Język postępowania: francuski(2022/C 158/17)
(Dz.U.UE C z dnia 11 kwietnia 2022 r.)
Strony
Strona skarżąca: Christiane Kremer (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci D. Grisay i A. Ansay)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- uwzględnienie niniejszej skargi o stwierdzenie nieważności/odpowiedzialności pozaumownej;
- uznanie skargi za dopuszczalną i w rezultacie:
- tytułem głównym,
- uznanie skargi o stwierdzenie nieważności za zasadną i orzeczenie, że decyzja organu powołującego o odmowie dopuszczalności jest nieważna z uwagi na to, że:
- artykuły 77 regulaminu pracowniczego i 11 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego, w oparciu o które sporządzono przesłane skarżącej zawiadomienie o ustaleniu prawa do świadczeń emerytalnych, są niezgodnie z prawem;
- wskutek niezaproponowania skarżącej w zawiadomieniu o ustaleniu prawa do świadczeń emerytalnych spłaty uprawnień emerytalnych nieuwzględnionych przez właściwy organ europejski, Komisja Europejska uchybiła obowiązkowi dbałości o dobro urzędnika;
- wskutek niezaproponowania skarżącej w zawiadomieniu o ustaleniu prawa do świadczeń emerytalnych spłaty uprawnień emerytalnych nieuwzględnionych przez właściwy organ europejski, Komisja Europejska naruszyła zasadę równego traktowania i zakazu dyskryminacji;
- oraz zwrócenie sprawy organowi powołującemu w celu ustalenia kwoty, którą należy zwrócić skarżącej;
- tytułem ewentualnym,
- uznanie skargi o odszkodowanie z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia za zasadną, z uwagi na to, że skarżąca została zubożona o kwotę odpowiadającą uprawnieniom emerytalnym, na które opłacała składki w ramach swojego krajowego systemu emerytalnego, które nie zostały wzięte pod uwagę przez właściwy organ Unii, a jednocześnie o które wzbogacił się fundusz emerytalny Unii Europejskiej;
- zasądzenie od Komisji zapłaty odszkodowania za obie szkody majątkowe poniesione przez skarżącą, które na dzień wniesienia niniejszej skargi zostały oszacowane na kwotę główną 55 401,07 EUR.
- obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.
1. Zarzut pierwszy dotyczący niezgodności z prawem art. 77 ust. 1 regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej (zwanego dalej "regulaminem") i 11 ust. 2 załącznika VIII do regulaminu. Skarżąca podnosi, że zgodnie z tymi przepisami urzędnicy muszą podjąć decyzję o transferze swoich uprawnień emerytalnych nabytych w ramach systemu krajowego do funduszu emerytalnego Unii Europejskiej (zwanego dalej "FEUE") w ciągu 10 lat od rozpoczęcia służby w instytucjach Unii Europejskiej. Jednakże urzędnik, który dokonał przeniesienia praw, może prawidłowo obliczyć wpływ ewentualnego przeniesienia dopiero w chwili przejścia na emeryturę, w szczególności ze względu na zasadę ograniczającą wysokość emerytury do 70 %. Skarżąca podnosi, że owe zasady stanowią przejaw nierównego traktowania urzędników, którzy całą swoją karierę zawodową przepracowali w systemie europejskim, stanowiącego naruszenie zasady zakazu dyskryminacji.
2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia obowiązku wspomagania i dbałości o dobro urzędnika, o którym mówi art. 24 regulaminu. Skarżąca twierdzi, że przy transferze uprawnień emerytalnych z systemu krajowego do FEUE urzędnicy uzyskują zazwyczaj ze strony Komisji wykaz precyzujący, czy są oni uprawnieni do zwrotu nieuwzględnionego ekwiwalentu aktuarialnego kwot odpowiadających składkom wpłaconych do ich systemu krajowego, które nie zostały przekazane do systemu emerytalnego Unii. Ponadto zwrot odbywa się zazwyczaj bez żadnych ograniczeń ani specjalnych procedur. Skarżąca twierdzi, że mimo to nie otrzymała żadnego wykazu ani żadnego zwrotu.
3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia obowiązku równego traktowania i niedyskryminacji. Skarżąca twierdzi, że doszło do dyskryminacji między niektórymi urzędnikami, którzy otrzymali zwrot w wyniku transferu ich uprawnień emerytalnych a urzędnikami, którzy takiego zwrotu nie otrzymali, przy czym owa dyskryminacja nie jest uzasadniona żadnym obiektywnym kryterium.
4. Zarzut czwarty dotyczący pociągnięcia pozwanej do odpowiedzialności pozaumownej z tytułu jej bezpodstawnego wzbogacenia na szkodę skarżącej.
