Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku zgodnie z art. 51 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 1 w terminie trzech miesięcy od daty niniejszej publikacji.SPECYFIKACJA PRODUKTU BĘDĄCEGO GWARANTOWANĄ TRADYCYJNĄ SPECJALNOŚCIĄ
"SALATĂ TRADIȚ IONALĂ CU ICRE DE CRAP"
Nr UE: TSG-RO-02457 - 16 kwietnia 2019
Państwo członkowskie lub państwo trzecie: Rumunia
Minimalna procentowa ilość użytej ikry wynosi 24,5 %, w tym co najmniej 12,5 % ikry karpia i co najmniej 12 % mieszanki ikry ryb słodkowodnych.
"Salata tradiț ională cu icre de crap" odróżnia się od innych podobnych produktów wykorzystywanymi surowcami, procentową ilością stosowanej ikry (ikra karpia i mieszanka ikry ryb słodkowodnych) oraz brakiem konserwantów, barwników, substancji zakwaszających, aromatów i stabilizatorów.
W przygotowaniu "Salată tradiț ională cu icre de crap" wykorzystywane są wyłącznie następujące składniki tradycyjne: ikra karpia, mieszanka ikry ryb słodkowodnych, olej z nasion słonecznika, woda gazowana, sok z cytryny, sól. Mieszanka ikry ryb słodkowodnych, solona i oczyszczona, jest zgodnie z tradycją stosowana jako substancja zagęszczająca. Do "Salată tradiț ională cu icre de crap" używa się wody gazowanej po to, by produkt nie nabrał lepkiej konsystencji.
Ikra solona karpia to główny stosowany surowiec, któremu "Salată tradiț ională cu icre de crap" zawdzięcza swoją nazwę. Z podjętych badań wynika, że wzmianka o ikrze karpia pojawia się w 1916 r., w książce Grigora Antipy pt. "Pescaria si pescuitul in Romania" ("Rybołówstwo i połowy w Rumunii"), na s. 706, w pkt "c) Ikra szczupaka, karpia i różnych ryb słodkowodnych", w cytacie, zgodnie z którym "[i]kra karpia i szczupaka jest ostrożnie pobierana podczas rozbioru ryby do wysolenia i jest odstawiana w małej beczce lub beczułce w celu zdjęcia skórek. Oczyszczanie ze skórek odbywa się przy pomocy urządzenia, które w regionie Delty [Dunaju] nazywane jest »Priboiu« bądź »Praboiu« (mieszkańcy miasta Turtucaia nazywają go »kijem do ubijania ikry karpia«). Jest to pałka o długości 80-90 cm, zakończona dwoma krzyżykami (Rys. 377), pozwalająca na dobre ubicie ikry, tak jak ubija się śmietanę przy wytwarzaniu masła; skórki osadzają się na krzyżykach, a w beczułce pozostają wyłącznie jaja. Następnie dokonuje się wysolenia, wlewa się całość do specjalnych beczek i produkt wprowadza się na rynek.". (Antipa, 1916)
Drugim ważnym surowcem w przepisie produktu jest "mieszanka ikry ryb słodkowodnych". Ta mieszanka jest również wspomniana w opracowaniu Grigora Antipy z 1916 r. pt. "Pescaria si pescuitul în Romania" ("Rybołówstwo i połowy w Rumunii"), na s. 706, w pkt "c) Ikra szczupaka, karpia i różnych ryb słodkowodnych", pod nazwą "Tarama", w cytacie zgodnie z którym "[i]krę innych gatunków karpiowatych, z wyjątkiem ikry brzan, która jest często toksyczna, miesza się, a następnie mocno ubija rodzajem pałeczki (»Priboi«), po czym wysala się ją, pakuje i sprzedaje jako ikrę niższej jakości, którą w handlu nazywa się »Tamara«". (Antipa, 1916) Od 2010 r., aby tego typu mieszanka ikry ryb słodkowodnych nie była mylona z grecką mieszanką ikry ryb morskich sprzedawaną pod taką samą nazwą, producenci zrzeszenia wytwarzają i wykorzystują ten składnik pod jego aktualną nazwą mieszanki ikry ryb słodkowodnych. Mieszanka ikry ryb słodkowodnych ma nadawać produktowi właściwą mu konsystencję i wzmacniać smak ikry solonej karpia, zważywszy że zawiera ona szczególnie soloną i oczyszczoną ikrę gatunków z rodziny karpiowatych.
Cztery pozostałe składniki stosowane w składzie produktu tradycyjnego to składniki, które pojawiają się we wskazanych poniżej dokumentach poświadczających, opisujących przepis na "Salată tradiț ională cu icre de crap" oraz techniki jej przygotowania. W 1937 r. "Salată tradiț ională cu icre de crap" uznawano za przystawkę, (Thevenin, 1937) za reprezentatywny produkt gastronomii rumuńskiej, który znalazł się w książce promującej turystykę, wydanej w języku francuskim przez Leona Thevenina i zatytułowanej "Les bons plats roumains" ["Dobre dania rumuńskie"] oraz w późniejszym wydaniu w języku angielskim z 1939 r. pt. "Savoury Rumanian dishes and Choise Wines".
We francuskim wydaniu wspomnianej książki "Salată tradiț ională cu icre de crap" opisano w następujący sposób: "»KAWIOR Z KARPIA«. Kawior z karpia o niewielkich jajach. [...] Ikrę posypać solą i pozostawić na 24 godziny, następnie delikatnie przetrzeć do naczynia z ciepłą wodą. Dodawać stopniowo olej i cytrynę, podobnie jak w przypadku majonezu. Produkt nabierze stopniowo barwy krewetkowo-czerwonej. Produkt spożywa się z kilkoma kawałkami siekanej cebuli, zależnie od preferencji.". (Thevenin, 1937)
W 1970 r. autorka Lucretia Oprean wydała opracowanie pt. "Minuturi alimentare ș i alte reț ete culinare" ("Przekąski i inne przepisy kulinarne"), w którym na s. 137 opisuje metodę przygotowania kawioru z ikry karpia. Jak twierdzi autorka, do przygotowania produktu stosowano ikrę karpia, olej roślinny, sól, naturalny sok z cytryny, a cebulę opcjonalnie, zależnie od preferencji. "»Salata cu icre de crap sau stiuca« (15-20 minut). 100 g ikry karpia lub szczupaka, 200 g oleju roślinnego, sól, sok z cytryny, łyżeczka drobno posiekanej cebuli.". (Oprean, 1970)
W 1970 r. Ministerstwo Przemysłu Spożywczego określiło standardy dla produktu pod nazwą "Salată tradiț ională cu icre de crap", przyjmując wewnętrzną normę departamentalną - N.I.D. 927-70 N.23, która określa surowce i składniki obowiązkowe przy wytwarzaniu kawioru z ryb: "Niniejsza norma wewnętrzna odnosi się do produktu pod nazwą »Salată de icre« (kawior z ikry), przygotowywanego z użyciem ikry solonej karpia, tarama [...] zmieszanej z jadalnym olejem z nasion słonecznika. Produkt »Salată de icre« przygotowuje się z ikry solonej, rafinowanego oleju jadalnego, kwasu cytrynowego i żelatyny spożywczej.".
Opracowanie "Reț etar-tip pentru preparate culinare" ("Podręcznik typowych przepisów na przetwory kulinarne") opublikowano w 1982 r. z myślą o organizacji gastronomii. Zawiera ono 1 245 przepisów, w tym przepis na produkt tradycyjny o nazwie "Salată cu icre de crap". Dokument został przyjęty i wydany przez Ministerstwo Handlu Wewnętrznego (dyrekcja ds. gastronomii) i miał być obowiązkowo stosowany we wszystkich placówkach gastronomicznych. W przypadku przepisu nr 99 na kawior z karpia obowiązkowe było użycie: "[...] ikry karpia, rafinowanego oleju z nasion słonecznika, wody sodowej, cytryny lub soli cytrynowej". Przepisy uwzględnione w specyfikacji przepisów są zaczerpnięte z dziedzictwa kulinarnego Rumunii, a w przedmowie do opracowania można przeczytać, że: "[...] opracowanie inspiruje się kuchnią tradycyjną Rumunii i korzysta z metod nowoczesnej technologii kulinarnej". (Ministerul Comertului Interior, 1982)
W 1988 r., w opracowaniu pt. "Semipreparatele în bucătăria modernă" ("Dania gotowe w nowoczesnej kuchni") autorstwa Stera Stavrositu i Ecateriny Stavrositu napisano, że kawior z karpia jest przygotowywany na bazie ikry karpia, wody sodowej, cytryny i soli. (Stavrositu & Stavrositu, 1988)
Wszystkie te dokumenty towarzyszące, pochodzące z kilku dekad, potwierdzają tradycyjny charakter surowców stosowanych w przygotowaniu "Salata tradiț ională cu icre de crap".