Język postępowania: hiszpański(2022/C 368/17)
(Dz.U.UE C z dnia 26 września 2022 r.)
Sąd odsyłający
Audiencia Provincial de Pontevedra
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Maersk A/S
Druga strona postępowania: Allianz Seguros y Reaseguros SA
Pytania prejudycjalne
1) Czy zasada zawarta w art. 25 rozporządzenia nr 1215/2012 1 , zgodnie z którą nieważność umowy dotyczącej jurysdykcji powinna zostać zbadana zgodnie z ustawodawstwem państwa członkowskiego, któremu strony przyznały jurysdykcję, obejmuje - w sytuacji takiej jak w postępowaniu głównym - kwestię ważności objęcia tą klauzulą osoby trzeciej niebędącej stroną umowy, w której klauzula ta została zawarta?
2) Czy w przypadku przeniesienia konosamentu na osobę trzecią, będącą odbiorcą towarów, która nie była stroną umowy zawartej pomiędzy załadowcą a przewoźnikiem morskim, przepis taki jak art. 251 Ley de Navegación Marítima (ustawy o żegludze morskiej), który w celu nadania klauzuli skuteczności względem osoby trzeciej wymaga, aby klauzula dotycząca jurysdykcji była negocjowana "indywidualnie i odrębnie", jest zgodny z art. 25 rozporządzenia nr 1215/2012 i z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości dokonującym jego wykładni?
3) Czy zgodnie z prawem Unii Europejskiej dopuszczalne jest, aby ustawodawstwo państw członkowskich określało dodatkowe przesłanki ważności w celu nadania klauzulom dotyczącym jurysdykcji zawartym w konosamentach skuteczności względem osób trzecich?
4) Czy przepis taki jak art. 251 Ley de Navegación Marítima (ustawy o żegludze morskiej), który stanowi, że wstąpienie do umowy osoby trzeciej będącej posiadaczem ma miejsce jedynie częściowo, z wyłączeniem klauzul dotyczących jurysdykcji, oznacza wprowadzenie dodatkowej przesłanki ważności tych klauzul sprzecznej z art. 25 rozporządzenia nr 1215/2012?
