rechtsanwalt oraz E. Galán Burgos i M. Varela Suárez, Rechtsanwältinnen)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Jednolita Rada ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (SRB), Królestwo Hiszpanii, Parlament Europejski, Rada Unii Europejskiej, Banco Santander SA
Żądania wnoszącego odwołanie
Wnoszący odwołanie zwraca się do Trybunału o:
(i) uchylenie wyroku Sądu (trzecia izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 1 czerwca 2022 r. w sprawie T-628/17, Aeris Invest/Komisja i SRB, EU:T:2022:315 i w związku z tym
- stwierdzenie nieważności decyzji (SRB/EES/2017/08) jednolitej Rady ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji z dnia 7 czerwca 2017 r. w sprawie przyjęcia planu likwidacji dla Banco Popular Español S.A.,
- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2017/1246/UE z dnia 7 czerwca 2017 r. w sprawie zatwierdzenia planu likwidacji dla Banco Popular Español S.A.,
- stwierdzenie braku możliwości zastosowania art. 15 i 22 rozporządzenia nr 806/2014 1 na podstawie art. 277 TFUE.
(ii) obciążenie Komisji Europejskiej i Jednolitej Rady ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji kosztami postępowania obydwu instancji.
(iii) pomocniczo względem powyższego wniosku przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpatrzenia i pozostawienie rozstrzygnięcia w przedmiocie kosztów do czasu wydania orzeczenia kończącego sprawę
Zarzuty i główne argumenty
W uzasadnieniu odwołania od zaskarżonego wyroku wnoszący odwołanie podnosi osiem zarzutów.
W ramach zarzutu pierwszego wnoszący odwołanie podnosi, że zaskarżony wyrok narusza art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej "kartą") i art. 296 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (zwanego dalej "TFUE"), ponieważ stwierdza, że uzasadnienie postanowienia o likwidacji jest wystarczające i pozbawione sprzeczności.
W ramach zarzutu drugiego wnoszący odwołanie podnosi, że zaskarżony wyrok narusza art. 47 karty, ponieważ stwierdza, że (i) wnoszący odwołanie jest osobą trzecią, (ii) poufność decyzji o likwidacji, oceny 1 i oceny 2 jest uzasadniona, (iii) uzasadnienie może zostać ujawnione dopiero po wniesieniu odwołania i (iv) pełny tekst decyzji o likwidacji nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sporu.
W ramach zarzutu trzeciego wnoszący odwołanie podnosi, że zaskarżony wyrok narusza art. 18 rozporządzenia nr 806/2014, obowiązek staranności i art. 296 TFUE, ponieważ nie uwzględniono istotnych czynników i istniały alternatywne rozwiązania.
W ramach zarzutu czwartego wnoszący odwołanie podnosi, że zaskarżony wyrok narusza prawo w zakresie stosowania art. 14 i 20 rozporządzenia nr 806/2014, obowiązku staranności i art. 296 TFUE, ponieważ i) maksymalizacja ceny sprzedaży jest związana z zasadami konkurencji i przejrzystości, ii) postępowanie nie spełniało przewidzianych wymogów i iii) w każdym razie interes publiczny nie uzasadnia naruszenia art. 14 rozporządzenia nr 806/2014.
W ramach zarzutu piątego wnoszący odwołanie podnosi, że zaskarżony wyrok narusza obowiązek staranności, art. 17 karty, art. 14 rozporządzenia nr 806/2014 oraz prawo do obrony, ponieważ: (i) zarzuca wnoszącemu odwołanie, że nie wykazał, w jaki sposób osiągnięto cele likwidacji, mimo że cele te były poufne; (ii) Jednolita Rada ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji nie była odpowiednio przygotowana; oraz (iii) likwidacja była nieproporcjonalna, ponieważ przedsiębiorstwo było wypłacalne.
W ramach zarzutu szóstego wnoszący odwołanie podnosi, że zaskarżony wyrok narusza art. 47 Karty, art. 6 konwencji oraz zasadę kontradyktoryjności, ponieważ (i) nie udostępniono mu dokumentów, o które zwrócił się Sąd postanowieniem z dnia 12 maja 2021 r., (ii) odmówiono mu przeprowadzenia dowodów niezbędnych do zachowania prawa do obrony oraz (iii) nie umożliwiono mu wglądu i omówienia dokumentów, na których opierały się twierdzenia pozwanej.
W ramach zarzutu siódmego wnoszący odwołanie podnosi, że poprzez oddalenie zarzutu niezgodności z prawem zaskarżony wyrok narusza prawo własności, ponieważ (i) dochodzi do ingerencji w prawo własności, (ii) obniżenie kapitału wypłacalnego banku narusza wymóg konieczności i zakaz arbitralności, (iii) obniżenie długów i kapitału wypłacalnego banku jest nieproporcjonalne i (iv) brak jest odpowiedniego odszkodowania.
W ramach zarzutu ósmego wnoszący odwołanie podnosi, że zaskarżony wyrok narusza art. 17 i 52 karty oraz art. 5 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej, ponieważ i) w kontekście ingerencji w prawo własności nie zbadano sposobu przeprowadzenia postępowania i kwestii arbitralności środka oraz ii) nie przyznano odpowiedniego odszkodowania.
