Język postępowania: angielski(2022/C 380/22)
(Dz.U.UE C z dnia 3 października 2022 r.)
Strony
Strona skarżąca: Evonik Operations GmbH (Essen, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci J.P. Montfort i T. Delille)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- uznanie skargi za dopuszczalną i zasadną;
- stwierdzenie nieważności rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2022/692 z dnia 16 lutego 2022 r. zmieniającego, w celu dostosowania do postępu naukowo-technicznego, rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin, a także poprawienie tego rozporządzenia w zakresie, w jakim wprowadza ono zharmonizowaną klasyfikację i zharmonizowane oznakowanie substancji 1,1,1-trimetylo-N-(trimetylosililo)-silanoamina, produkty hydrolizy z krzemionką pirogenicz- ny, syntetyczny i amorficzny, poddany obróbce powierzchniowej ditlenek krzemu w postaci nanocząsteczkowej (zwanej dalej "substancją" lub "SAS-HMDS") (CAS nr 68909-20-6) (rozporządzenie to zwane jest dalej "zaskarżonym rozporządzeniem") 1
- obciążenie strony pozwanej kosztami niniejszego postępowania oraz
- przyjęcie innych lub dalszych środków, które okażą się wymagane dla sprawiedliwego rozstrzygnięcia sprawy.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.
1. W ramach zarzutu pierwszego strona skarżąca podnosi, że zaskarżone rozporządzenie zostało wydane z naruszeniem szeregu przepisów rozporządzenia nr 1272/2008 2 , w tym art. 36, 37 oraz sekcji 3.9 załącznika I do tego rozporządzenia. W szczególności Komitet do spraw oceny ryzyka nie wykazał, że spełnione zostały kryteria klasyfikacji substancji jako STOT RE 2, gdyż opinia tego komitetu nie mogła stanowić skutecznego pod względem prawnym uzasadnienia kwestionowanej klasyfikacji. Komisja nie mogła zatem zasadnie uznać, na podstawie opinii tego komitetu, że kwestionowana klasyfikacja jest właściwa. W związku z tym przyjmując zaskarżone rozporządzenie Komisja naruszyła art. 37 ust. 5 rozporządzenia 1272/2006.
2. W ramach zarzutu drugiego strona skarżąca utrzymuje, że Komitet do spraw oceny ryzyka nie zastosował procedury przewidzianej w art. 37 ust. 4 rozporządzenia nr 1272/2008, a tym samym naruszył te przepisy pod kilkoma względami. Po pierwsze, Komitet do spraw oceny ryzyka nie wydał opinii w przewidzianym prawem terminie 18 miesięcy. Po drugie komitet ten formalnie nie umożliwił zainteresowanym stronom przedstawienia uwag w przedmiocie swej opinii, mimo że w rozporządzeniu nr 1272/2008 przewidziano tak wymóg.
3. W zarzucie trzecim strona skarżąca twierdzi, że Komisja nie wywiązała się z obowiązków ciążących na niej na podstawie art. 37 ust. 5, jako że nie upewniła się w wystarczającym stopniu, że procedura zharmonizowanej klasyfikacji i zharmonizowanego oznakowania została przeprowadzona w sposób prawidłowy, zgodnie z rozporządzeniem nr 1272/2006. W efekcie Komisja nie mogła zasadnie uznać, że kwestionowana klasyfikacja jest właściwa, a zatem przyjęła zaskarżone rozporządzenie z naruszeniem art. 37 ust. 5 rozporządzenia nr 1272/2006.
4. W ramach zarzutu czwartego skarżąca podnosi, że przyjmując zaskarżone rozporządzenie bez uprzedniego przeprowadzenia i udokumentowania oceny wpływu, Komisja naruszyła zobowiązania ciążące na niej na podstawie porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa oraz zasadę dobrej administracji.
