Język postępowania: francuski(2022/C 303/24)
(Dz.U.UE C z dnia 8 sierpnia 2022 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Planistat Europe, Hervé-Patrick Charlot (przedstawiciel: adwokat F. Martin Laprade)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania wnoszącego odwołanie
- utrzymanie w mocy wyroku Sądu w zakresie, w jakim uznał on za częściowo dopuszczalną skargę o odszkodowanie za szkody poniesione przez wnoszących odwołanie w wyniku zniesławiających doniesień;
- uchylenie wyroku Sądu w zakresie, w jakim uznał on część skargi wnoszących odwołanie za przedawnioną oraz w zakresie, w jakim oddalił skargę z tytułu odpowiedzialności pozaumownej; a w konsekwencji:
- stwierdzenie, że Komisja poniosła odpowiedzialność pozaumowną;
- zasądzenie od Komisji kwoty 150 000 EUR tytułem zadośćuczynienia za krzywdę doznaną przez Hervé-Patricka Charlota;
- zasądzenie od Komisji kwoty 11 600 000 EUR z tytułu szkody majątkowej poniesionej przez wnoszących odwołanie;
- nakazanie Komisji publicznego przyznania się do popełnionego błędu w celu rehabilitacji wizerunku i dobrego imienia wnoszących odwołanie;
- obciążenie Komisji całością kosztów postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W uzasadnieniu swojego odwołania wnoszący je podnoszą trzy zarzuty.
W ramach zarzutu pierwszego wnoszący odwołanie zarzucają Sądowi naruszenie prawa w związku z przeinaczeniem zdarzenia, które doprowadziło do powstania szkody, na którą powołują się wnoszący odwołanie, poprzez pominięcie okoliczności, że krzywda była również wynikiem nagłośnienia w mediach zarzutów przedstawionych organom karnym oraz poprzez stwierdzenie, że szkoda materialna wynikała wyłącznie z rozwiązania umów zawartych z Komisją.
To naruszenie doprowadziło Sąd do błędnego wniosku, że część żądań wnoszących odwołanie uległa przedawnieniu.
Sąd nie zastosował również prawidłowo normy prawnej dotyczącej sposobu obliczania terminu przedawnienia.
Drugi zarzut dotyczy również tego, że Sąd dopuścił się błędu w ocenie bezprawności zniesławienia. Pierwsza część tego zarzutu dotyczy naruszenia podstawowej zasady prawa do poszanowania życia prywatnego; druga część dotyczy naruszenia prawa do dobrej administracji.
Trzeci i ostatni zarzut dotyczy naruszenia prawa przez Sąd w zakresie badania rzeczywistego wystąpienia szkody i istnienia związku przyczynowego.
