Język postępowania: angielski(2022/C 237/53)
(Dz.U.UE C z dnia 20 czerwca 2022 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Pilatus Bank plc (przedstawiciel: O. Behrends, Rechtsanwalt)
Pozostali uczestnicy postępowania: Europejski Bank Centralny (EBC), Komisja Europejska, Pilatus Holding ltd.
Żadania
Wnoszący odwołanie wnosi do Trybunału o:
- uchylenie zaskarżonego wyroku;
- stwierdzenie nieważności, na podstawie art. 264 TFUE, decyzji EBC z dnia 2 listopada 2018 r. w sprawie cofnięcia zezwolenia Pilatus Bank;
- przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania w przedmiocie skargi o stwierdzenie nieważności w zakresie, w jakim Trybunał Sprawiedliwości nie jest w stanie orzec co do istoty sprawy;
- obciążenie EBC kosztami wnoszącego odwołanie oraz kosztami postępowania odwoławczego.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie podnosi cztery zarzuty.
Zarzut pierwszy dotyczący tego, że Sąd niesłusznie założył, iż ustalenie, czy EBC jest odpowiedzialny za cofnięcie wcześniejszego zezwolenia, a w szczególności, czy EBC miał obowiązek zapobieżenia cofnięciu de facto licencji w drodze interwencji na podstawie art. 6 ust. 5 lit. c) rozporządzenia w sprawie Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego (SSMR) 1 jest istotne z prawnego punktu widzenia.
Zarzut drugi dotyczący tego, że oddalenie przez Sąd zarzutu drugiego wnoszącej odwołanie opiera się na błędnym stwierdzeniu Sądu, zgodnie z którym pojęcie reputacji zawarte w art. 23 dyrektywy w sprawie wymogów w zakresie funduszy własnych (CRDIV) 2 niekoniecznie musi być interpretowane zgodnie z porządkiem prawnym Unii, w związku z czym akt oskarżenia w państwie trzecim może naruszać reputację akcjonariusza, nawet jeśli dane zachowanie nie jest niezgodne z prawem w porządku prawnym Unii, a nawet jeśli owo zachowanie wchodzi w zakres statusu blokującego.
Zarzut trzeci dotyczący tego, że zaskarżony wyrok jest oparty na kilku dodatkowych błędach, wśród których Sąd błędnie zinterpretował pojęcie proporcjonalności, nie uznając, że badanie proporcjonalności powinno opierać się na uzasadnieniu, na którym opiera się decyzja.
Zarzut czwarty dotyczący naruszenia praw proceduralnych wnoszącej odwołanie.
1 Rozporządzenie Rady (UE) nr 1024/2013 z dnia 15 października 2013 r. powierzające Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególne zadania w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi (Dz.U. 2013, L 287, s. 63).
2 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniająca dyrektywę 2002/87/WE i uchylająca dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (Dz.U. 2013, L 176, s. 338).
