Język postępowania: angielski(2022/C 24/58)
(Dz.U.UE C z dnia 17 stycznia 2022 r.)
Strony
Strona skarżąca: Tanja Zegers (Hoeilaart, Belgia) (przedstawiciel: adwokat C. Bernard-Glanz)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności decyzji pozwanej z dnia 3 grudnia 2020 r. oddalającej wniosek skarżącej o przeniesienie uprawnień emerytalnych oraz, w stosownym razie, decyzji oddalającej zażalenie;
- obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi jeden zarzut, dotyczący błędu w ocenie, naruszenia art. 11 ust. 2 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego oraz naruszenia zasady nemo auditur propriam turpitudinem allegans, ze względu na to, że:
- stwierdzając, że uprawnienia emerytalne, o których przeniesienie wnioskowała skarżąca, podlegały nabyciu po podjęciu przez nią służby w instytucjach Unii, ponieważ jej przynależność do Algemeen Burgerlijk Pensioen-Fonds (ABP) dobiegła końca w dniu 31 stycznia 2015 r., przy czym nie zastosowano rozróżnienia między okresem od 1 lipca 1992 r. do 31 grudnia 2010 r. a okresem od 1 stycznia 2011 r. do 31 stycznia 2015 r., Komisja nie uwzględniła wynoszącego osiemnaście lat i sześć miesięcy okresu podlegającego zaliczeniu do uprawnień emerytalnych podlegających przeniesieniu, a więc popełniła błąd w ocenie okoliczności faktycznych i naruszyła art. 11 ust. 2 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego;
- nie zapewniwszy, by ABP lub państwowy organ nadzorujący Niderlandów dostarczyły wymagane wyliczenia, Komisja nie mogła zgodnie z prawem oddalić wniosku skarżącej o przeniesienie uprawnień emerytalnych, gdyż stanowiło to czerpanie korzyści z własnego uchybienia, z naruszeniem zasady nemo auditur propriam turpitudinem allegans.
