Język postępowania: francuski(2022/C 119/29)
(Dz.U.UE C z dnia 14 marca 2022 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Bouquet, F. Castillo de la Torre, A. Stobiecka-Kuik, pełnomocnicy)
Druga strona postępowania: Front populaire pour la libération de la Saguia el-Hamra et du Rio de oro (Front Polisario), Rada Unii Europejskiej, Królestwo Hiszpanii, Republika Francuska, Chambre des pêches maritimes de la Méditerranée, Chambre des pêches maritimes de l'Atlantique Nord, Chambre des pêches maritimes de l'Atlantique Centre, Chambre des pêches maritimes de l'Atlantique Sud
Żądania wnoszącego odwołanie
- Uchylenie pkt 1 i 2 sentencji zaskarżonego wyroku, a w związku z tym:
- Oddalenie skargi wniesionej w pierwszej instancji przez Front Polisario lub jeśli Trybunał uzna, że stan postępowania nie pozwala na wydanie ostatecznego orzeczenia, skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd.
- Obciążenie Frontu Polisario wszystkimi kosztami postępowania w dwóch instancjach.
Zarzuty i główne argumenty
- Zarzut pierwszy dotyczący naruszeń prawa polegających na braku zdolności sądowej Frontu Polisario;
- Zarzut drugi dotyczący naruszeń prawa polegających na tym, że zaskarżona decyzja nie dotyczy bezpośrednio Frontu Polisario;
- Zarzut trzeci dotyczący naruszeń prawa polegających na tym, że zaskarżona decyzja nie dotyczy indywidualnie Frontu Polisario;
- Zarzut czwarty dotyczący naruszeń prawa w odniesieniu do granic kontroli sądowej, zakresu uznania przysługującego instytucjom i potrzeby uwzględnienia oczywistego błędu; w odniesieniu do braku wymogu zgody ludu Sahary Zachodniej; w odniesieniu do faktu, że przyjęte pojęcie zgody jest zbyt ścisłe i teoretyczne, że Sąd odrzucił wystarczający charakter konsultacji, która uzyskała przychylną opinię i wykluczył badanie korzyści; w odniesieniu do określenia Frontu Polisario jako podmiotu, do którego należy udzielenie takiej zgody, ze względu na jego ograniczony status i ograniczoną reprezentatywność;
- Zarzut piąty dotyczący naruszeń prawa w odniesieniu do możliwości powołania się na prawo międzynarodowe zwyczajowe przy badaniu ważności aktu Unii.
