Język postępowania: angielski(2022/C 257/47)
(Dz.U.UE C z dnia 4 lipca 2022 r.)
Strony
Strona skarżąca: Oleksandr Viktorovych Yanukovych (Petersburg, Rosja) (przestawiciel: B. Kennelly, Barrister)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania
Skarżący wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności decyzji Rady (WPZiB) 2022/376 z dnia 3 marca 2022 r. dotyczącej zmiany decyzji 2014/119/WPZiB w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie 1 oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (EU) 2022/375 z dnia 3 marca 2022 r. dotyczącego wykonania rozporządzenia (UE) nr 208/2014 w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie 2 w zakresie dotyczącym skarżącego;
- obciążenie Rady kosztami skarżącego poniesionymi w niniejszym postępowaniu.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.
1. Zarzut pierwszy, zgodnie z którym Rada nie sprawdziła i nie miała możliwości sprawdzenia, czy decyzja lub decyzje władz ukraińskich, na których oparła się ona dokonując wpisu nazwiska skarżącego do wykazu, zostały wydane z poszanowaniem jego praw podstawowych do obrony i do skutecznej ochrony sądowej wywodzonych z prawa Unii.
2. Zarzut drugi, zgodnie z którym Rada popełniła oczywisty błąd w ocenie uznając, że kryteria wpisu zostały spełnione. W szczególności Rada zaakceptowała materiały przestawione jej przez władze ukraińskie bez należytego ich zbadania lub uwzględnienia wskazanych przez skarżącego nieścisłości. Rada powinna była dokonać dodatkowych weryfikacji i zwrócić się do władz ukraińskich o dodatkowe dowody w świetle przestawionych przez skarżącego uwag i dowodów odciążających; tym samym ograniczone dochodzenia Rady są niewystarczające. Co za tym idzie, sankcje z 2022 r. nie zostały oparte na dostatecznie rzetelnej podstawie faktycznej.
3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia prawa własności skarżącego wywodzonego art. 17 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej w zakresie, w jakim środki ograniczające stanowią nieuzasadnione, niepotrzebne i nieproporcjonalne ograniczenie tych praw, jako że i) nic nie pozwala przypuszczać, że środki, jakie skarżący miał sobie nielegalnie przywłaszczyć, zostały wyprowadzone poza Ukrainę; ii) zastosowane ukraińskie środki krajowe są bezsprzecznie adekwatne i wystarczające; iii) środki ograniczające zostały wprowadzone osiem lat temu na podstawie wstępnych dochodzeń, które najprawdopodobniej zostały zarzucone lub utknęły w martwym punkcie, przy czym na jedno z nich Rada nie próbowała się w ogóle powołać w ciągu ostatnich dwóch lat.
