Język postępowania: rumuński(2022/C 171/22)
(Dz.U.UE C z dnia 25 kwietnia 2022 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: M. Noll-Ehlers, M. Ioan, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Rumunia
Żądania strony skarżącej
Skarżąca wnosi do Trybunału o:
- stwierdzenie, że Rumunia, nie przyjmując i nie przekazując Komisji Europejskiej krajowego programu ograniczania zanieczyszczenia powietrza, uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na podstawie art. 6 ust. 1 i art. 10 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2284 [z dnia 14 grudnia 2016 r.] w sprawie redukcji krajowych emisji niektórych rodzajów zanieczyszczeń atmosferycznych, zmiany dyrektywy 2003/35/WE oraz uchylenia dyrektywy 2001/81/WE 1 ;
- obciążenie Rumunii kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Komisja utrzymuje, że w dyrektywie (UE) 2016/2284 w sprawie redukcji krajowych emisji niektórych rodzajów zanieczyszczeń atmosferycznych ustanowiono zobowiązania ograniczenia emisji pięciu kluczowych rodzajów zanieczyszczeń atmosferycznych na lata 2020-2029 i od roku 2030. W celu przestrzegania tych zobowiązań ograniczenia emisji i w celu przyczynienia się do osiągnięcia celów Unii w zakresie jakości powietrza art. 6 ust. 1 nakłada na państwa członkowskie obowiązek przyjęcia krajowego programu ograniczania zanieczyszczenia powietrza.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 dyrektywy (UE) 2016/2284 Rumunia była zobowiązana przekazać Komisji krajowy program ograniczania zanieczyszczenia powietrza do dnia 1 kwietnia 2019 r., a działania przewidziane przez władze rumuńskie powinny były zostać podjęte przed tą datą.
Z tego względu Komisja twierdzi, że Rumunia, nie przyjmując i nie przekazując Komisji krajowego programu ograniczania zanieczyszczenia powietrza do dnia wniesienia niniejszej skargi, uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na podstawie art. 6 ust. 1 i art. 10 ust. 1 dyrektywy (UE) 2016/2284.
