[Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Ochrona konsumentów - Dyrektywa 93/13/EWG - Nieuczciwe warunki w umowach konsumenckich - Umowa kredytu hipotecznego denominowanego w walucie obcej (frank szwajcarski) - Artykuł 4 ust. 2 - Główny przedmiot umowy - Warunki narażające kredytobiorcę na ryzyko kursowe - Zasady jawności i przejrzystości - Artykuł 3 ust. 1 - Znacząca nierównowaga - Artykuł 5 - Sformułowanie warunku umownego w sposób jasny i zrozumiały]Język postępowania: francuski
(2022/C 198/18)
(Dz.U.UE C z dnia 16 maja 2022 r.)
Sąd odsyłający
Tribunal de grande instance de Rodez
Strony w postępowaniu głównym
Strona powodowa: BNP Paribas Personal Finance SA
Strona pozwana: AN, CN
Przy udziale: Caisse régionale de crédit agricole mutuel du Languedoc
Sentencja
1) Wykładni art. 4 ust. 2 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy dokonywać w ten sposób, że w ramach umowy kredytu denominowanego w walucie obcej wymóg przejrzystości warunków tej umowy - które przewidują, że waluta obca jest walutą rozliczeniową, a euro jest walutą spłaty, i które skutkują przeniesieniem ryzyka kursowego na kredytobiorcę - jest spełniony, jeżeli przedsiębiorca udzielił konsumentowi informacji wystarczających i dokładnych pozwalających przeciętnemu konsumentowi, właściwie poinformowanemu, dostatecznie uważnemu i rozsądnemu zrozumieć funkcjonowanie w praktyce danego systemu finansowego i dzięki temu ocenić ryzyko negatywnych konsekwencji ekonomicznych, potencjalnie znaczących, takich warunków umownych dla jego zobowiązań finansowych w całym okresie obowiązywania wspomnianej umowy.
2) Wykładni art. 3 ust. 1 dyrektywy 93/13 należy dokonywać w ten sposób, że warunki umowy kredytu, które przewidują, że waluta obca jest walutą rozliczeniową, a euro jest walutą spłaty, i które skutkują przeniesieniem ryzyka kursowego, bez określenia górnej granicy, na kredytobiorcę, mogą tworzyć znaczącą nierównowagę wynikających z tej umowy praw i obowiązków stron na niekorzyść konsumenta, jeżeli przedsiębiorca nie mógł racjonalnie spodziewać się, dochowując wymogu przejrzystości względem konsumenta, że konsument zaakceptuje nieproporcjonalne ryzyko kursowe wynikające z takich warunków, przy czym samo stwierdzenie, w odpowiednim przypadku, braku dobrej wiary po stronie przedsiębiorcy nie wystarcza dla stwierdzenia takiej nierównowagi.
