Język postępowania: estoński(2022/C 148/43)
(Dz.U.UE C z dnia 4 kwietnia 2022 r.)
Strony
Strona skarżąca: Republika Estońska (przedstawiciel: M. Kriisa)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji Europejskiej z dnia 17 listopada 2021 r. w zakresie, w jakim dotyczy ona Republiki Estońskiej w wysokości 634 057,30 EUR;
- obciążenie pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.
1. Zarzut pierwszy dotyczący tego, że Komisja Europejska błędnie zinterpretowała i zastosowała art. 21 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 809/2014 1 w związku z art. 30 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 640/2014 2 i w ten sposób błędnie uznała, że system składania wniosków o pomoc w Estonii nie jest zgodny z tymi przepisami.
2. Zarzut drugi dotyczący arbitralnej, a w konsekwencji błędnej wykładni przez Komisję Europejską art. 30 ust. 2 rozporządzenia nr 640/2014.
3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia i zasady dobrej administracji ze względu na to, że Komisja nie była w stanie wystarczająco jasno uzasadnić powodów, dla których zastąpienie zwierząt dozwolone w sposób dozwolony w Estonii nie jest zgodne z prawem Unii.
1 Rozporządzenie wykonawcze Komisji z dnia 17 lipca 2014 r. ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli, środków rozwoju obszarów wiejskich oraz zasady wzajemnej zgodności (Dz.U. 2014, L 227, s. 69).
2 Rozporządzenie delegowane Komisji z dnia 11 marca 2014 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli oraz warunków odmowy lub wycofania płatności oraz do kar administracyjnych mających zastosowanie do płatności bezpośrednich, wsparcia rozwoju obszarów wiejskich oraz zasady wzajemnej zgodności (Dz.U. 2014, L 181, s. 48).