Język postępowania: bułgarski(2022/C 109/22)
(Dz.U.UE C z dnia 7 marca 2022 r.)
Sąd odsyłający
Administratiwen syd - Chaskowo
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: JP EOOD
Strona przeciwna: Otdeł "Mitniczesko razsledwane i razuznawane" w Teritoriałna direkcija "Mitnitca Burgas"
Pytania prejudycjalne
1) Czy art. 44 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 1 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny w związku z art. 13 Europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (zwanej dalej "EKPC") i art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej "kartą") należy interpretować w ten sposób, że nie dopuszcza się istnienia uregulowania krajowego takiego jak art. 59 ust. 2 Zakon za administratiwnite naruszenija i nakazanija (ustawy o naruszeniach i karach administracyjnych, zwanej dalej "ZANN"), w którym nie włączono do kręgu osób mających prawo do zaskarżenia postanowienia o ukaraniu właściciela rzeczy skonfiskowanych na mocy tego postanowienia, gdy ten właściciel nie jest sprawcą zarzucanego czynu[?]
2) Czy art. 22 [ust.] 7 w związku z art. 29 i art. 44 rozporządzenia nr 952/2013 w związku z art. 13 EKPC i art. 47 karty należy interpretować w ten sposób, że nie dopuszczają one istnienia krajowego uregulowania takiego jak art. 232 ust. 1 Zakon za mitnicite (ustawy o urzędach celnych, zwanej dalej "ZM"), w którym wyłączono możliwość zaskarżenia wydanego przeciwko nieznanemu sprawcy postanowienia o ukaraniu w zakresie, w jakim zgodnie z ustawodawstwem krajowym w postanowieniu tym można orzec przepadek na rzecz państwa mienia będącego własnością osoby trzeciej nieuczestniczącej w postępowaniu karnoadministracyjnym[?]
3) Czy per argumentum a fortiori art. 4 decyzji ramowej Rady 2005/212/WSiSW 2 z dnia 24 lutego 2005 r. w sprawie konfiskaty korzyści, narzędzi i mienia pochodzących z przestępstwa w związku z art. 47 karty należy interpretować w ten sposób, że przepis ten odnosi się również do wypadków, gdy czyn nie jest przestępstwem, i czy przepis ten należy interpretować w ten sposób, że nie dopuszcza on krajowego uregulowania takiego jak art. 59 ust. 2 ZANN, wyłączającego właściciela podlegającego przepadkowi mienia z kręgu osób mających prawo do zaskarżenia, i art. 232 ZM, wyraźnie przewidującego brak możliwości zaskarżenia aktu, na mocy którego zgodnie z ustawodawstwem krajowym dopuszczalny jest przepadek mienia osoby trzeciej nieuczestniczącej w postępowaniu karnoadministracyjnym[?]
1 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz.U. 2013, L 269, s. 1).
2 Decyzja ramowa Rady 2005/212/WSiSW z dnia 24 lutego 2005 r. w sprawie konfiskaty korzyści, narzędzi i mienia pochodzących z przestępstwa (Dz.U. 2005, L 68, s. 49).
