Język postępowania: francuski(2021/C 422/34)
(Dz.U.UE C z dnia 18 października 2021 r.)
Strony
Strona skarżąca: VY (przedstawiciel: adwokat F. Moyse)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 25 maja 2021 r.;
- w związku z tym, stwierdzenie, że złożone przez nią zażalenie jest dopuszczalne;
- co do istoty sprawy, stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 30 marca 2020 r.;
- w związku z tym, przyznanie jej prawa do renty rodzinnej na podstawie art. 18 załącznika VIII regulaminu pracowniczego;
- w każdym razie, obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W uzasadnieniu skargi na decyzję Komisji o odmowie przyznania renty rodzinnej skarżąca podnosi pięć zarzutów.
1. Zarzut pierwszy dotyczący dopuszczalności zażalenia z dnia 2 lutego 2021 r. Skarżąca podnosi, że złożone zażalenie jest dopuszczalne, ponieważ decyzja z dnia 30 marca 2020 r. nie miała charakteru decyzji administracyjnej, którą można zaskarżyć i w konsekwencji mogła być zasadnie uznana za zwykłe pismo informujące ją o krokach, jakie należy podjąć w następstwie śmierci jej męża.
2. Zarzut drugi dotyczący niezgodności z prawem art. 18 załącznika VIII do Regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej (zwanego dalej "regulaminem pracowniczym") ze względu na to, że narusza on zasadę równego traktowania i dyskryminuje ze względu na charakter stosunku prawnego wspólnego pożycia.
3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia prawa przy stosowaniu art. 18 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego, w zakresie w jakim Komisja powinna była dokonać wykładni tego artykułu jako odnoszącego się do wspólnego pożycia jako para, niezależnie od tego czy para ta pozostaje w związku małżeńskim, w związku partnerskim czy też w wolnym związku.
4. Zarzut czwarty dotyczący błędnej wykładni pojęcia małżonka w ramach systemu rent rodzinnych, z uwagi na to, że ogólny rozwój społeczeństwa europejskiego w zakresie wspólnoty życia wymaga szerokiej wykładni tego pojęcia.
5. Zarzut piąty dotyczący oczywistego błędu w ocenie wynikającego z nieuwzględnienia szczególnej sytuacji skarżącej. Skarżąca podnosi w tym względzie, że ona i jej mąż żyli razem przez ponad 32 lata, że mieli razem dziecko i wreszcie, że kiedy stan zdrowia jej męża się pogorszył, była u jego boku, aby mu pomagać.