Język postępowania: słowacki(2021/C 431/12)
(Dz.U.UE C z dnia 25 października 2021 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: R. Lindenthal, I. Rubene i A. Tokár, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Republika Słowacka
Żądania strony skarżącej
Zarzuty i główne argumenty
Zgodnie z art. 12 ust. 2 dyrektywy (UE) 2015/2302 podróżny ma prawo do rozwiązania umowy o udział w imprezie turystycznej przed rozpoczęciem imprezy turystycznej bez ponoszenia jakiejkolwiek opłaty za rozwiązanie w przypadku nieuniknionych i nadzwyczajnych okoliczności występujących w miejscu docelowym lub jego najbliższym sąsiedztwie, które to okoliczności w znaczącym stopniu wpływają na realizację imprezy turystycznej lub które w znaczącym stopniu wpływają na przewóz pasażerów do miejsca docelowego. W rozumieniu ust. 3 lit. b) tego artykułu także organizator może rozwiązać umowę o udział w imprezie turystycznej, w przypadku gdy nie ma on możliwości zrealizowania umowy z powodu nieuniknionych i nadzwyczajnych okoliczności.
Artykuł 12 ust. 4 dyrektywy (UE) 2015/2302 stanowi, że w przypadku rozwiązania umowy o udział w imprezie turystycznej organizator powinien dokonać wszelkich zwrotów na rzecz podróżnego bez zbędnej zwłoki, a w każdym razie nie później niż w ciągu 14 dni od rozwiązania umowy o udział w imprezie turystycznej. Jednocześnie art. 4 tej dyrektywy zakazuje państwom członkowskim wprowadzania przepisów odbiegających od tych, które zostały ustanowione w tej dyrektywie, w tym również przepisów surowszych lub łagodniejszych, prowadzących do zróżnicowanego poziomu ochrony podróżnych.
Przyjmując zákon č. 136/2020 Z. z., ktorým sa dopíňa zákon č. 170/2018 Z. z. o zájazdoch, spojených službách cestovného ruchu, niektorých podmienkach podnikania v cestovnom ruchu (ustawę nr 136/2020 o uzupełnieniu ustawy nr 170/2018 o wycieczkach zorganizowanych, powiązanych usługach turystycznych i niektórych warunkach prowadzenia działalności turystycznej), Republika Słowacka naruszyła art. 12 ust. 2, art. 12 ust. 3 lit. b) oraz art. 12 ust. 4 w związku z art. 4 dyrektywy.
Przepis § 33a ust. 7 zákon č. 170/2018 Z. z. (ustawy nr 170/2018) stanowi bowiem, że biuro podróży powinno porozumieć się z podróżnym co do zorganizowania zastępczej wycieczki najpóźniej do dnia 31 sierpnia 2021 r. W rozumieniu ust. 9 tego paragrafu, jeżeli biuro podróży nie porozumie się z podróżnym co do zorganizowania zastępczej wycieczki do dnia 31 sierpnia 2021 r., uznaje się, że odstąpiło ono od umowy wycieczki i powinno zwrócić podróżnemu wszelkie płatności, jakie przyjęło na podstawie tej umowy, niezwłocznie, a w każdym wypadku najpóźniej do dnia 14 września 2021 r.
