Parlament Europejski,- uwzględniając swoją rezolucję z 26 listopada 2020 r. w sprawie sytuacji w Etiopii 1 ,
- uwzględniając oświadczenie wiceprzewodniczącego Komisji / wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Josepa Borrella i komisarza ds. zarządzania kryzysowego Janeza Lenarčiča z 25 czerwca 2021 r. w sprawie zabójstwa trzech pracowników organizacji humanitarnej w Tigraju,
- uwzględniając wspólne oświadczenie wiceprzewodniczącego Komisji / wysokiego przedstawiciela J. Borrella i komisarza J. Lenarčiča z 24 czerwca 2021 r. w sprawie ataku lotniczego w Tigraju,
- uwzględniając oświadczenie wiceprzewodniczącego Komisji / wysokiego przedstawiciela z 4 października 2021 r. wydane w imieniu Unii Europejskiej w sprawie decyzji o wydaleniu siedmiu urzędników ONZ,
- uwzględniając wspólne oświadczenie UE i USA z 10 czerwca 2021 r. wydane po obradach okrągłego stołu na temat nadzwyczajnej sytuacji humanitarnej w Tigraju,
- uwzględniając konkluzje Rady do Spraw Zagranicznych UE z 12 lipca 2021 r. w sprawie Etiopii,
- uwzględniając rezolucję 47/13 Rady Praw Człowieka ONZ z 13 lipca 2021 r. w sprawie sytuacji w zakresie praw człowieka w regionie Tigraju w Etiopii,
- uwzględniając rezolucję nr 2417 Rady Bezpieczeństwa ONZ z 24 maja 2018 r., w której potępiono głodzenie ludności cywilnej jako metodę prowadzenia wojny oraz bezprawne pozbawienie ludności cywilnej dostępu do pomocy humanitarnej,
- uwzględniając uwagi sekretarza generalnego ONZ Antónia Guterresa z 26 sierpnia 2021 r. na posiedzeniu Rady Bezpieczeństwa ONZ w sprawie Etiopii,
- uwzględniając oświadczenie wysokiej komisarz ONZ ds. praw człowieka Michelle Bachelet z 13 września 2021 r.,
- uwzględniając oświadczenie prezydenta USA Joe Bidena z 17 września 2021 r. w sprawie dekretu dotyczącego kryzysu w Etiopii,
- uwzględniając oświadczenie sekretarza generalnego ONZ Antónia Guterresa wydane 30 września 2021 r. w następstwie wydalenia z Etiopii siedmiu urzędników ONZ,
- uwzględniając konstytucję Federalnej Demokratycznej Republiki Etiopii przyjętą 8 grudnia 1994 r., w szczególności przepisy rozdziału trzeciego dotyczącego praw podstawowych i podstawowych wolności, praw człowieka i praw demokratycznych,
- uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka,
- uwzględniając Afrykańską kartę praw człowieka i ludów,
- uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych ONZ,
- uwzględniając Konwencję genewską z 1949 r. o ochronie osób cywilnych podczas wojny oraz protokoły dodatkowe do niej z 1977 r. i 2005 r.,
- uwzględniając konwencję ONZ o uchodźcach z 1951 r. i protokół do niej z 1967 r.,
- uwzględniając rezolucję nr 2286 Rady Bezpieczeństwa ONZ z 3 maja 2016 r. w sprawie ochrony rannych i chorych, personelu medycznego i personelu organizacji humanitarnych w konfliktach zbrojnych,
- uwzględniając rezolucję nr 47/13 Rady Praw Człowieka ONZ z 13 lipca 2021 r. w sprawie sytuacji w zakresie praw człowieka w regionie Tigraju w Etiopii,
- uwzględniając rezolucję Afrykańskiej Komisji Praw Człowieka i Ludów z 12 maja 2021 r. w sprawie misji rozpoznawczej w regionie Tigraju w Federalnej Demokratycznej Republice Etiopii,
- uwzględniając drugi przegląd umowy z Kotonu,
- uwzględniając rezolucję Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP) i UE z 11 marca 2021 r. w sprawie demokracji i poszanowania konstytucji w państwach UE i AKP,
- uwzględniając raport Amnesty International z 10 sierpnia 2021 r. zatytułowany""I don't know if they realised I was a person": Rape and other sexual violence in the conflict in Tigray, Ethiopia" [Nie wiem, czy zdawali sobie sprawę, że jestem człowiekiem: Gwałt i inna przemoc seksualna podczas konfliktu w Tigraju w Etiopii],
- uwzględniając art. 132 ust. 2 i 4 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że jednostronne zawieszenie broni, ogłoszone przez rząd Etiopii 28 czerwca 2021 r., nie powstrzymało walk, a strony konfliktu rozpoczęły nowe ofensywy; mając na uwadze, że konflikt rozprzestrzenia się obecnie na sąsiednie regiony Afar i Amhara oraz że zachodzi ryzyko, że jego skutki obejmą cały Róg Afryki; mając na uwadze, że ten 11-miesięczny konflikt wywołał kryzys spowodowany przez człowieka, a temu ogromnemu ludzkiemu cierpieniu można całkowicie zapobiec;
B. mając na uwadze, że jeszcze przed rozpoczęciem walk w Etiopii było 15,2 mln osób potrzebujących pomocy humanitarnej, z czego 2 mln w Tigraju; mając na uwadze, że prawie milion osób żyje w warunkach głodu, a 5,2 mln osób z sześciomilionowego Tigraju stoi w obliczu poważnego braku bezpieczeństwa żywnościowego będącego bezpośrednią konsekwencją przemocy; mając na uwadze, że 91 % ludności pilnie potrzebuje pomocy humanitarnej, a 100 000 dzieci będzie w ciągu najbliższych 12 miesięcy narażone na ostre ciężkie niedożywienie zagrażające życiu; mając na uwadze, że w czerwcu 2021 r. ONZ ostrzegała już, że 5,5 mln osób w Tigraju i w sąsiadujących regionach Amhara i Afar potrzebuje pomocy żywnościowej, a 350 000 cierpi głód; mając na uwadze, że w Tigraju schronienie znalazło 100 000 osób wewnętrznie przesiedlonych i 96 000 erytrejskich uchodźców; mając na uwadze, że region ten posiada kilka dużych obozów dla uchodźców, a według organizacji pozarządowych 44 % ich mieszkańców stanowią dzieci; mając na uwadze, że od lipca 2021 r. w wyniku konfliktu około 1,9 mln osób zostało przesiedlonych w Tigraju;
C. mając na uwadze liczne i poważne doniesienia o zarzucanych rażących naruszeniach praw człowieka, prawa humanitarnego i prawa uchodźczego przez wszystkie strony konfliktu; mając na uwadze, że doniesienia te opisują ataki na ludność cywilną, egzekucje pozasądowe, tortury, wymuszone zaginięcia, masowe zatrzymania, systematyczne grabieże, a także systematyczne i celowe niszczenie podstawowych usług, systemów wodnych, upraw i źródeł utrzymania;
D. mając na uwadze, że mimo iż rząd Etiopii zobowiązał się do egzekwowania odpowiedzialności za przemoc seksualną 2 siły zbrojne Etiopii, Erytrei i regionu Amhara nadal powszechnie dopuszczają się gwałtów i innych form przemocy seksualnej wobec kobiet i dziewcząt, którym grożą również śmiercią, kierują wobec nich obelgi na tle etnicznym lub które przetrzymują jako niewolnice seksualne; mając na uwadze, że organizacje humanitarne i krajowe podmioty świadczące usługi zdrowotne, które wspierają osoby ocalałe z przemocy seksualnej, były nękane i zastraszane przez siły rządowe i urzędników rządowych;
aktów przemocy seksualnej w regionie Tigraju w Federalnej Demokratycznej Republice Etiopii.
E. mając na uwadze, że od początku konfliktu w Tigraju informowano o przypadkach egzekucji pozasądowych, w tym o masakrach, do których miało dojść w mieście Mai-Kadra w nocy 9 listopada 2020 r., w Aksum 28 listopada 2020 r. i w Mahibere Dego w styczniu 2021 r.; mając na uwadze, że w sierpniu 2021 r. władze Sudanu poinformowały, że w rzece Takaze, która oddziela zachodni Tigraj od Sudanu, znaleziono ciała około 50 osób; mając na uwadze, że istnieją dowody na to, że od początku wojny domowej w listopadzie 2020 r. doszło do ponad 250 masakr w Tigraju; mając na uwadze, że według doniesień Tigrajski Ludowy Front Wyzwolenia dokonał również egzekucji pozasądowych w regionach sąsiadujących z Tigrajem w sierpniu 2021 r., takich jak Chenna i Kobo;
F. mając na uwadze, że według wiarygodnych źródeł zarówno Tigrajski Ludowy Front Wyzwolenia, jak i etiopskie Narodowe Siły Obronne dopuszczają się naruszeń praw człowieka w Tigraju; mając na uwadze, że erytrejskie siły zbrojne przedostawały się do Tigraju i innych części Etiopii i także dopuszczały się poważnych naruszeń praw człowieka; mając na uwadze, że większość zarzutów dotyczy naruszeń popełnionych przez etiopskie Narodowe Siły Obronne i siły zbrojne Erytrei;
G. mając na uwadze, że 13 września 2021 r. wysoka komisarz ONZ ds. praw człowieka Michelle Bachelet mówiła o naruszeniach "popełnianych przez wszystkie strony"; mając na uwadze, że UE konsekwentnie wspiera pracę wysokiej komisarz M. Bachelet;
H. mając na uwadze, że 1 listopada 2021 r. zostanie opublikowane sprawozdanie końcowe ze wspólnego dochodzenia prowadzonego przez Biuro Praw Człowieka ONZ i etiopską Komisję Praw Człowieka w sprawie zarzucanych naruszeń praw człowieka, prawa humanitarnego i prawa uchodźczego, których dopuściły się wszystkie strony konfliktu w Tigraju;
I. mając na uwadze, że oprócz grabieży i niszczenia upraw na południowy zachód od Mekele w Tigraju pojawiły się chmary szarańczy pustynnej; mając na uwadze, że trwający konflikt i sytuacja humanitarna uniemożliwiły zapobieganie COVID-19 i szczepienia na wielu obszarach;
J. mając na uwadze, że jedynie 10 % środków pomocy humanitarnej dla pogrążonego w konflikcie regionu Tigraju zostało dopuszczonych na ten obszar w ciągu ostatniego miesiąca; mając na uwadze, że potrzebne jest 100 ciężarówek dziennie, by dowozić wystarczającą pomoc humanitarną do Tigraju; mając na uwadze, że od 12 lipca 2021 r. tylko 525 samochodów ciężarowych dotarło do Tigraju z powodu zamkniętych granic, dostępu kontrolowanego przez siły zbrojne, zniszczenia infrastruktury takiej jak mosty, braku bezpieczeństwa kierowców, poważnego braku paliwa i gotówki, by umożliwić powrót do punktów zaopatrzenia, a także przedłużających się opóźnień w przeszukiwaniu i odprawie dostaw humanitarnych;
K. mając na uwadze, że ataki na pracowników organizacji humanitarnych są uznawane za zbrodnię wojenną i zbrodnię przeciwko ludzkości; mając na uwadze, że 25 czerwca 2021 r. śmierć poniosło trzech pracowników Lekarzy bez Granic, podczas gdy nieśli pomoc najbardziej jej potrzebującym; mając na uwadze, że od listopada 2020 r. w regionie zginęło 23 pracowników organizacji humanitarnych; mając na uwadze, że siły rządowe Etiopii uniemożliwiły karetkom pogotowia ratunkowego niesienie pomocy po ataku lotniczym na rynek w Togodze 22 czerwca 2021 r.; mając na uwadze, że Biuro ONZ ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej (UNOCHA) poinformowało, że 17 czerwca 2021 r. w Asgede Woreda siły rządowe Erytrei zatrzymały i zaatakowały zespół szczepień; mając na uwadze, że według doniesień powtarzają się grabieże w zakładach opieki zdrowotnej w Tigraju; mając na uwadze, że organizacje humanitarne i krajowe podmioty świadczące usługi zdrowotne, które wspierają osoby ocalałe z przemocy seksualnej, były nękane i zastraszane przez siły rządowe i urzędników rządowych;
L. mając na uwadze, że ponad dwa miliony osób zostało przesiedlonych ze swoich domów; mając na uwadze, że według doniesień prawie 76 500 osób zostało przesiedlonych w Afarze, a około 200 000 w Amharze po tym, jak siły tigrajskie przeniosły się do tych regionów; mając na uwadze, że według doniesień 55 000 etiopskich uchodźców i osób ubiegających się o azyl szuka schronienia w Sudanie;
M. mając na uwadze, że niektóre obozy dla uchodźców w Tigraju zostały zniszczone; mając na uwadze, że erytrejskim uchodźcom mieszkającym w Tigraju grożą uprowadzenia i przymusowe powroty; mając na uwadze, że w obozach dla uchodźców w Tigraju nie ma dostępu do opieki zdrowotnej i kończą się zapasy czystej wody pitnej;
N. mając na uwadze doniesienia o werbowaniu dzieci do konfliktu przez walczące strony, w tym siły tigrajskie; mając na uwadze, że wykorzystywanie dzieci-żołnierzy stanowi zbrodnię wojenną;
O. mając na uwadze, że władze etiopskie dopuściły się arbitralnych zatrzymań i przymusowych zaginięć wobec grupy etnicznej Tigrajczyków w stolicy Etiopii, a także innych nadużyć, takich jak zamykanie przedsiębiorstw należących do Tigrajczyków; mając na uwadze, że w całej Etiopii dochodzi do ewidentnego nawoływania do nienawiści i dyskryminacji i szerzy się podżegająca retoryka wymierzona przeciwko Tigrajowi, w tym ze strony wysokich rangą urzędników rządowych;
P. mając na uwadze, że 30 września 2021 r. Ministerstwo Spraw Zagranicznych Etiopii uznało siedmiu pracowników ONZ (z UNICEF-u, Biura Wysokiego Komisarza NZ ds. Praw Człowieka (OHCHR) i UNOCHA) za personae non gratae w Etiopii;
Q. mając na uwadze, że w Tigraju i w sąsiednich regionach występują okresowe ograniczenia i wyłączenia internetu i sieci telekomunikacji; mając na uwadze, że dochodziło do ataków na dziennikarzy i zawieszono kilka licencji dla mediów, co utrudnia monitorowanie sytuacji na miejscu; mając na uwadze, że nadal ograniczone są podstawowe usługi, w tym energia elektryczna i usługi bankowe;
R. mając na uwadze, że obecna niestabilna sytuacja w Etiopii jest wynikiem długoletnich podziałów i napięć etnicznych;
S. mając na uwadze, że jedność Etiopii jako państwa wieloetnicznego ma ogromne znaczenie dla stabilności regionu i całego kontynentu afrykańskiego;
T. mając na uwadze, że Etiopia, licząca ponad 110 mln mieszkańców i strategicznie położona w pobliżu Rogu Afryki, jest kluczowym krajem na kontynencie afrykańskim i potencjalnym partnerem o strategicznym znaczeniu dla UE i jej państw członkowskich;
U. mając na uwadze, że UE, jako największy na świecie darczyńca pomocy humanitarnej, nadal solidaryzuje się z potrzebującymi, finansując pomoc humanitarną; mając na uwadze, że od początku konfliktu w Etiopii UE konsekwentnie opowiada się za pełnym i niezakłóconym dostępem organizacji humanitarnych zgodnie z międzynarodowym prawem humanitarnym;
V. mając na uwadze, że w niedawno przyjętym komunikacie w sprawie działań humanitarnych UE przewidziano wzmocnienie procesów, które konsekwentnie stawiają propagowanie i stosowanie międzynarodowego prawa humanitarnego w centrum działań zewnętrznych UE;
W. mając na uwadze, że do priorytetowych obszarów działania Instrumentu Sąsiedztwa oraz Współpracy Międzynarodowej i Rozwojowej - "Globalny wymiar Europy" należy rozwójspołeczny, sprawowanie rządów i budowanie pokoju w Etiopii, przy czym na te dziedziny przeznaczono 65 % wieloletniego programu indykatywnego;
X. mając na uwadze, że w odpowiedzi na najnowszy rozwój sytuacji kryzysowej Komisja uwzględniła działania humanitarne o wartości 5 mln EUR w Amharze i Afarze jako część całkowitego finansowania pomocy humanitarnej, które zostało już uruchomione i zakontraktowane w 2021 r. w wysokości 53,7 mln EUR, na wsparcie potrzebującej ludności w Etiopii; mając na uwadze, że 118 mln EUR przeznaczono na pomoc dla uchodźców z Tigraju i Etiopii przebywających w Sudanie; mając na uwadze, że w wyniku trwającego konfliktu UE odroczyła wypłatę wsparcia budżetowego na rzecz Etiopii;
Y. mając na uwadze, że we wrześniu 2021 r. UE podjęła próbę zorganizowania humanitarnego mostu lotniczego za pośrednictwem Dyrekcji Generalnej Komisji ds. Europejskiej Ochrony Ludności i Pomocy Humanitarnej (DG ECHO) w celu dostarczenia pilnie potrzebnych towarów humanitarnych do Tigraju, lecz napotkała poważne przeszkody ze strony rządu Etiopii; mając na uwadze, że w konsekwencji odbył się tylko jeden lot humanitarnym mostem powietrznym UE, podczas którego dostarczano jedynie niewielką część ładunku z pomocą humanitarną;
Z. mając na uwadze, że 21 czerwca 2021 r. UE mianowała Annette Weber nową specjalną przedstawiciel UE w Rogu Afryki; mając na uwadze, że z upoważnienia wiceprzewodniczącego Komisji / wysokiego przedstawiciela fiński minister spraw zagranicznych Pekka Haavisto dwukrotnie odwiedził ten region wcześniej w tym roku, aby omówić trwający kryzys w Etiopii i jego skutki regionalne;
AA. mając na uwadze, że 26 sierpnia 2021 r. Unia Afrykańska mianowała byłego prezydenta Nigerii Oluseguna Obasanja mediatorem w tym konflikcie;
AB. mając na uwadze, że w grudniu 2018 r. nowo utworzony rząd Etiopii powołał etiopską komisję pojednania i ministerstwo pokoju; mając na uwadze, że dotychczas z powodu trudnych warunków, jakie zaistniały po utworzeniu obu instytucji, nie wypełniły one swoich pierwotnych mandatów polegających na wspieraniu pokoju oraz zapobieganiu konfliktom zbrojnym w Etiopii i ich rozwiązywaniu;
AC. mając na uwadze, że podczas trwającego konfliktu etiopska Partia Dobrobytu, na której czele stoi Abiy Ahmed, ogłosiła się zwycięzcą wyborów powszechnych, które zostały zbojkotowane i których wyniki zostały potępione przez niektóre partie opozycyjne; mając na uwadze, że w Tigraju nie prowadzono procesu wyborczego; mając na uwadze, że UE nie wysłała misji obserwacji wyborów;
AD. mając na uwadze, że Etiopia jest sygnatariuszem umowy z Kotonu, której art. 96 stanowi, że poszanowanie praw człowieka i podstawowych wolności jest podstawowym elementem współpracy AKP-UE;
1. domaga się, by wszystkie strony zaprzestały natychmiast działań wojennych, co jest niezbędnym warunkiem wstępnym tak potrzebnej poprawy sytuacji humanitarnej w Tigraju i innych regionach, w szczególności w Afarze i Amharze; wzywa do natychmiastowego przywrócenia porządku konstytucyjnego oraz do ustanowienia mechanizmu monitorowania zawieszenia broni;
2. wzywa wszystkie zainteresowane podmioty krajowe, regionalne i lokalne do umożliwienia natychmiastowego i niezakłóconego dostępu pomocy humanitarnej do dotkniętej kryzysem ludności w Tigraju, do położenia kresu de facto blokadzie pomocy humanitarnej i dostaw krytycznych, w tym żywności, leków i paliwa, a także do ułatwienia niesienia pomocy ludności potrzebującej w regionach Amhara i Afar;
3. zdecydowanie potępia celowe ataki na ludność cywilną prowadzone przez wszystkie strony konfliktu, werbowanie dzieci przez walczące strony, w tym siły tigrajskie, a także ciągłe stosowanie gwałtów i przemocy seksualnej; przypomina, że celowe ataki na ludność cywilną oraz werbowanie i wykorzystywanie dzieci-żołnierzy stanowią zbrodnie wojenne;
4. potępia zabójstwa cywilów, uchodźców oraz pracowników organizacji humanitarnych i medycznych; wzywa siły wszystkich stron do poszanowania międzynarodowych praw człowieka i międzynarodowego prawa humanitarnego i uchodźczego oraz do zapewnienia ochrony ludności na obszarach dotkniętych konfliktem; apeluje o rozliczalność za zbrodnie popełnione podczas trwającego konfliktu i o odnalezienie i postawienie winnych przed wymiarem sprawiedliwości; wzywa do przeprowadzenia śledztwa w sprawie osób podejrzanych o zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości, takie jak gwałty, niewolnictwo seksualne, tortury i prześladowania;
5. wzywa Tigrajski Ludowy Front Wyzwolenia do zaprzestania ofensywy i natychmiastowego wycofania sił z regionów Amhara i Afar; wzywa rząd regionalny Amhary do wycofania swoich sił z zachodniego Tigraju oraz wzywa rząd Erytrei do natychmiastowego i trwałego wycofania swoich sił z Etiopii; wzywa kraje sąsiadujące, aby powstrzymały się od wszelkich interwencji politycznych i wojskowych, które mogłyby dodatkowo podsycać konflikt;
6. apeluje o powołanie niezależnej i bezstronnej komisji śledczej do zbadania ataków na konkretne grupy etniczne i religijne, które to ataki mają podżegać do przemocy między społecznościami i zagrażają pokojowi i bezpieczeństwu ludności etiopskiej; wzywa rząd Etiopii do dopilnowania, by osoby odpowiedzialne zostały pociągnięte do odpowiedzialności;
7. przypomina, że rząd Etiopii jest odpowiedzialny za zagwarantowanie na swoim terytorium bezpieczeństwa i ochrony uchodźcom i osobom wewnętrznie przesiedlonym; wzywa władze Etiopii do zapewnienia natychmiastowej i odpowiedniej ochrony i pomocy tysiącom erytrejskich uchodźców i osobom ubiegającym się o azyl przesiedlonym z obozów w Tigraju, a także do ustalenia losu i miejsca pobytu tysięcy niezarejestrowanych erytrejskich uchodźców; ubolewa nad stosowaniem przez urzędników wysokiego szczebla mowy nienawiści i podżegania i wzywa wszystkie zaangażowane podmioty do starannego doboru słów, aby uniknąć dalszej eskalacji i zapobiec dodatkowemu cierpieniu ludzkiemu; postuluje, by granice międzynarodowe i regionalne pozostały otwarte dla bezpiecznego i swobodnego przemieszczania się ludności cywilnej; przypomina, że Etiopia jest ważnym krajem pochodzenia migrantów, a także krajem tranzytowym i docelowym dla migrantów; domaga się, aby rząd federalny Etiopii i władze regionalne chroniły ludność i zagwarantowały jej prawa podstawowe;
8. wzywa władze Etiopii do natychmiastowego wyjaśnienia wymuszonych zaginięć wszystkich cywilów, uwolnienia osób przetrzymywanych bez wiarygodnych dowodów popełnienia przestępstwa oraz do położenia kresu wszelkiemu dyskryminacyjnemu traktowaniu; ubolewa nad stosowaniem mowy nienawiści przez osoby publiczne, co może podsycać przemoc, zastraszanie i dyskryminację względem społeczności Tigraju lub innych społeczności, prowadząc do nieufności i wywołując konflikty etniczne, a także wzywa władze krajowe, lokalne i regionalne do podjęcia bardziej pluralistycznego dialogu i powstrzymania się od podżegania do przemocy;
9. zachęca władze, by utworzyły quasisądowy organ sprawiedliwości naprawczej, prowadzący dochodzenia w sprawie łamania praw człowieka, do jakich doszło podczas konfliktu, w tym badający okoliczności, czynniki i kontekst wszelkich tych naruszeń, co pozwoliłoby ofiarom na przedstawienie świadectwa z zaistniałych zdarzeń i umożliwiłoby stworzenie bezstronnego historycznego zapisu przeszłości, a także postuluje, by organ ten opracował politykę przyznawania odszkodowań oraz zalecenia dotyczące środków mających zapobiec łamaniu praw człowieka w przyszłości;
10. zdecydowanie potępia wszelkie ataki na pracowników organizacji humanitarnych i infrastrukturę krytyczną, w tym szpitale i placówki medyczne, oraz powszechne grabieże i niszczenie pomocy humanitarnej; zdecydowanie potępia blokowanie karetek pogotowia próbujących udzielić pomocy medycznej rannym w wyniku ataków bombowych;
11. ubolewa, że Ministerstwo Spraw Zagranicznych Etiopii uznało siedmiu pracowników ONZ zajmujących się prawami człowieka i pomocą humanitarną (z UNICEF-u, OHCHR, UNOCHA i Biura ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej w Etiopii) za personae non gratae; obawia się o bezpieczeństwo i dobrostan niezależnych pracowników organizacji humanitarnych i organizacji zajmujących się prawami człowieka w regionie oraz neutralność dystrybucji pomocy humanitarnej w Tigraju; z zadowoleniem przyjmuje zdecydowane oświadczenie UE i jej 27 państw członkowskich z 30 września 2021 r., stanowczo potępiające wydalenie tych pracowników, i wzywa rząd do cofnięcia swojej decyzji;
12. wzywa rząd Etiopii, by podpisał i ratyfikował rzymski statut Międzynarodowego Trybunału Karnego; wzywa walczące strony do zagwarantowania swobodnego dostępu niezależnym obserwatorom i śledczym w dziedzinie praw człowieka, w tym śledczym ONZ i Unii Afrykańskiej;
13. podkreśla znaczenie pracy wykonywanej przez dziennikarzy w regionie i wzywa wszystkie podmioty do zapewnienia swobodnego dostępu do prasy i umożliwienia dziennikarzom bezpiecznego wykonywania ich pracy;
14. wzywa do pełnego przywrócenia podstawowych usług publicznych, takich jak elektryczność i usługi bankowe, oraz do zniesienia ograniczeń w dostępie do sieci telekomunikacji i internetu w Tigraju; podkreśla znaczenie zapewnienia edukacji i szkół dla dzieci w Tigraju i poza nim;
15. przypomina o znaczeniu Etiopii dla stabilności Rogu Afryki i całego kontynentu; przypomina, że UE i inni partnerzy międzynarodowi zaoferowali, że będą pełnić rolę mediatorów między stronami konfliktu w Etiopii, ale Etiopia nie zaakceptowała tych propozycji; wzywa wszystkie strony konfliktu, by zasiadły do stołu negocjacyjnego bez stawiania warunków wstępnych; wzywa do pluralistycznego narodowego dialogu politycznego, prowadzonego przez Etiopię, którego celem byłoby znalezienie rozwiązania kryzysu, obejmującego przedstawicieli wszystkich dotkniętych kryzysem obszarów (Tigraj, Amhara, Bienszangul-Gumuz, Afar, Oromia, Sidama, Somali, Region Narodów, Narodowości i Ludów Południa (SNNPR) oraz Gambela);
16. przypomina, że sytuację można rozwiązać wyłącznie za pomocą pokojowych środków i pluralistycznego dialogu między wszystkimi walczącymi stronami, skutecznego zawieszenia broni i ochrony praw człowieka;
17. ponownie podkreśla gotowość UE do wspierania i organizowania dialogu oraz angażowania się w ten dialog, w ścisłej koordynacji z innymi podmiotami, aby utrzymać otwartą przestrzeń dialogu i spróbować stworzyć podstawę do rozmów między dwiema głównymi stronami konfliktu;
18. wyraża poparcie dla regionalnych działań mediacyjnych, takich jak działania mediatora Unii Afrykańskiej prezydenta Obasanja; ponadto przyjmuje z zadowoleniem niedawne mianowanie nowego Specjalnego Przedstawiciela UE w Rogu Afryki;
19. ubolewa, że Rada Bezpieczeństwa ONZ do tej pory nie zajęła się sytuacją w Tigraju; wzywa UE i jej państwa członkowskie do wywierania nacisków na Radę Bezpieczeństwa ONZ, aby organizowała regularne publiczne posiedzenia poświęcone Tigrajowi oraz by podjęła zdecydowane działania w celu zapewnienia nieograniczonego dostępu organizacjom humanitarnym, zagwarantowania ochrony ludności cywilnej, położenia kresu poważnym naruszeniom prawa międzynarodowego oraz zapewnienia rozliczalności za akty okrucieństwa; wzywa Radę Bezpieczeństwa ONZ do rozważenia rozmieszczenia sił pokojowych ONZ w regionie;
20. wzywa państwa członkowskie UE, by zachęcały wiceprzewodniczącego / wysokiego przedstawiciela do zorganizowania przed końcem roku międzysesyjnego briefingu na temat Tigraju na forum Rady Praw Człowieka ONZ, aby przedstawić wnioski ze wspólnego dochodzenia OHCHR i etiopskiej Komisji Praw Człowieka; podkreśla, że wspólne dochodzenie powinno pomóc w stworzeniu podstawy solidnego międzynarodowego mechanizmu dochodzeniowego, który ma zostać ustanowiony przez Radę Praw Człowieka ONZ w trybie pilnym;
21. wzywa Radę do Spraw Zagranicznych UE do szybkiego, zdecydowanego i zjednoczonego działania, by przyjąć środki niezbędne do skutecznego zajęcia się powagą i pilnością sytuacji na miejscu w Tigraju;
22. z zadowoleniem przyjmuje i popiera decyzję Komisji z grudnia 2020 r. o odroczeniu wypłaty wsparcia budżetowego rządowi Etiopii; z zadowoleniem przyjmuje wysiłki dyplomatyczne i powtarzające się oświadczenia wiceprzewodniczącego / wysokiego przedstawiciela i Komisji, w których wzywa się do odpowiedzialności i niezakłóconego dostępu do pomocy humanitarnej, a także potępia nadużycia popełniane przez wszystkie strony; zdecydowanie potwierdza poparcie UE dla ważnej pracy wysokiej komisarz ONZ ds. praw człowieka Michelle Bachelet;
23. wzywa UE i jej państwa członkowskie do rozważenia przyjęcia środków na rzecz ochrony praw człowieka i do dopilnowania, by sprawcy naruszeń praw człowieka zostali pociągnięci do odpowiedzialności, na przykład za pośrednictwem globalnego systemu sankcji UE za naruszenia praw człowieka;
24. podkreśla, że UE stoi po stronie mieszkańców Etiopii; podkreśla wolę pokojowego rozwiązania konfliktu; sugeruje jednak, by Komisja zastosowała sankcje wobec członków rządu Etiopii, rządu Erytrei i Tigrajskiego Ludowego Frontu Wyzwolenia oraz innych podmiotów odpowiedzialnych za działania przedłużające konflikt i pogarszające sytuację humanitarną milionów Etiopczyków, jeżeli sytuacja humanitarna nie poprawi się znacząco do końca października 2021 r., w szczególności po utworzeniu nowego rządu etiopskiego;
25. wzywa państwa członkowskie do wstrzymania eksportu broni i technologii nadzoru do Etiopii, gdyż są one wykorzystywane do ułatwiania ataków na ludność cywilną i łamania praw człowieka;
26. z zadowoleniem przyjmuje dekret USA z 17 września 2021 r. w sprawie kryzysu w Etiopii, skierowany przeciwko osobom odpowiedzialnym za przedłużanie konfliktu w Etiopii i współuczestniczącym w tym, przez utrudnianie dostępu organizacjom humanitarnym, zapobieganie zawieszeniu broni i dopuszczanie się łamania praw człowieka; ubolewa jednak, że USA nadal udzielały wsparcia budżetowego, co oznacza, że działania USA były mniej skuteczne i zdecydowane niż działania UE;
27. z ogromnym zadowoleniem przyjmuje wsparcie Komisji na rzecz ratowania życia w regionie i popiera jego dalsze rozszerzenie; apeluje o uruchomienie dodatkowych środków finansowych w wysokości co najmniej 30 mln EUR z unijnej rezerwy na rzecz solidarności i pomocy nadzwyczajnej, aby zaspokoić najpilniejsze potrzeby ludności dotkniętej konfliktem w Tigraju i na innych obszarach, na których bezpośrednio rozprzestrzenia się konflikt w północnej Etiopii, ze szczególnym uwzględnieniem sąsiednich regionów Afar i Amhara;
28. wzywa UE i przywódców jej państw członkowskich do priorytetowego potraktowania sytuacji w zakresie praw człowieka i sytuacji humanitarnej w Tigraju i północnej Etiopii podczas zbliżającego się szczytu i spotkania przywódców Unii Afrykańskiej i UE, oraz do określenia konkretnych działań i promowania ściślejszej koordynacji strategii i komunikatów;
29. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Wiceprzewodniczącemu Komisji / Wysokiemu Przedstawicielowi Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich, Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych, rządowi i parlamentowi federalnemu Etiopii, władzom regionu Tigraj, rządowi Republiki Sudanu, rządowi Państwa Erytrei, rządom państw należących do Międzynarodowej Organizacji ds. Rozwoju, Unii Afrykańskiej i jej państwom członkowskim, Parlamentowi Panafrykań- skiemu oraz Wspólnemu Zgromadzeniu Parlamentarnemu AKP-UE.
