Język postępowania: angielski(2022/C 11/25)
(Dz.U.UE C z dnia 10 stycznia 2022 r.)
Strony
Strona skarżąca: Parlament Europejski (przedstawiciele: R. Crowe, U. Rosslein, C. Burgos, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
- stwierdzenie, że nie zapewniając pełnego i niezwłocznego stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2020/2092 1 z dnia 16 grudnia 2020 r. w sprawie ogólnego systemu warunkowości służącego ochronie budżetu Unii od dnia 1 stycznia 2021 r., od którego rozporządzenie to powinno podlegać stosowaniu, Komisja Europejska naruszyła traktaty;
- posiłkowo stwierdzenie nieważności udzielonej przez Komisję niezgodnie z prawem odmowy zapewnienia pełnego i niezwłocznego stosowania rozporządzenia 2020/2092 od daty rozpoczęcia stosowania;|
- obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia przez Komisję ciążącego na niej na mocy art. 17 ust. 1 TUE obowiązku zapewnienia stosowania traktatów i środków przyjmowanych przez instytucje na ich podstawie.
Komisja nie stosuje w pełni rozporządzenia 2020/2092, ponieważ niezgodnie z prawem uchyla się od stosowania kluczowych przepisów art. 6 tego rozporządzenia do czasu zakończenia prac nad wytycznymi dotyczącymi stosowania tego rozporządzenia, do którego dojdzie dopiero po wydaniu przez Trybunał orzeczeń w przedmiocie skarg o stwierdzenie nieważności tego rozporządzenia wniesionych przez dwa państwa członkowskie. To uchylanie się od pełnego stosowania rozporządzenia do czasu wydania orzeczeń w przedmiocie skarg o stwierdzenie nieważności stanowi uchybienie przez Komisję obowiązkom ciążącym na niej na mocy art. 17 ust. 1 TUE, który zobowiązuje ją do zapewnienia stosowania traktatów i środków przyjmowanych przez instytucje na ich podstawie.
Zarzut drugi, dotyczący naruszenia przez Komisję ciążącego na niej na mocy art. 17 ust. 3 TUE obowiązku zachowania całkowitej niezależności w wykonywaniu swoich zadań.
Uchylanie się przez Komisję od zapewnienia pełnego i niezwłocznego stosowania omawianego rozporządzenia, bez narzuconych przez siebie ograniczeń, od daty rozpoczęcia jego stosowania zgodnie z zaleceniem Rady Europejskiej stanowi naruszenie ciążącego na niej na mocy art. 17 ust. 3 TUE obowiązku zachowania niezależności.
Zarzut trzeci, dotyczący naruszenia art. 13 ust. 2 TUE i zasad równowagi instytucjonalnej i lojalnej współpracy.
Uchylanie się przez Komisję od zapewnienia pełnego i niezwłocznego stosowania omawianego rozporządzenia, bez narzuconych przez siebie ograniczeń, od daty rozpoczęcia jego stosowania zgodnie z zaleceniem Rady Europejskiej stanowi naruszenie art. 13 ust. 2 TUE, w myśl którego każda instytucja działa w granicach uprawnień przyznanych jej na mocy traktatów, a także zasad równowagi instytucjonalnej i lojalnej współpracy.
