Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 27 marca 2019 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/... w sprawie europejskich dostawców usług w zakresie finansowania społecznościowego dla przedsiębiorstw.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 27 marca 2019 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/... w sprawie europejskich dostawców usług w zakresie finansowania społecznościowego dla przedsiębiorstw

P8_TC1-COD(2018)0048

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego ¹ ,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego ² ,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Finansowanie społecznościowe jest w coraz większym stopniu uznawaną formą alternatywnego finansowania dla przedsiębiorstw typu startup oraz dla małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) na wczesnym etapie rozwoju przedsiębiorstwa i zazwyczaj opiera się na niewielkich inwestycjach. Finansowanie społecznościowe stanowi coraz ważniejszy rodzaj pośrednictwa, w ramach którego dostawca usług finansowania społecznościowego obsługuje ogólnodostępną platformę cyfrową, aby bez przyjmowania na siebie ryzyka kojarzyć lub ułatwiać kojarzenie potencjalnych inwestorów lub pożyczkodawców z przedsiębiorstwami starającymi się o finansowanie, bez względu na to, czy finansowanie prowadzi do zawarcia umowy pożyczki, udziału w kapitale lub innego udziału opartego na zbywalnych papierach wartościowych. Do zakresu niniejszego rozporządzenia należy zatem włączyć zarówno finansowanie społecznościowe oparte na pożyczkach, jak i inwestycyjne modele finansowania społecznościowego |.

(2) Finansowanie społecznościowe może przyczynić się do zapewnienia MŚP dostępu do finansowania oraz do dokończenia budowy unii rynków kapitałowych. Brak dostępu do finansowania dla takich przedsiębiorstw stanowi problem nawet w państwach członkowskich, w których dostęp do finansowania bankowego pozostawał stabilny przez cały okres kryzysu finansowego. Finansowanie społecznościowe stało się ugruntowaną praktyką finansowania projektu lub działalności gospodarczej, zazwyczaj przez dużą liczbę osób lub organizacji, za pośrednictwem platform internetowych, na których osoby prywatne, organizacje i przedsiębiorstwa, w tym przedsiębiorstwa typu startup, pozyskują stosunkowo niewielkie kwoty pieniędzy.

(3) Świadczenie usług w zakresie finansowania społecznościowego zasadniczo opiera się na trzech rodzajach podmiotów: właścicielu projektu, który proponuje projekt lub działalność gospodarczą do sfinansowania, inwestorach, którzy finansują proponowany projekt, zazwyczaj poprzez niewielkie inwestycje lub pożyczki, oraz organizacji pośredniczącej w formie dostawcy usług, który kojarzy właścicieli projektów i inwestorów lub pożyczkodawców za pośrednictwem platformy internetowej.

(4) Oprócz zapewnienia alternatywnych źródeł finansowania, w tym kapitału wysokiego ryzyka, finansowanie społecznościowe może oferować przedsiębiorstwom inne korzyści. Może zapewnić projektowi lub działalności gospodarczej potwierdzenie wykonalności koncepcji i pomysłu, dać dostęp do dużej liczby osób, zapewniając przedsiębiorcy wiedzę i informacje, oraz stać się narzędziem marketingowym. |

(5) Kilka państw członkowskich już wprowadziło dostosowane do swoich potrzeb systemy krajowe do celów finansowania społecznościowego. Systemy te są dostosowane do specyfiki i potrzeb lokalnych rynków i inwestorów. W rezultacie obowiązujące przepisy krajowe różnią się pod względem warunków funkcjonowania platform finansowania społecznościowego, zakresu dozwolonej działalności i wymogów w zakresie udzielania licencji.

(6) Różnice w zakresie obowiązujących przepisów krajowych są takie, że utrudniają transgraniczne świadczenie usług finansowania społecznościowego, a przez to wywierają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego takich usług. W szczególności fakt podziału ram prawnych według granic państwowych generuje znaczne koszty przestrzegania przepisów dla inwestorów detalicznych, którzy często zmagają się z nieproporcjonalnymi do wielkości ich inwestycji trudnościami w zidentyfikowaniu przepisów mających zastosowanie do transgranicznego świadczenia usług finansowania społecznościowego. W związku z tym tacy inwestorzy często zrażają się do transgranicznego inwestowania za pomocą platform finansowania społecznościowego. Z tych samych przyczyn dostawcy usług finansowania społecznościowego, którzy obsługują takie platformy, są niechętnioferowaniu swoich usług w państwie członkowskim innym niż to, w którym mają siedzibę. W rezultacie działalność w zakresie finansowania społecznościowego odbywała się dotychczas głównie na szczeblu krajowym, co było szkodliwe dla ogólnounijnego rynku finansowania społecznościowego, a tym samym pozbawiało przedsiębiorstwa dostępu do usług finansowania społecznościowego, zwłaszcza w przypadku gdy przedsiębiorstwo ma siedzibę w państwie członkowskim, w którym brakuje dostępu do społeczności ze względu na stosunkowo małą liczbę ludności.

(7) Aby wesprzeć transgraniczną działalność w zakresie finansowania społecznościowego i ułatwić dostawcom finansowania społecznościowego korzystanie ze swobody świadczenia takich usług i bycia ich odbiorcą na rynku wewnętrznym, należy zatem usunąć istniejące przeszkody dla właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego usług finansowania społecznościowego. Zapewnienie jednolitego zbioru przepisów dotyczących świadczenia usług finansowania społecznościowego, które dadzą dostawcom usług w zakresie finansowania społecznościowego możliwość ubiegania się o jedno ogólnounijne zezwolenie na prowadzenie swojej działalności zgodnie z tymi przepisami, stanowi właściwy pierwszy krok w zakresie wspierania działalności transgranicznej w zakresie finansowania społecznościowego, a tym samym poprawy funkcjonowania jednolitego rynku.

(8) Celem niniejszego rozporządzenia jest wspieranie transgranicznego finansowania działalności gospodarczej poprzez usunięcie przeszkód dla funkcjonowania rynku wewnętrznego usług finansowania społecznościowego. Usługi w zakresie finansowania społecznościowego związane z udzielaniem pożyczek konsumentom, którzy odpowiadają definicji w art. 3 lit. a) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE ³ , nie powinny zatem wchodzić w zakres stosowania niniejszego rozporządzenia.

(9) Aby uniknąć sytuacji, w której prowadzenie tej samej działalności wymagałoby uzyskania różnych zezwoleń na terenie Unii, z zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia należy wyłączyć usługi w zakresie finansowania społecznościowego świadczone przez osoby, którym udzielono zezwolenia na podstawie dyrektywy 2014/65/UE Parlamentu Europejskiego i Rady ⁴ , lub świadczone zgodnie z przepisami krajowymi.

(10) W odniesieniu do finansowania społecznościowego opartego na pożyczkach ułatwienie przyznawania pożyczek, w tym świadczenia usług takich jak przedstawianie ofert finansowania społecznościowego klientom lub ocena zdolności kredytowej właścicieli projektów, powinno obejmować różne modele biznesowe, umożliwiając zawarcie umowy pożyczki za pośrednictwem platformy finansowania społecznościowego między co najmniej jednym klientem a co najmniej jednym właścicielem projektu.

(11) W odniesieniu do inwestycyjnych modeli finansowania społecznościowego możliwość przenoszenia papierów wartościowych stanowi ważne zabezpieczenie dla inwestorów, umożliwiające im wyjście z inwestycji, ponieważ daje im prawną możliwość zbycia swoich udziałów na rynkach kapitałowych. W związku z tym niniejsze rozporządzenie obejmuje i dopuszcza jedynie usługi w zakresie finansowania społecznościowego oparte na inwestycjach w odniesieniu do zbywalnych papierów wartościowych. Instrumenty finansowe inne niż zbywalne papiery wartościowe należy jednak wyłączyć z zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia, ponieważ takie papiery wartościowe wiążą się z ryzykiem dla inwestorów, którym nie można należycie zarządzać w tych ramach prawnych.

(11a) Charakter pierwszych ofert kryptowalutowych znacznie odróżnia je od finansowania społecznościowego regulowanego niniejszym rozporządzeniem. Między innymi w przypadku pierwszych ofert kryptowalutowych zazwyczaj nie ma pośredników, takich jak platformy finansowania społecznościowego, a pozyskane środki często przekraczają 1 000 000 EUR. Objęcie zakresem rozporządzenia pierwszych ofert kryptowalutowych nie rozwiąże problemów związanych ogólnie z pierwszymi ofertami kryptowalutowymi.

(12) Ze względu na ryzyko związane z inwestycjami w zakresie finansowania społecznościowego w interesie skutecznej ochrony inwestorów i aby zapewnić mechanizmy dyscypliny rynkowej należy ustanowić próg maksymalnej wartości w odniesieniu do każdej oferty finansowania społecznościowego. Próg ten należy ustalić na poziomie 8 000 000 EUR, co jest maksymalnym progiem, do którego państwa członkowskie mogą zwolnić oferty publiczne papierów wartościowych z obowiązku publikacji prospektu emisyjnego zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1129 ⁵ . Niezależnie od niezbędnego wysokiego poziomu ochrony inwestorów próg ten należy ustalić zgodnie z praktykami na rynkach krajowych, tak aby unijna platforma stała się atrakcyjna z punktu widzenia transgranicznego finansowania działalności gospodarczej.

(12a) Niniejsze rozporządzenie określa treść arkusza kluczowych informacji inwestycyjnych, które należy przekazać potencjalnym inwestorom w przypadku każdej oferty finansowania społecznościowego. Ponieważ arkusz kluczowych informacji inwestycyjnych został pomyślany tak, by był dostosowywany do specyfiki oferty finansowania społecznościowego i potrzeb informacyjnych inwestorów, należy zastąpić nim prospekt wymagany na mocy rozporządzenia (UE) 2017/1129 w przypadku publicznej oferty papierów wartościowych. Należy zatem wyłączyć oferty finansowania społecznościowego objęte niniejszym rozporządzeniem z zakresu stosowania rozporządzenia (UE) 2017/1129 i należy odpowiednio zmienić to rozporządzenie.

(13) Aby uniknąć arbitrażu regulacyjnego i zapewnić skuteczny nadzór nad dostawcami usług finansowania społecznościowego, należy zakazać dostawcom usług w zakresie finansowania społecznościowego przyjmowania od ludności depozytów lub innych funduszy podlegających zwrotowi, chyba że otrzymali zezwolenie na działalność jako instytucja kredytowa zgodnie z art. 8 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE ⁶ .

(14) Aby osiągnąć ten cel, dostawcy usług w zakresie finansowania społecznościowego powinni mieć możliwość ubiegania się o jedno ogólnounijne zezwolenie i prowadzenia swojej działalności zgodnie z tymi jednolitym wymogami. Aby jednak zachować szeroką dostępność ofert finansowania społecznościowego skierowanych wyłącznie na rynki krajowe, należy pozostawić dostawcom usług w zakresie finansowania społecznościowego możliwość oferowania usług na tych rynkach zgodnie z mającym zastosowanie prawem krajowym. W związku z tym jednolite wymogi określone w niniejszym rozporządzeniu powinny być opcjonalne, a zatem nie powinny mieć zastosowania dla tych dostawców usług finansowania społecznościowego, którzy decydują się na pozostanie tylko na rynku krajowym.

(15) W celu utrzymania wysokiego standardu ochrony inwestorów, ograniczenia ryzyka związanego z finansowaniem społecznościowym oraz zapewnienia sprawiedliwego traktowania wszystkich klientów dostawcy usług w zakresie finansowania społecznościowego powinni wprowadzić politykę mającą na celu zapewnienie, aby wybór projektów przebiegał w sposób profesjonalny, sprawiedliwy i przejrzysty oraz aby usługi w zakresie finansowania społecznościowego były świadczone w taki sam sposób.

(15a) Z tych samych powodów z zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia powinni być wyłączeni dostawcy usług finansowania społecznościowego oferujący na swoich platformach pierwsze oferty kryptowalutowe. W celu skutecznego uregulowania rodzącej się technologii opartej na pierwszej ofercie kryptowalutowej Komisja mogłaby w przyszłości zaproponować na podstawie dogłębnej oceny skutków kompleksowe ramy ustawodawcze na szczeblu unijnym.

(15b) Alternatywne instrumenty inwestycyjne, takie jak pierwsze oferty kryptowalutowe, mogą z powodzeniem finansować MŚP, innowacyjne przedsiębiorstwa typu startup i scale-up, przyspieszyć transfer technologii oraz być zasadniczym elementem unii rynków kapitałowych. Komisja powinna ocenić, czy należałoby zaproponować odrębne unijne ramy ustawodawcze dotyczące pierwszej oferty kryptowalutowej. Większa ogólna pewność prawa może mieć kluczowe znaczenie dla zwiększenia ochrony inwestorów i konsumentów oraz dla ograniczenia ryzyka wynikającego z asymetrii informacji, nieuczciwych zachowań i nielegalnego działania.

(16) Aby podnieść jakość usług świadczonych na rzecz swoich klientów, którzy mogą być potencjalnymi lub faktycznymi inwestorami lub właścicielami projektów, dostawcy usług finansowania społecznościowego powinni mieć możliwość korzystania ze swobody uznania w imieniu klientów w odniesieniu do parametrów zamówień klientów, o ile ci dostawcy usług podejmą wszelkie niezbędne działania w celu uzyskania jak najlepszego wyniku dla swoich klientów oraz ujawnią dokładną metodę i parametry swobody uznania. W celu zapewnienia, aby możliwości inwestycyjne były oferowane potencjalnym inwestorom na neutralnych zasadach, dostawcy usług w zakresie finansowania społecznościowego nie powinni wypłacać ani przyjmować żadnego wynagrodzenia, upustu ani korzyści niepieniężnej za przekierowywanie zleceń inwestorów do konkretnej oferty oferowanej na swojej platformie lub do konkretnej oferty oferowanej na platformie osoby trzeciej.

(17) Celem niniejszego rozporządzenia jest ułatwienie inwestycji bezpośrednich oraz uniknięcie tworzenia możliwości arbitrażu regulacyjnego dla instytucji pośrednictwa finansowego na podstawie innych przepisów unijnych, w szczególności unijnych zasad regulujących podmioty zarządzające aktywami. W związku z tym wykorzystywanie struktur prawnych, w tym spółek celowych, do pośredniczenia między projektem lub działalnością gospodarczą opartymi na finansowaniu społecznościowym a inwestorami powinno być ściśle regulowane i dozwolone jedynie dla uprawnionych kontrahentów lub wybieralnych inwestorów profesjonalnych zgodnie z definicją zawartą w dyrektywie 2014/65/UE.

(18) Zapewnienie skutecznego systemu zarządzania jest niezbędne do właściwego zarządzania ryzykiem i zapobiegania wszelkim konfliktom interesów. Dostawcy usług finansowania społecznościowego powinni zatem posiadać zasady zarządzania, które zapewniają skuteczne i ostrożne zarządzanie, a ich kierownictwo powinno cieszyć się nieposzlakowaną opinią oraz posiadać wystarczającą wiedzę i doświadczenie. Dostawcy usług finansowania społecznościowego powinni również ustanowić procedury przyjmowania i rozpatrywania skarg klientów.

(19) Dostawcy usług finansowania społecznościowego powinni działać jako bezstronni pośrednicy pomiędzy klientami korzystającymi z ich platformy finansowania społecznościowego. Aby zapobiegać konfliktom interesów, należy ustanowić określone wymogi dotyczące dostawców usług finansowania społecznościowego, ich kierownictwa i pracowników oraz wszelkich osób bezpośrednio lub pośrednio sprawujących nad nimi kontrolę. Z zastrzeżeniem uprzedniego ujawnienia udziałów finansowych w projektach lub ofertach na ich stronie internetowej, należy uniemożliwić dostawcom usług finansowania społecznościowego posiadanie jakiegokolwiek udziału finansowego w ofertach finansowania społecznościowego dostępnych na ich platformach finansowania społecznościowego. Umożliwi to dostawcom usług finansowania społecznościowego zrównanie ich interesów z interesami inwestorów. Ponadto udziałowcy posiadający co najmniej 20 % kapitału zakładowego lub praw głosu i członkowie personelu kierowniczego | lub jakakolwiek osoba bezpośrednio | kontrolująca platformy finansowania społecznościowego nie powinni występować w charakterze klientów w odniesieniu do usług finansowania społecznościowego oferowanych na danej platformie.

(20) Aby zapewnić skuteczne i sprawne świadczenie usług finansowania społecznościowego, dostawcy usług finansowania społecznościowego powinni mieć możliwość powierzania wszelkich funkcji operacyjnych, w całości lub częściowo, innym dostawcom usług, pod warunkiem że outsourcing nie pogarsza w sposób istotny jakości kontroli wewnętrznej sprawowanej przez dostawców usług finansowania społecznościowego oraz skutecznego nadzoru. Dostawcy usług w zakresie finansowania społecznościowego powinni jednak pozostać w pełni odpowiedzialni za zgodność z niniejszym rozporządzeniem.

(21) Przechowywanie środków finansowych klientów i świadczenie usług płatniczych wymaga zezwolenia na działalność w charakterze dostawcy usług płatniczych zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2366 ⁷ . Tego wymogu posiadania obowiązkowego zezwolenia nie można spełnić, posiadając zezwolenie na prowadzenie działalności w charakterze dostawcy usług finansowania społecznościowego. W związku z tym należy sprecyzować, że w przypadku gdy dostawca usług w zakresie finansowania społecznościowego świadczy takie usługi płatnicze w związku ze swoimi usługami finansowania społecznościowego, musi on również posiadać zezwolenie na działalność w charakterze instytucji płatniczej zgodnie z dyrektywą (UE) 2015/2366. Aby umożliwić odpowiedni nadzór nad taką działalnością, właściwy organ krajowy powinien być powiadamiany o tym, czy dostawca usług finansowania społecznościowego zamierza sam świadczyć usługi płatnicze za odpowiednim zezwoleniem, czy usługi ta zostaną zlecone upoważnionej osobie trzeciej.

(22) Rozwój i sprawne funkcjonowanie transgranicznych usług w zakresie finansowania społecznościowego wymaga wystarczającej skali i zaufania społecznego do tych usług. Konieczne jest zatem ustanowienie jednolitych, proporcjonalnych i bezpośrednio stosowanych wymogów dotyczących udzielania zezwoleń oraz jednego punktu nadzoru.

(23) Wysoki poziom zaufania inwestorów przyczynia się do wzrostu popularności usług finansowania społecznościo- wego. Wymogi dotyczące usług w zakresie finansowania społecznościowego powinny zatem ułatwiać trans- graniczne świadczenie tych usług, zmniejszać ryzyko operacyjne oraz zapewniać wysoki stopień przejrzystości i ochrony inwestorów.

(24) Jak podkreślono w sprawozdaniu Komisji w sprawie oceny ryzyka związanego z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu, które ma wpływ na rynek wewnętrzny i dotyczy działalności transgranicznej, usługi w zakresie finansowania społecznościowego mogą być narażone na ryzyko prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu ⁸ . Dlatego też należy przewidzieć zabezpieczenia w odniesieniu do spełniania warunków uzyskania zezwolenia, oceny nieposzlakowanej opinii kierownictwa, świadczenia usług płatniczych wyłącznie za pośrednictwem licencjonowanych podmiotów podlegających wymogom w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowania terroryzmu. W celu zapewnienia stabilności finansowej poprzez zapobieganie ryzyku prania pieniędzy i finansowania terroryzmu oraz z uwzględnieniem maksymalnego pułapu środków, jakie można pozyskać w ramach oferty finansowania społecznościowego zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, Komisja powinna ocenić konieczność i proporcjonalność nałożenia na dostawców finansowania społecznościowego posiadających zezwolenie udzielone na podstawie niniejszego rozporządzenia części lub ogółu obowiązków dotyczących przestrzegania krajowych przepisów wdrażających dyrektywę (UE) 2015/849 w odniesieniu do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu oraz wpisania tych dostawców finansowania społecznościowego do wykazu podmiotów zobowiązanych do celów dyrektywy (UE) 2015/849.

(25) Aby umożliwić dostawcom usług finansowania społecznościowego prowadzenie działalności transgranicznej bez borykania się z rozbieżnymi przepisami, a tym samym ułatwić finansowanie projektów w całej Unii przez inwestorów z różnych państw członkowskich, państwa członkowskie nie powinny mieć możliwości nakładania dodatkowych wymogów na dostawców usług finansowania społecznościowego posiadających zezwolenie udzielone na mocy niniejszego rozporządzenia.

(26) Procedura udzielania zezwoleń powinna umożliwiać właściwemu organowi krajowemu uzyskiwanie informacji o usługach, które zamierzają świadczyć potencjalni dostawcy usług finansowania społecznościowego, oraz o platformach finansowania społecznościowego, które zamierzają oni obsługiwać, ocenienie jakości ich kierownictwa oraz ocenienie wewnętrznej organizacji i procedur ustanowionych przez potencjalnych dostawców usług finansowania społecznościowego w celu zapewnienia zgodności z wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu.

(27) Aby zwiększyć przejrzystość świadczenia usług finansowania społecznościowego z myślą o inwestorach detalicznych, ESMA powinien utworzyć publiczny i aktualny rejestr wszystkich dostawców usług | finansowania społecznościowego posiadających zezwolenie i obsługujących platformy finansowania społecznościowego w Unii zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

(28) Zezwolenie powinno zostać cofnięte, jeżeli warunki jego udzielenia nie są już spełniane. W szczególności właściwy organ krajowy powinien być w stanie ocenić, czy doszło do naruszenia nieposzlakowanej opinii kierownictwa lub czy wewnętrzne procedury i systemy poważnie zawiodły. Aby umożliwić właściwemu organowi krajowemu ocenienie, czy należy cofnąć zezwolenie na prowadzenie działalności w charakterze dostawcy usług finansowania społecznościowego, właściwy organ krajowy powinien być zawsze powiadamiany, gdy dostawca usług finansowania społecznościowego lub osoba trzecia działająca w imieniu tego dostawcy utracili zezwolenie na prowadzenie działalności w charakterze instytucji płatniczej lub stwierdzono, że naruszyli przepisy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 ⁹ .

(29) Aby potencjalni inwestorzy jasno rozumieli charakter usług finansowania społecznościowego oraz związane z nimi ryzyko, koszty i opłaty, dostawcy usług finansowania społecznościowego powinni udzielać swoim klientom jasnych i zdezagregowanych informacji.

(30) Inwestycje w produkty wprowadzane do obrotu na platformach finansowania społecznościowego nie są porównywalne z tradycyjnymi produktami inwestycyjnymi lub produktami oszczędnościowymi i nie powinny być wprowadzane do obrotu w taki sam sposób. Jednak w celu zadbania o to, by potencjalni inwestorzy rozumieli poziom ryzyka związany z inwestycjami w zakresie finansowania społecznościowego, dostawcy usług finansowania społecznościowego są zobowiązani do przeprowadzania wstępnych testów wiedzy swoich potencjalnych inwestorów, aby określić ich poziom zrozumienia inwestycji. Dostawcy usług w zakresie finansowania społecznościowego powinni zawsze wyraźnie ostrzegać potencjalnych inwestorów, gdy świadczone usługi w zakresie finansowania społecznościowego są uznawane za nieodpowiednie dla nich.

(31) Aby umożliwić inwestorom podjęcie świadomej decyzji o inwestycji, dostawcy usług w zakresie finansowania społecznościowego powinni dostarczać potencjalnym inwestorom arkusz kluczowych informacji inwestycyjnych. Arkusz kluczowych informacji inwestycyjnych powinien ostrzegać potencjalnych inwestorów, że otoczenie inwestycyjne, w które weszli, jest obarczone ryzykiem i nie jest objęte ani systemem rekompensat opartym na depozytach, ani gwarancjami rekompensat dla inwestorów.

(32) W arkuszu kluczowych informacji inwestycyjnych należy również uwzględnić szczególne cechy i ryzyko związane z przedsiębiorstwami na wczesnym etapie rozwoju oraz skoncentrować się na istotnych informacjach na temat właścicieli projektów, prawach inwestorów, opłatach ponoszonych przez inwestorów oraz rodzaju oferowanych papierów wartościowych i umów pożyczki. Ze względu na to, że zainteresowany właściciel projektu jest najwłaściwszym podmiotem, który mógłby dostarczyć te informacje, arkusz kluczowych informacji inwestycyjnych powinien być sporządzany przez tego właściciela projektu. Ponieważ jednak dostawcy usług finansowania społecznościowego są odpowiedzialni za informowanie swoich potencjalnych inwestorów, odpowiadają oni za kompletność arkusza kluczowych informacji inwestycyjnych.

(33) Aby zapewnić przedsiębiorstwom typu startup i MŚP ciągły i korzystny dostęp do rynków kapitałowych, zmniejszyć ich koszty finansowania oraz uniknąć opóźnień i kosztów dla dostawców usług finansowania społecznościowego, dokument zawierający kluczowe informacje inwestycyjne nie powinien być zatwierdzany przez właściwy organ.

(34) Aby uniknąć zbędnych kosztów i obciążenia administracyjnego związanych z transgranicznym świadczeniem usług finansowania społecznościowego, komunikaty marketingowe nie powinny podlegać wymogom w zakresie tłumaczenia|.

(35) Dostawcy usług w zakresie finansowania społecznościowego nie powinni być w stanie zapewniać żadnego uznaniowego ani nieuznaniowego dopasowywania deklaracji gotowości zakupu i sprzedaży, ponieważ działalność ta wymaga zezwolenia na działalność jako firma inwestycyjna zgodnie z art. 5 dyrektywy 2014/65/UE lub zezwolenia dla rynku regulowanego zgodnie z art. 44 tej dyrektywy. W interesie przejrzystości i przepływu informacji dostawcy usług w zakresie finansowania społecznościowego powinni być w stanie umożliwić inwestorom, którzy dokonali inwestycji za pośrednictwem ich platformy, kontaktowanie się i zawieranie transakcji między sobą za pośrednictwem swoich platform w odniesieniu do inwestycji pierwotnie dokonanych na ich platformie. Dostawcy usług w zakresie finansowania społecznościowego powinni jednak informować swoich klientów, że nie prowadzą systemu transakcyjnego oraz że wszelkie transakcje kupna i sprzedaży na ich platformach odbywają się według uznania i na odpowiedzialność klienta.

(36) Aby zwiększyć przejrzystość i zapewnić odpowiednią dokumentację komunikacji z klientem, dostawcy usług w zakresie finansowania społecznościowego powinni prowadzić pełną odpowiednią dokumentację swoich usług i transakcji.

(37) Aby zapewnić sprawiedliwe i niedyskryminujące traktowanie inwestorów i właścicieli projektów, dostawcy usług finansowania społecznościowego, którzy promują swoje usługi za pomocą komunikatów marketingowych, nie powinni traktować żadnego konkretnego projektu korzystniej od innych projektów oferowanych na swojej platformie, chyba że istnieje jakiś obiektywny powód takiego traktowania, taki jak szczególne wymagania ze strony inwestora lub profil ryzyka uprzednio ustalony przez inwestora. Nie należy jednak uniemożliwiać dostawcom usług finansowania społecznościowego wspominania o skutecznie zamkniętych ofertach, w których inwestycje za pośrednictwem platformy nie są już możliwe, oraz zachęca się ich do oferowania możliwości porównywania wyników już zamkniętych projektów.

(38) Aby zapewnić większą pewność prawa dostawcom usług finansowania społecznościowego prowadzącym działalność w całej Unii oraz aby zapewnić łatwiejszy dostęp do rynku, pełne informacje na temat przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych mających zastosowanie w państwach członkowskich, w szczególności regulujących komunikaty marketingowych dostawców usług finansowania społecznościowego, oraz ich streszczenia powinny być publikowane elektronicznie|. W tym celu właściwe organy i ESMA powinny prowadzić centralne bazy danych.

(39) Aby lepiej zrozumieć zakres rozbieżności regulacyjnych istniejących między państwami członkowskimi w zakresie wymogów mających zastosowanie do komunikatów marketingowych, właściwe organy powinny co roku przedstawiać ESMA szczegółowe sprawozdanie ze swoich działań w zakresie egzekwowania prawa w tej dziedzinie.

(39a) Aby zapewnić spójne stosowanie zezwoleń i wymogów dla dostawców usług finansowania społecznościowego prowadzących działalność w całej Unii, ESMA powinien opracować regulacyjne standardy techniczne do przedłożenia Komisji.

(40) Ważne jest skuteczne i efektywne zapewnienie przestrzegania wymogów dotyczących udzielania zezwoleń oraz świadczenia usług w zakresie finansowania społecznościowego zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Właściwy organ krajowy powinien wydawać zezwolenia i sprawować nadzór. Właściwy organ krajowy powinien posiadać uprawnienia do wzywania do udzielenia informacji, prowadzenia dochodzeń ogólnych i kontroli na miejscu, wydawania publicznych ogłoszeń i ostrzeżeń oraz nakładania sankcji. Właściwy organ krajowy powinien korzystać ze swoich kompetencji w zakresie nadzoru i sankcjonowania w sposób proporcjonalny.

^|

(42) Właściwy organ krajowy powinien pobierać opłaty od podmiotów bezpośrednio nadzorowanych, aby pokryć swoje koszty, w tym koszty pośrednie. Uwzględniając wczesny etap rozwoju branży finansowania społecznościowego, wysokość opłaty powinna być proporcjonalna do wielkości bezpośrednio nadzorowanego podmiotu.

(43) Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia, a mianowicie rozwiązanie problemu rozdrobnienia ram prawnych mających zastosowanie do usług w zakresie finansowania społecznościowego w celu zapewnienia należytego funkcjonowania rynku wewnętrznego takich usług, przy jednoczesnym zwiększeniu ochrony inwestorów i efektywności rynku oraz przyczynieniu się do utworzenia unii rynków kapitałowych, nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie

Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(44) Datę rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia należy odroczyć, aby dostosować ją do daty rozpoczęcia stosowania krajowych przepisów transponujących dyrektywę XXX/XXXX/UE, która wyłącza dostawców usług w zakresie finansowania społecznościowego objętych zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia ze stosowania dyrektywy 2014/65/UE.

(45) Niniejsze rozporządzenie jest zgodne z prawami podstawowymi i zasadami uznanymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej. W związku z tym niniejsze rozporządzenie powinno być interpretowane i stosowane zgodnie z tymi prawami i zasadami.

(46) Zgodnie z art. 28 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych ¹⁰ ,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Rozdział  I

Przedmiot, zakres stosowania i definicje

Artykuł  1

Przedmiot

W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się jednolite wymogi w odniesieniu do:

a) działalności i organizacji dostawców usług finansowania społecznościowego;

b) udzielania zezwoleń dostawcom usług w zakresie finansowania społecznościowego oraz nadzoru nad tymi dostawcami;

c) przejrzystości i komunikatów marketingowych odnośnie do świadczenia usług w zakresie finansowania społecznościowego w Unii.

Artykuł  2

Zakres

1. Niniejsze rozporządzenie stosuje się do osób prawnych, które decydują się ubiegać o zezwolenie zgodnie z art. 10, oraz do dostawców usług w zakresie finansowania społecznościowego posiadających zezwolenie udzielone zgodnie z tym artykułem w odniesieniu do świadczenia usług finansowania społecznościowego. Warunkiem ubiegania się o zezwolenie jest posiadanie przez takie osoby prawne rzeczywistej i stałej siedziby w danym państwie członkowskim.

2. Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do:

a) usług w zakresie finansowania społecznościowego świadczonych na rzecz właścicieli projektów, którzy są konsumentami zgodnie z definicją zawartą w art. 3 lit. a) dyrektywy 2008/48/WE;

b) usług w zakresie finansowania społecznościowego świadczonych przez osoby fizyczne lub prawne posiadające zezwolenie na prowadzenie działalności w charakterze firmy inwestycyjnej zgodnie z art. 7 dyrektywy 2014/65/UE;

c) usług w zakresie finansowania społecznościowego świadczonych przez osoby fizyczne lub prawne zgodnie z prawem krajowym;

d) ofert finansowania społecznościowego o wartości ponad 8 000 000 EUR na każdą ofertę finansowania społecznościowego, obliczanej za okres 12 miesięcy w odniesieniu do danego projektu opartego na finansowaniu społecznościowym.

2a. Krajowe przepisy dotyczące wymogów licencyjnych względem właścicieli projektów lub inwestorów nie uniemożliwiają im korzystania z usług finansowania społecznościowego świadczonych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem przez dostawców usług finansowania społecznościowego na podstawie zezwolenia uzyskanego na mocy niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  3

Definicje

1. Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a) "usługa finansowania społecznościowego" oznacza prowadzenie platformy finansowania społecznościowego umożliwiającej którekolwiek z poniższych działań:

(i) bezpośrednią usługę finansowania społecznościowego obejmującą ułatwianie kojarzenia konkretnego inwestora z konkretnym właścicielem projektu oraz kojarzenia konkretnego właściciela projektu z konkretnym inwestorem,

(ii) pośrednictwo w zakresie usług finansowania społecznościowego obejmujące ułatwianie kojarzenia inwestorów z właścicielami projektów oraz ustalanie cen i tworzenie pakietów ofert na ich użytek lub ułatwianie kojarzenia właścicieli projektów z inwestorami i ustalanie cen ofert na ich użytek, lub oba te działania;

b) "platforma finansowania społecznościowego" oznacza elektroniczny system | obsługiwany lub zarządzany przez dostawcę usług finansowania społecznościowego;

c) "dostawca usług finansowania społecznościowego" oznacza osobę prawną, która świadczy co najmniej jedną usług finansowania społecznościowego i uzyskała w tym celu zezwolenie od właściwego organu krajowego zgodnie z art. 10 niniejszego rozporządzenia;

d) "oferta finansowania społecznościowego" oznacza każdy komunikat dostawcy usług finansowania społecznościowego, który zawiera informacje umożliwiające potencjalnym inwestorom podjęcie decyzji w sprawie zalet zawarcia transakcji finansowania społecznościowego;

e) "klient" oznacza każdego potencjalnego lub faktycznego inwestora lub właściciela projektu, któremu dostawca usług w zakresie finansowania społecznościowego świadczy lub może świadczyć usługi finansowania społecznościowego;

f) "właściciel projektu" oznacza każdą osobę, która ubiega się o finansowanie za pośrednictwem platformy finansowania społecznościowego;

g) "inwestor" oznacza każdą osobę, która za pośrednictwem platformy finansowania społecznościowego udziela pożyczek lub nabywa zbywalne papiery wartościowe;

h) "projekt oparty na finansowaniu społecznościowym" oznacza cel, który właściciel projektu finansuje lub na który chce pozyskać środki finansowe za pośrednictwem oferty finansowania społecznościowego;

i) "zbywalne papiery wartościowe" oznaczają zbywalne papiery wartościowe zdefiniowane w art. 4 ust. 1 pkt 44 dyrektywy 2014/65/UE;

j) "komunikaty marketingowe" oznaczają wszelkie informacje lub komunikaty przekazywane przez dostawcę usług w zakresie finansowania społecznościowego potencjalnemu inwestorowi lub potencjalnemu właścicielowi projektu na temat usług świadczonych przez dostawcę usług w zakresie finansowania społecznościowego inne niż wymagane informacje ujawniane inwestorom na podstawie niniejszego rozporządzenia;

k) "trwały nośnik" oznacza instrument umożliwiający przechowywanie informacji w sposób zapewniający dostęp do nich w przyszłości przez okres stosowny do celów tych informacji i pozwalający na odtworzenie przechowywanych informacji w niezmienionej postaci;

l) "spółka celowa" oznacza podmiot utworzony wyłącznie na potrzeby sekurytyzacji lub służący wyłącznie do sekurytyzacji w rozumieniu art. 1 pkt 2 rozporządzenia Europejskiego Banku Centralnego (UE) nr 1075/2013 ¹¹ ;

la) "pożyczka" oznacza umowę zobowiązującą inwestora do udostępnienia właścicielowi projektu uzgodnionej kwoty na uzgodniony czas, zgodnie z którą to umową właściciel projektu jest zobowiązany do spłacenia tej kwoty w uzgodnionym terminie;

lb) "właściwy organ krajowy" oznacza organ krajowy lub organy krajowe wyznaczone przez państwo członkowskie, które posiadają niezbędne uprawnienia i mają obowiązki dotyczące wykonywania zadań związanych z udzielaniem zezwoleń dostawcom usług finansowania społecznościowego i z nadzorem nad nimi w zakresie niniejszego rozporządzenia.

|

Rozdział  II

Świadczenie usług w zakresie finansowania społecznościowego oraz wymogi organizacyjne i operacyjne dotyczące dostawców usług w zakresie finansowania społecznościowego

Artykuł  4

Świadczenie usług finansowania społecznościowego

1. Usługi w zakresie finansowania społecznościowego świadczone są wyłącznie przez osoby prawne posiadające rzeczywistą i stałą siedzibę w państwie członkowskim Unii, które uzyskały zezwolenie na prowadzenie działalności w charakterze dostawców usług w zakresie finansowania społecznościowego zgodnie z art. 10 niniejszego rozporządzenia.

Osoby prawne mające siedzibę w państwie trzecim nie mogą ubiegać się na podstawie niniejszego rozporządzenia o zezwolenie na prowadzenie działalności jako dostawca usług finansowania społecznościowego.

2. Dostawcy usług w zakresie finansowania społecznościowego działają uczciwie, sprawiedliwie i profesjonalnie zgodnie z najlepiej pojętym interesem swoich klientów i potencjalnych klientów.

3. Dostawcy usług w zakresie finansowania społecznościowego nie wypłacają ani nie przyjmują żadnego wynagrodzenia, upustu ani korzyści niepieniężnej za przekierowywanie zleceń inwestorów do konkretnej oferty finansowania społecznościowego oferowanej na swojej platformie lub do konkretnej oferty finansowania społecznościo- wego oferowanej na platformie osoby trzeciej.

4. Dostawcy usług w zakresie finansowania społecznościowego mogą korzystać ze swobody uznania w imieniu klientów w odniesieniu do parametrów zamówień klientów, w którym to przypadku ujawniają swoim klientom dokładną metodę i parametry tej swobody uznania oraz podejmują wszelkie niezbędne działania w celu uzyskania jak najlepszego wyniku dla swoich klientów.

5. W odniesieniu do wykorzystywania spółek celowych do świadczenia usług finansowania społecznościowego względem inwestorów, którzy nie są uprawnionymi kontrahentami zgodnie z definicją zawartą w dyrektywie 2014/65/UE, dostawcy usług finansowania społecznościowego mają wyłącznie prawo do przeniesienia jednego składnika aktywów do spółki celowej, aby umożliwić inwestorom przejęcie ekspozycji na ten składnik aktywów w drodze nabycia papierów wartościowych. Decyzja o przejęciu ekspozycji na te aktywa bazowe należy wyłącznie do inwestorów.

Artykuł  4a

Pośrednictwo w zakresie usług finansowania społecznościowego

Do celów niniejszego rozporządzenia uznaje się, że pośrednictwo w zakresie usług finansowania społecznościowego obejmuje:

a) subemisję bez gwarancji przejęcia emisji, o czym mowa w sekcji A pkt 7 załącznika I do dyrektywy 2014/65/UE, w odniesieniu do zbywalnych papierów wartościowych wyemitowanych przez właścicieli projektów lub zaciągniętych przez nich pożyczek;

b) oferowanie doradztwa inwestycyjnego, o czym mowa w sekcji A pkt 5 załącznika I do dyrektywy 2014/65/UE, w odniesieniu do zbywalnych papierów wartościowych wyemitowanych przez właścicieli projektów lub zaciągniętych przez nich pożyczek oraz

c) przyjmowanie i przekazywanie zleceń klientów, o czym mowa w sekcji A pkt 1 załącznika I do dyrektywy 2014/65/UE, w odniesieniu do zbywalnych papierów wartościowych wyemitowanych przez właścicieli projektów lub zaciągniętych przez nich pożyczek."

Artykuł  5

Skuteczne i ostrożne zarządzanie

Organy zarządzające dostawców usług w zakresie finansowania społecznościowego określają i nadzorują wdrażanie odpowiednich strategii i procedur w celu zapewnienia skutecznego i ostrożnego zarządzania, w tym podziału obowiązków, ciągłości działania i zapobiegania konfliktom interesów, w sposób, który sprzyja integralności rynku i interesom ich klientów. Dostawcy usług finansowania społecznościowego oferujący usługi, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. a) ppkt (iia), dbają o wprowadzenie odpowiednich systemów i mechanizmów kontroli na potrzeby zarządzania ryzykiem i modelowania finansowego w odniesieniu do oferty tego rodzaju usług.

Artykuł  5a

Wymogi należytej staranności

1a. Dostawcy usług finansowania społecznościowego podejmują co najmniej minimalne środki należytej staranności wobec właścicieli projektów zgłaszających projekt do finansowania na platformie finansowania społecznościowego danego dostawcy usług społecznościowych.

2a. Minimalny poziom należytej staranności, o którym mowa w ust. 1, obejmuje:

a) dowody na to, że właściciel projektu nie był karany za naruszenie przepisów krajowych w dziedzinie prawa handlowego, prawa dotyczącego niewypłacalności, usług finansowych, przeciwdziałania praniu pieniędzy, zwalczania nadużyć finansowych lub krajowych wymogów z zakresu odpowiedzialności zawodowej;

b) dowody na to, że właściciel projektu ubiegający się o finansowanie za pośrednictwem platformy finansowania społecznościowego:

(i) nie ma siedziby w jurysdykcji niechętnej współpracy, uznanej za taką w ramach odnośnej polityki Unii, lub w państwie trzecim wysokiego ryzyka określonym zgodnie z art. 9 ust. 2 dyrektywy (UE) 2015/849; lub

(ii) faktycznie przestrzega unijnych lub międzynarodowych standardów podatkowych dotyczących przejrzystości i wymiany informacji.

Artykuł  6

Rozpatrywanie skarg

1. Dostawcy usług finansowania społecznościowego dysponują skutecznymi i przejrzystymi procedurami szybkiego, sprawiedliwego i spójnego rozpatrywania skarg otrzymywanych od klientów; opis tych procedur podają do wiadomości publicznej.

2. Dostawcy usług finansowania społecznościowego dbają o to, by klienci mieli możliwość bezpłatnego składania dotyczących ich skarg |.

3. Dostawcy usług finansowania społecznościowego opracowują i udostępniają klientom standardowy wzór skargi oraz prowadzą rejestr wszystkich otrzymanych skarg i podjętych działań.

3a. Dostawcy usług finansowania społecznościowego rozpatrują wszystkie skargi terminowo i rzetelnie oraz w rozsądnym terminie informują składającego skargę o wyniku jej rozpatrzenia.

4. ESMA opracuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia wymogów co do rozpatrywania skarg oraz standardowych formatów i procedur rozpatrywania skarg.

ESMA przedstawi Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia ... [XXX miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia].

Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, zgodnie z procedurą określoną w art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

Artykuł  7

Konflikty interesów

1. Dostawcy usług w zakresie finansowania społecznościowego nie mają żadnego udziału finansowego w żadnej ofercie finansowania społecznościowego na swoich platformach finansowania społecznościowego.

Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego dostawcy usług finansowania społecznościowego mogą mieć udział finansowy w ofertach finansowania społecznościowego na swoich platformach finansowania społecznościowego, jeżeli informacje o tym udziale są wyraźnie udostępnione klientom w formie opublikowanych jasnych i przejrzystych procedur selekcji.

2. Dostawcy usług finansowania społecznościowego nie przyjmują w charakterze swoich klientów żadnego ze swoich udziałowców posiadających co najmniej 20 % kapitału zakładowego lub praw głosu, żadnego z członków swojego iersonelu kierowniczego | ani żadnej osoby bezpośrednio | powiązanej z tymi udziałowcami i personelem kierowniczym stosunkiem kontroli zdefiniowanym w art. 4 ust. 1 pkt 35 lit. b) dyrektywy 2014/65/UE.

3. Dostawcy usług finansowania społecznościowego utrzymują i stosują skuteczne przepisy wewnętrzne zapobiegające konfliktom interesów oraz dbają o to, by ich pracownicy byli pozbawieni możliwości bezpośredniego lub pośredniego wpływu na projekty, w których mają udział finansowy.

4. Dostawcy usług w zakresie finansowania społecznościowego podejmują wszelkie odpowiednie działania w celu zidentyfikowania i ujawnienia konfliktów interesów - a także zarządzania nimi i zapobiegania im - występujących między dostawcami usług finansowania społecznościowego, ich udziałowcami, personelem kierowniczym i pracownikami lub jakąkolwiek osobą bezpośrednio lub pośrednio z nimi powiązaną stosunkiem kontroli, zdefiniowanym w art. 4 ust. 1 pkt 35 lit. b) dyrektywy 2014/65/UE, a ich klientami lub między klientami.

5. Dostawcy usług finansowania społecznościowego ujawniają swoim klientom |ogólny charakter i źródła konfliktów interesów oraz działania podjęte w celu ograniczenia tego ryzyka.

6. Ujawniane informacje, o których mowa w ust. 5, muszą być:

a) przedstawione na trwałym nośniku;

a) wystarczająco szczegółowe, z uwzględnieniem charakteru poszczególnych klientów, aby każdy klient mógł podjąć świadomą decyzję w odniesieniu do usługi w kontekście, w którym ten konflikt interesów się pojawia.

7. ESMA opracuje projekty regulacyjnych standardów technicznych określających:

a) wymogi dotyczące utrzymania lub stosowania procedur selekcji dotyczących udziału finansowego oraz przepisy wewnętrzne, o których mowa w ust. 1 i 3;

b) działania, o których mowa w ust. 4;

c) ustalenia dotyczące ujawniania informacji, o których mowa w ust. 5 i 6.

ESMA przedstawi Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia ... [XXX miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia].

Komisja jest uprawniona do przyjęcia regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z procedurą określoną w art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

Artykuł  7a

Zrównanie interesów platformy finansowania społecznościowego z interesami inwestorów

1. Aby zadbać o to, by platformy finansowania społecznościowego dostosowywały swoje zachęty do zachęt inwestorów, sprzyja się mechanizmom zachęt.

2. Platformy finansowania społecznościowego mogą uczestniczyć w finansowaniu projektu. Udział ten nie może przekraczać 2 % kapitału zgromadzonego na potrzeby projektu.

3. Dostawca usług finansowania społecznościowego może otrzymać dodatkowe wynagrodzenie za pomyślny wynik, jeżeli projekt odniesie sukces w pozyskaniu finansowania na platformie finansowania społecznościowego.

4. Przed uzyskaniem zezwolenia dostawcy usług finansowania społecznościowego opisują ESMA politykę zrównania interesów, którą zamierzają stosować, i występują o jej zatwierdzenie.

5. Platformy finansowania społecznościowego mogą zmieniać swoją politykę zrównania interesów co trzy lata. Wszelkie jej zmiany podlegają zatwierdzeniu przez ESMA.

6. Platformy finansowania społecznościowego jasno opisują swoją politykę zrównania interesów na swojej stronie internetowej w dobrze widocznym miejscu.

Artykuł  8

Outsourcing

1. Polegając na osobie trzeciej w sprawie wykonywania funkcji operacyjnych, dostawcy usług w zakresie finansowania społecznościowego podejmują wszelkie rozsądne działania mające na celu uniknięcie dodatkowego ryzyka operacyjnego.

2. Outsourcing funkcji operacyjnych do podmiotów zewnętrznych nie może | niekorzystnie wpływać na jakość kontroli wewnętrznej dostawców usług finansowania społecznościowego oraz na zdolność właściwego organu krajowego do monitorowania zgodności działalności dostawcy usług finansowania społecznościowego ze wszystkimi obowiązkami określonymi w niniejszym rozporządzeniu.

3. Dostawcy usług w zakresie finansowania społecznościowego pozostają w pełni odpowiedzialni za zgodność z niniejszym rozporządzeniem w odniesieniu do działalności zleconej na zasadzie outsourcingu.

Artykuł  9

Przechowywanie aktywów klientów, przechowywanie środków finansowych i świadczenie usług płatniczych

1. Dostawcy usług w zakresie finansowania społecznościowego informują swoich klientów o następujących kwestiach:

a) czy i na jakich warunkach świadczą usługi przechowywania aktywów, wraz z odniesieniami do mającego zastosowanie prawa krajowego;

b) czy usługi przechowywania aktywów są świadczone przez nich, czy przez osobę trzecią;

c) czy usługi płatnicze oraz przechowywanie i zabezpieczania środków finansowych realizowane jest przez dostawcę usług w zakresie finansowania społecznościowego lub za pośrednictwem dostawcy usług będącego osobą trzecią działającego w jego imieniu.

2. Dostawcy usług w zakresie finansowania społecznościowego lub dostawcy usług będący osobami trzecimi działającymi w ich imieniu nie przechowują środków finansowych klientów ani nie świadczą usług płatniczych, chyba że te środki finansowe są przeznaczone na świadczenie usług płatniczych związanych z usługami finansowania społecznościowego, a dostawca usług w zakresie finansowania społecznościowego lub dostawca usług będący osobą trzecią działający w jego imieniu jest dostawcą usług płatniczych zdefiniowanym w art. 4 pkt 11 dyrektywy (UE) 2015/2366.

3. Środki finansowe, o których mowa w ust. 2, są zabezpieczone zgodnie z przepisami krajowymi transponującymi dyrektywę (UE) 2015/2366.

4. W przypadku gdy dostawcy usług finansowania społecznościowego - zarówno sami, jak i za pośrednictwem osoby trzeciej - nie świadczą usług płatniczych ani nie przechowują i nie zabezpieczają środków finansowych w odniesieniu do usług finansowania społecznościowego, wówczas tacy dostawcy usług finansowania społecznościowego wprowadzają i utrzymują ustalenia zapewniające, by właściciele projektów akceptowali finansowanie ofert finansowania społecznościowego lub jakąkolwiek płatność wyłącznie za pośrednictwem dostawcy usług płatniczych lub agenta świadczącego usługi płatnicze zdefiniowanych w art. 4 pkt 11 i art. 19 dyrektywy (UE) 2015/2366.

Rozdział  II

Udzielanie zezwoleń dostawcom usług finansowania społecznościowego oraz nadzór nad tymi dostawcami

Artykuł  10

Udzielanie zezwoleń na prowadzenie działalności w charakterze dostawcy usług finansowania społecznościowego

1. Aby zostać dostawcą usług finansowania społecznościowego na mocy niniejszego rozporządzenia, potencjalny dostawca usług finansowania społecznościowego składa do właściwego organu krajowego państwa członkowskiego, w którym ma siedzibę, wniosek o udzielenie zezwolenia na świadczenie usług finansowania społecznościowego.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera wszystkie następujące informacje:

a) adres potencjalnego dostawcy usług finansowania społecznościowego;

b) status prawny potencjalnego dostawcy usług finansowania społecznościowego;

c) statut spółki potencjalnego dostawcy usług finansowania społecznościowego;

d) program działania określający rodzaje usług finansowania społecznościowego, które potencjalny dostawca usług finansowania społecznościowego zamierza świadczyć, oraz platformę, którą zamierza on obsługiwać, w tym miejsce i sposób udostępniania ofert na rynku;

e) opis zasad zarządzania i mechanizmów kontroli wewnętrznej potencjalnego dostawcy usług w zakresie finansowania społecznościowego w celu zapewnienia zgodności z niniejszym rozporządzeniem, w tym procedur zarządzania ryzykiem i praktyk księgowych;

f) opis systemów, zasobów i procedur potencjalnego dostawcy usług w zakresie finansowania społecznościowego na potrzeby kontroli i zabezpieczania systemów przetwarzania danych;

g) opis uzgodnień dotyczących ciągłości działania potencjalnego dostawcy usług finansowania społecznościowego, aby dopilnować, by wszelkie spłaty pożyczek i inwestycje były kontynuowane na rzecz i ze strony inwestora w razie niewypłacalności potencjalnego dostawcy usług finansowania;

h) tożsamość osób odpowiedzialnych za zarządzanie potencjalnym dostawcą usług finansowania społecznościowego;

i) dowód potwierdzający, że osoby, o których mowa w lit. h), cieszą się nieposzlakowaną opinią oraz posiadają odpowiednią wiedzę i doświadczenie, aby zarządzać potencjalnym dostawcą usług finansowania społecznościowego;

j) opis przepisów wewnętrznych stosowanych przez potencjalnego dostawcę usług finansowania społecznościowego w celu uniemożliwienia jego udziałowcom posiadającym co najmniej 20 % kapitału zakładowego lub praw głosu, członkom jego personelu kierowniczego | lub jakiejkolwiek osobie bezpośrednio | powiązanej z tymi udziałowcami i personelem kierowniczym poprzez kontrolę uczestniczenia w transakcjach finansowania społecznościowego oferowanych przez danego potencjalnego dostawcę usług finansowania społecznościowego; ten opis powinien również obejmować przepisy wewnętrzne potencjalnego dostawcy usług finansowania społecznościowego dotyczące konfliktów interesów związanych z obsługą projektów przez pracowników;

k) opis ustaleń dotyczących outsourcingu przyjętych przez potencjalnego dostawcę usług finansowania społecznościowego;

l) opis procedur rozpatrywania skarg klientów stosowanych przez potencjalnego dostawcę usług finansowania społecznościowego;

m) w stosownych przypadkach opis usług płatniczych, które potencjalny dostawca usług w zakresie finansowania społecznościowego zamierza świadczyć na podstawie dyrektywy (UE) 2015/2366.

ma) dowód na to, że dostawca usług finansowania społecznościowego jest odpowiednio ubezpieczony lub posiada wystarczający kapitał na pokrycie finansowych skutków odpowiedzialności zawodowej w przypadku niewywiązania się przez niego z obowiązków zawodowych określonych w niniejszym rozporządzeniu.

3. Do celów ust. 2 lit. i) potencjalni dostawcy usług w zakresie finansowania społecznościowego przedstawiają dowody:

a) potwierdzające uprzednią niekaralność, tzn. fakt, że w odniesieniu do tego dostawcy nie wydano wyroku skazującego ani nie nałożono na niego kar z tytułu naruszenia przepisów krajowych obowiązujących w dziedzinie prawa handlowego, prawa dotyczącego niewypłacalności, prawodawstwa dotyczącego usług finansowych, prawodawstwa dotyczącego przeciwdziałania praniu pieniędzy, prawodawstwa dotyczącego zwalczania nadużyć finansowych lub prawodawstwa dotyczącego odpowiedzialności zawodowej w odniesieniu do wszystkich osób zaangażowanych w zarządzanie potencjalnym dostawcą usług finansowania społecznościowego;

b) potwierdzające, że osoby zaangażowane w zarządzanie dostawcą usług w zakresie finansowania społecznościowego posiadają wiedzę, umiejętności i doświadczenie wystarczające do zarządzania dostawcą usług w zakresie finansowania społecznościowego oraz że osoby te są zobowiązane poświęcać wystarczająco dużo czasu na wykonywanie swoich obowiązków.

4. W terminie 30 dni roboczych od otrzymania wniosku, o którym mowa w ust. 1, właściwy organ krajowy ocenia kompletność tego wniosku. Jeżeli wniosek nie jest kompletny, właściwy organ krajowy określa termin przekazania przez potencjalnego dostawcę usług finansowania społecznościowego brakujących informacji.

5. Jeżeli wniosek, o którym mowa w ust. 1, jest kompletny, właściwy organ krajowy niezwłocznie powiadamia o tym potencjalnego dostawcę usług finansowania społecznościowego.

5a. Przed podjęciem decyzji w sprawie udzielenia lub odmowy udzielenia zezwolenia na świadczenie usług finansowania społecznościowego właściwy organ krajowy konsultuje się z właściwym organem krajowym dowolnego innego państwa członkowskiego w następujących przypadkach:

a) potencjalny dostawca usług finansowania społecznościowego jest jednostką zależną dostawcy usług finansowania społecznościowego posiadającego zezwolenie udzielone w tym innym państwie członkowskim;

b) potencjalny dostawca usług finansowania społecznościowego jest jednostką zależną wobec jednostki dominującej dostawcy usług finansowania społecznościowego posiadającego zezwolenie udzielone w tym innym państwie członkowskim;

c) potencjalny dostawca usług finansowania społecznościowego jest kontrolowany przez te same osoby fizyczne lub prawne, które kontrolują dostawcę usług finansowania społecznościowego posiadającego zezwolenie udzielone w tym innym państwie członkowskim;

d) potencjalny dostawca usług finansowania społecznościowego zamierza bezpośrednio udostępniać na rynku oferty w tym innym państwie członkowskim.

5b. Jeżeli którykolwiek z właściwych organów krajowych, o których mowa w ust. 5a, nie zgadza się z procedurą lub działaniem bądź brakiem działania drugiego właściwego organu krajowego, spór taki rozstrzyga się zgodnie z art. 13a.

6. W terminie trzech miesięcy od otrzymania kompletnego wniosku właściwy organ krajowy ocenia, czy potencjalny dostawca usług finansowania społecznościowego spełnia wymogi określone w niniejszym rozporządzeniu, oraz przyjmuje w pełni uzasadnioną decyzję o udzieleniu lub odmowie udzielenia zezwolenia na prowadzenie działalności w charakterze dostawcy usług finansowania społecznościowego. Właściwy organ krajowy ma prawo odmówić udzielenia zezwolenia, jeżeli istnieją obiektywne i możliwe do wykazania powody, aby przypuszczać, że kierownictwo dostawcy usług finansowania społecznościowego może stwarzać zagrożenie dla skutecznego, prawidłowego i ostrożnego zarządzania tym podmiotem, dla jego ciągłości działania oraz dla odpowiedniego uwzględnienia interesów jego klientów oraz kwestii integralności rynku.

6a. Właściwy organ krajowy informuje ESMA o pozytywnie rozpatrzonym wniosku o udzielenie zezwolenia na podstawie niniejszego artykułu. ESMA umieszcza ten wniosek w rejestrze zatwierdzonych platform, o którym mowa w art. 11. ESMA może zwrócić się o informacje w celu dopilnowania, by właściwe organy krajowe udzielały zezwoleń na mocy niniejszego artykułu w spójny sposób. Jeżeli ESMA nie zgadza się z decyzją w sprawie udzielenia lub odmowy udzielenia zezwolenia podjętą na podstawie niniejszego artykułu przez właściwy organ krajowy, podaje on powody takiego sprzeciwu oraz wyjaśnia i uzasadnia wszelkie istotne odejścia od decyzji.

7. Właściwy organ krajowy powiadamia potencjalnego dostawcę usług finansowania społecznościowego o swojej decyzji w ciągu dwóch dni roboczych od podjęcia tej decyzji.

7a. Dostawca usług finansowania społecznościowego, który uzyskał zezwolenie zgodnie z niniejszym artykułem, musi stale spełniać warunki udzielenia zezwolenia.

8. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, jest skuteczne i ważne na całym terytorium Unii.

9. Państwa członkowskie nie mogą wymagać, aby dostawcy usług finansowania społecznościowego byli fizycznie obecni na terytorium danego państwa członkowskiego oprócz posiadania placówki w państwie członkowskim, w którym ci dostawcy usług finansowania społecznościowego mają siedzibę i uzyskali zezwolenie, aby móc świadczyć usługi finansowania społecznościowego w kontekście transgranicznym.

10. ESMA opracuje projekty wykonawczych standardów technicznych, aby ustanowić standardowe formularze, wzorce i procedury do celów składania wniosku o udzielenie zezwolenia.

ESMA przedstawi Komisji te projekty wykonawczych standardów technicznych do dnia ... [XX miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia].

Komisja jest uprawniona do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z procedurą określoną w art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

Artykuł  11

Rejestr dostawców usług finansowania społecznościowego

1. ESMA tworzy rejestr wszystkich dostawców usług finansowania społecznościowego. Rejestr ten jest publicznie dostępny na stronie internetowej ESMA i jest regularnie aktualizowany.

2. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, zawiera następujące dane:

a) nazwę i formę prawną dostawcy usług finansowania społecznościowego;

b) nazwę handlową i adres internetowy platformy finansowania społecznościowego prowadzonej przez dostawcę usług finansowania społecznościowego;

c) informacje na temat usług, na których świadczenie dostawca usług w zakresie finansowania społecznościowego posiada zezwolenie;

d) sankcje nałożone na dostawcę usług w zakresie finansowania społecznościowego lub jego zarządzających.

3. Informację o jakimkolwiek cofnięciu zezwolenia zgodnie z art. 13 umieszcza się w rejestrze na okres pięciu lat.

Artykuł  12

Nadzór

1. Dostawcy usług finansowania społecznościowego świadczą swoje usługi pod nadzorem właściwego organu krajowego państwa członkowskiego, w którym dostawca usług finansowania społecznościowego uzyskał zezwolenie.

2. Dostawcy usług finansowania społecznościowego muszą przez cały czas spełniać warunki uzyskania zezwolenia określone w art. 10 niniejszego rozporządzenia.

3. Właściwy organ krajowy ocenia zgodność dostawców usług finansowania społecznościowego z obowiązkami przewidzianymi w niniejszym rozporządzeniu. Biorąc pod uwagę rozmiar i złożoność działalności dostawcy usług finansowania społecznościowego, właściwy organ krajowy określa częstotliwość i szczegółowość tej oceny. Do celów tej oceny właściwy organ krajowy może zdecydować o przeprowadzeniu u dostawcy usług finansowania społecznościowego kontroli na miejscu.

4. Dostawcy usług finansowania społecznościowego niezwłocznie powiadamiają właściwy organ krajowy o wszelkich istotnych zmianach warunków uzyskania zezwolenia i na żądanie przekazują informacje potrzebne do oceny ich zgodności z niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł  12a

Wyznaczanie właściwego organu

1. Każde państwo członkowskie wyznacza właściwy organ krajowy odpowiedzialny za wykonywanie wynikających z niniejszego rozporządzenia obowiązków dotyczących udzielania zezwoleń dostawcom usług finansowania społecznościowego i nadzoru nad nimi oraz informuje o nim ESMA.

Jeżeli państwo członkowskie wyznaczy więcej niż jeden właściwy organ krajowy, określa ono zadania poszczególnych organów i wyznacza jeden organ odpowiedzialny za współpracę z właściwymi organami pozostałych państw członkowskich oraz z ESMA w przypadkach, gdy jest ona przewidziana w niniejszym rozporządzeniu.

2. ESMA publikuje na swojej stronie internetowej wykaz właściwych organów wyznaczonych zgodnie z akapitem pierwszym.

3. Właściwe organy krajowe posiadają uprawnienia nadzorcze i dochodzeniowe niezbędne do wykonywania swoich zadań.

Artykuł  13

Cofnięcie zezwolenia

1. Właściwe organy krajowe są uprawnione do cofnięcia zezwolenia dostawcy usług finansowania społecznościowego w każdej z następujących sytuacji, jeżeli dostawca usług finansowania społecznościowego:

a) nie skorzystał z zezwolenia w ciągu 18 miesięcy od jego udzielenia;

b) jednoznacznie zrzekł się zezwolenia;

c) przez sześć kolejnych miesięcy nie świadczył usług finansowania społecznościowego;

d) uzyskał zezwolenie w sposób sprzeczny z prawem, w tym składając fałszywe oświadczenia we wniosku o udzielenie zezwolenia;

e) nie spełnia już warunków, na podstawie których udzielono mu zezwolenia;

f) poważnie naruszył przepisy niniejszego rozporządzenia;

g) on sam lub działający w jego imieniu dostawca usług będący osobą trzecią utracił zezwolenie na prowadzenie działalności w charakterze instytucji płatniczej zgodnie z art. 13 dyrektywy (UE) 2015/2366;

h) naruszył przepisy prawa krajowego wdrażające dyrektywę (UE) 2015/849 w odniesieniu do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu bądź naruszyli je członkowie jego personelu kierowniczego, pracownicy lub osoby trzecie działające w jego imieniu.

I

I

4. Właściwe organy krajowe bez zbędnej zwłoki powiadamiają ESMA o swojej decyzji o cofnięciu zezwolenia udzielonego dostawcy usług finansowania społecznościowego.

4a. Przed podjęciem decyzji w sprawie udzielenia lub odmowy udzielenia dostawcy usług finansowania społecznościowego zezwolenia na świadczenie usług finansowania społecznościowego właściwy organ krajowy konsultuje się z właściwym organem krajowym dowolnego innego państwa członkowskiego w przypadku gdy dostawca usług finansowania społecznościowego:

a) jest jednostką zależną dostawcy usług finansowania społecznościowego posiadającego zezwolenie udzielone w tym innym państwie członkowskim;

b) jest jednostką zależną wobec jednostki dominującej dostawcy usług finansowania społecznościowego posiadającego zezwolenie udzielone w tym innym państwie członkowskim;

c) jest kontrolowany przez te same osoby fizyczne lub prawne, które kontrolują dostawcę usług finansowania społecznościowego posiadającego zezwolenie udzielone w tym innym państwie członkowskim;

d) bezpośrednio udostępnia na rynku oferty w tym innym państwie członkowskim.

Artykuł  13a

Rozstrzyganie sporów między właściwymi organami

1. W przypadku gdy właściwy organ nie zgadza się z procedurą lub działaniem bądź brakiem działania właściwego organu innego państwa członkowskiego w odniesieniu do stosowania niniejszego rozporządzenia, ESMA może - na wniosek co najmniej jednego właściwego organu, którego to dotyczy - podjąć działania mające na celu wsparcie tych właściwych organów w osiągnięciu porozumienia zgodnie z procedurą określoną w ust. 2-4.

Jeżeli na podstawie obiektywnych kryteriów można zidentyfikować przedmiot sporu między właściwymi organami z różnych państw członkowskich, ESMA może z własnej inicjatywy udzielić właściwym organom wsparcia w osiągnięciu porozumienia zgodnie z procedurą określoną w ust. 2 - 4.

2. Biorąc pod uwagę odpowiednie terminy oraz stopień złożoności i pilności sprawy, ESMA ustala termin zakończenia postępowania pojednawczego między właściwymi organami. Na tym etapie ESMA występuje w roli mediatora.

Jeżeli właściwe organy, których to dotyczy, nie osiągną porozumienia na etapie postępowania pojednawczego, o którym mowa w akapicie pierwszym, ESMA może - zgodnie z procedurą określoną w art. 44 ust. 1 akapit trzeci i czwarty rozporządzenia (UE) nr 1095/2010 - wydać decyzję ze skutkiem wiążącym dla właściwych organów, których to dotyczy, zobowiązującą te organy do podjęcia określonych działań lub do powstrzymania się od działań w celu rozstrzygnięcia sporu, tak aby zapewnić zgodność z prawem Unii.

3. Bez uszczerbku dla uprawnień Komisji na mocy art. 258 TFUE, w przypadku gdy właściwy organ nie zastosuje się do decyzji ESMA, a więc nie dopilnuje, by dostawca usług finansowania społecznościowego przestrzegał wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu, ESMA może wydać skierowaną do dostawcy usług finansowania społecznościowego indywidualną decyzję zobowiązującą go do podjęcia działań niezbędnych do wypełnienia jego obowiązków wynikających z prawa Unii, w tym do zaprzestania określonych praktyk.

4. Decyzje wydane na mocy ust. 3 mają pierwszeństwo wobec wszelkich wcześniejszych decyzji podjętych przez właściwe organy w tej samej sprawie. Wszelkie działania podjęte przez właściwe organy w związku z sytuacją faktyczną będącą przedmiotem decyzji wydanej na mocy ust. 2 lub 3 muszą być zgodne z tą decyzją.

5. W sprawozdaniu, o którym mowa w art. 50 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010, przewodniczący ESMA wyszczególnia charakter i rodzaj sporów między właściwymi organami, osiągnięte porozumienia oraz decyzje wydane w celu rozstrzygnięcia takich sporów.

Rozdział  IV

Przejrzystość i wstępny test wiedzy przeprowadzany przez dostawców usług finansowania społecznościowego

Artykuł  14

Informacje dla klientów

1. Wszelkie informacje, w tym komunikaty marketingowe, o których mowa w art. 19, przekazywane klientom | przez dostawców usług finansowania społecznościowego na temat ich samych, na temat kosztów, ryzyka finansowego i opłat związanych z usługami lub inwestycjami finansowania społecznościowego, w tym ryzyka niewypłacalności dostawcy usług finansowania społecznościowego, warunków finansowania społecznościowego, w tym kryteriów wyboru projektów opartych na finansowaniu społecznościowym, lub o charakterze usług finansowania społecznościowego i ryzyku związanym z tymi usługami muszą być rzetelne, jasne oraz nie mogą wprowadzać w błąd.

2. Wszelkie informacje, które mają być przekazywane klientom zgodnie z ust. 1, są przekazywane w sposób zwięzły, dokładny i łatwo dostępny, w tym na stronie internetowej dostawcy usług finansowania społecznościowego. Informacje przekazuje się w stosownych przypadkach, w tym przed zawarciem |transakcji finansowania społecznościowego.

|

Artykuł  14a

Ujawnianie współczynnika niewykonania

1. Co rok dostawcy usług finansowania społecznościowego ujawniają współczynnik niewykonania projektów pozyskujących finansowanie społecznościowe oferowanych na ich platformach w ciągu ostatnich 24 miesięcy.

2. Współczynnik niewykonania, o którym mowa w ust. 1, jest publikowany w internecie w widocznym miejscu na stronie internetowej dostawcy usług finansowania społecznościowego.

3. W ścisłej współpracy z EUNB ESMA przygotowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych określających metodologię obliczania współczynnika niewykonania projektów oferowanych na platformie finansowania społecznoś- ciowego.

Projekty regulacyjnych standardów technicznych zostaną przedłożone Komisji przez ESMA w terminie do ... [XX miesięcy od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia].

Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, zgodnie z procedurą określoną w art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

Artykuł  15

Wstępny test wiedzy i symulacja zdolności ponoszenia strat

1. Dostawcy usług finansowania społecznościowego |oceniają, czy i jakie oferowane usługi finansowania społecznościowego są odpowiednie dla potencjalnych inwestorów.

2. Do celów oceny na podstawie ustępu 1 dostawcy usług finansowania społecznościowego zwracają się do potencjalnego inwestora o udzielenie informacji na temat jego doświadczenia, celów inwestycyjnych, sytuacji finansowej i podstawowego zrozumienia ryzyka związanego z inwestowaniem w ogóle oraz z rodzajami inwestycji oferowanych na platformie finansowania społecznościowego, w tym informacje o:

a) wcześniejszych inwestycjach potencjalnego inwestora w zbywalne papiery wartościowe lub umowy pożyczki, w tym w przedsiębiorstwa na wczesnym etapie rozwoju lub na etapie rozszerzania działalności;

b) zrozumieniu przez potencjalnego inwestora ryzyka związanego z udzielaniem pożyczek lub nabywaniem zbywalnych papierów wartościowych za pośrednictwem platformy finansowania społecznościowego oraz doświadczeniu zawodowym w odniesieniu do finansowania w zakresie finansowania społecznościowego.

I

4. W przypadku gdy | dostawcy usług finansowania społecznościowego uważają, w oparciu o informacje otrzymane na podstawie ust. 2, że potencjalni inwestorzy nie rozumieją wystarczająco oferty lub że oferta jest nieodpowiednia dla tych potencjalnych inwestorów, dostawcy usług w zakresie finansowania społecznościowego informują tych potencjalnych inwestorów, że usługi oferowane na ich platformach mogą być dla nich nieodpowiednie, i udzielają im ostrzeżenia przed ryzykiem. Ta informacja lub ostrzeżenie przed ryzykiem nie uniemożliwia potencjalnym inwestorom inwestowania w projekty oparte na finansowaniu społecznościowym. W informacji lub ostrzeżeniu przed ryzykiem należy wyraźnie zaznaczyć ryzyko całkowitej utraty zainwestowanych pieniędzy.

5. Wszyscy dostawcy usług finansowania społecznościowego zawsze oferują potencjalnym inwestorom i inwestorom możliwość przeprowadzenia symulacji ich zdolności ponoszenia strat, obliczanej jako 10 % ich wartości netto, na podstawie następujących informacji:

a) regularnego dochodu i całkowitego dochodu i, w stosownych przypadkach, dochodu gospodarstwa domowego, oraz tego, czy dochód ten jest uzyskiwany stale czy czasowo;

b) aktywów, w tym inwestycji finansowych, majątku osobistego i nieruchomości inwestycyjnych, funduszy emerytalno- rentowych oraz depozytów pieniężnych;

c) zobowiązań finansowych, łącznie z zobowiązaniami regularnymi, istniejącymi lub przyszłymi.

Na podstawie wyników symulacji dostawcy usług finansowania społecznościowego mogą uniemożliwić potencjalnym inwestorom i inwestorom inwestowanie w projekty oparte na finansowaniu społecznościowym. Inwestorzy ponoszą jednak całe ryzyko związane z inwestycją.

6. W ścisłej współpracy z EUNB ESMA opracuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia ustaleń niezbędnych do:

a) przeprowadzania oceny, o której mowa w ust. 1;

b) przeprowadzania symulacji, o której mowa w ust. 5;

c) udzielania informacji, o których mowa w ust. 2 i 4.

Projekty regulacyjnych standardów technicznych zostaną przedłożone Komisji przez ESMA w terminie do ... [XX miesięcy od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia].

Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, zgodnie z procedurą określoną w art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

Artykuł  16

Arkusz kluczowych informacji inwestycyjnych

1. Dostawcy usług finansowania społecznościowego, którzy oferują usługi wymienione w art. 3 ust. 1 lit. a) ppkt (i) niniejszego rozporządzenia, dostarczają potencjalnym inwestorom wszystkich informacji, o których mowa w tym artykule.

1. Potencjalni inwestorzy otrzymują arkusz kluczowych informacji inwestycyjnych sporządzony przez właściciela projektu w odniesieniu do każdej oferty finansowania społecznościowego. Arkusz kluczowych informacji inwestycyjnych sporządzony jest w co najmniej jednym z języków urzędowych danego państwa członkowskiego lub w języku zwyczajowo przyjętym, tj. w języku angielskim.

2. Arkusz kluczowych informacji inwestycyjnych, o którym mowa w ust. 1, zawiera wszystkie następujące informacje:

a) informacje określone w załączniku;

b) poniższe wyjaśnienie, znajdujące się bezpośrednio pod tytułem arkusza kluczowych informacji inwestycyjnych:

"Niniejsza oferta finansowania społecznościowego nie została zweryfikowana ani zatwierdzona przez ESMA ani przez właściwe organy krajowe.

Odpowiedniość Państwa wykształcenia i wiedzy nie została oceniona przed udzieleniem Państwu dostępu do niniejszej inwestycji. Dokonując tej inwestycji, przejmują Państwo pełne ryzyko związane z tą inwestycją, w tym ryzyko częściowej lub całkowitej utraty zainwestowanych pieniędzy.";

c) ostrzeżenie przed ryzykiem o następującej treści:

"Inwestycja w niniejszą ofertę finansowania społecznościowego wiąże się z ryzykiem, w tym z ryzykiem częściowej lub całkowitej utraty zainwestowanych pieniędzy. Państwa inwestycja nie jest objęta systemami gwarancji depozytów i systemami rekompensat dla inwestorów ustanowionymi zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/49/UE ^*  oraz dyrektywą 97/9/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ^* .

Mogą Państwo nie uzyskać żadnego zwrotu ze swojej inwestycji.

Nie jest to produkt oszczędnościowy i nie zalecamy, by w projekty oparte na finansowaniu społecznościowym inwestowali Państwo więcej niż 10 % swojego majątku netto.

Sprzedaż instrumentów inwestycyjnych w momencie, w którym sobie tego Państwo życzą, może nie być możliwa.

A jeśli będzie to możliwe, może to się wiązać ze stratami."

3. Arkusz kluczowych informacji inwestycyjnych musi być rzetelny, jasny i nie może wprowadzać w błądoraz nie może zawierać żadnych przypisów poza przypisami zawierającymi odniesienia do prawa mającego zastosowanie. Jest on prezentowany na osobnym trwałym nośniku, wyraźnie różniącym się od komunikatów marketingowych, i jeżeli jest w formie drukowanej, składa się maksymalnie z 3 stron formatu A4.

4. Dostawca usług finansowania społecznościowego aktualizuje arkusz kluczowych informacji inwestycyjnych na bieżąco przez cały okres ważności oferty finansowania społecznościowego.

4a. Wymóg określony w ust. 3 lit. a) niniejszego artykułu nie ma zastosowania do dostawców usług finansowania społecznościowego oferujących usługi, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. a) ppkt (ii). Dostawcy ci natomiast sporządzają arkusz kluczowych informacji inwestycyjnych dotyczących dostawcy usług finansowania społecznościowego zawierający szczegółowe informacje na temat dostawcy usług finansowania społecznościowego; jego systemów i mechanizmów kontroli na potrzeby zarządzania ryzykiem, modelowania finansowego w odniesieniu do oferty finansowania społecznościowego i dotychczasowych wyników.

5. Wszyscy dostawcy usług finansowania społecznościowego wprowadzają i stosują odpowiednie procedury weryfikacji kompletności, poprawności i przejrzystości informacji zawartych w arkuszu kluczowych informacji inwestycyjnych.

6. W przypadku stwierdzenia przez dostawcę usług finansowania społecznościowego | pominięcia, | błędu lub | nieścisłości w arkuszu kluczowych informacji inwestycyjnych, które mogą mieć istotny wpływ na oczekiwany zwrot z inwestycji, należy wprowadzić korekty w następujący sposób:

a) dostawcy usług finansowania społecznościowego oferujący usługi, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. a) ppkt (i), niezwłocznie sygnalizują takie pominięcia, błędy lub nieścisłości właścicielowi projektu, który uzupełnia lub zmienia te informacje;

b) dostawcy usług finansowania społecznościowego oferujący usługi, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. a) ppkt (ii), samodzielnie korygują pominięcia, błędy lub nieścisłości w arkuszach kluczowych informacji inwestycyjnych.

Jeżeli takie uzupełnienie lub zmiana nie zostaną wniesione, dostawca usług w zakresie finansowania społecznościowego nie składa oferty finansowania społecznościowego lub anuluje istniejącą ofertę, dopóki arkusz kluczowych informacji inwestycyjnych nie będzie spełniał wymogów niniejszego artykułu.

7. Inwestor może zwrócić się do dostawcy usług w zakresie finansowania społecznościowego o przetłumaczenie arkusza kluczowych informacji inwestycyjnych na język wybrany przez inwestora. Tłumaczenie to musi wiernie i dokładnie odzwierciedlać treść oryginalnego arkusza kluczowych informacji inwestycyjnych.

W przypadku gdy dostawca usług w zakresie finansowania społecznościowego nie zapewnia żądanego tłumaczenia arkusza kluczowych informacji inwestycyjnych, musi on jasno doradzić inwestorowi powstrzymanie się od dokonania inwestycji.

8. Właściwe organy krajowe nie wymagają zgłaszania ex ante i zatwierdzania arkusza kluczowych informacji inwestycyjnych.

9. ESMA może opracować projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia:

a) wymogów dotyczących modelu przedstawiania informacji, o których mowa w ust. 2 i w załączniku, oraz treści tego modelu;

b) rodzajów ryzyka, które są istotne z punktu widzenia oferty finansowania społecznościowego, a zatem muszą być ujawniane zgodnie z częścią C załącznika;

ba) wykorzystania niektórych wskaźników finansowych w celu zwiększenia przejrzystości kluczowych informacji finansowych;

c) prowizji i opłat oraz kosztów transakcji, o których mowa w części H lit. a) załącznika, w tym szczegółowego podziału kosztów bezpośrednich i pośrednich ponoszonych przez inwestora.

Przy opracowywaniu norm ESMA rozróżnia usługi, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. a) ppkt (i), oraz usługi, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. a) ppkt (ii).

Projekty regulacyjnych standardów technicznych zostaną przedłożone Komisji przez ESMA w terminie do ... [XXX miesięcy od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia].

Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, zgodnie z procedurą określoną w art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

Artykuł  17

Biuletyn informacyjny

1. Dostawcy usług finansowania społecznościowego, którzy umożliwiają swoim inwestorom bezpośrednie kontaktowanie się ze sobą w celu kupna i sprzedaży umów pożyczki lub zbywalnych papierów wartościowych, które pierwotnie były finansowane społecznościowo na ich platformach, informują swoich klientów, że nie prowadzą systemu transakcyjnego oraz że takie transakcje kupna i sprzedaży na ich platformach odbywają się według uznania i na odpowiedzialność klienta. Tacy dostawcy usług finansowania społecznościowego informują również swoich klientów, że przepisy mające zastosowanie na mocy dyrektywy 2014/65/UE do systemów obrotu zgodnie z definicją w art. 4 ust. 1 pkt 24 tej dyrektywy nie mają zastosowania do ich platform.

2. Dostawcy usług finansowania społecznościowego, którzy ustalają cenę referencyjną kupna i sprzedaży, o których mowa w ust. 1, informują swoich klientów, czy cena referencyjna jest wiążąca czy niewiążąca, i uzasadniają podstawy, na jakich obliczono proponowaną cenę referencyjną.

2a. Aby umożliwić inwestorom kupno i sprzedaż pożyczek nabytych za pośrednictwem swojej platformy, dostawcy usług finansowania społecznościowego zapewniają inwestorom przejrzystość swoich platform poprzez dostarczanie informacji na temat wyników generowanych pożyczek.

Artykuł  18

Dostęp do dokumentacji

Dostawcy usług finansowania społecznościowego:

a) przechowują całą dokumentację związaną ze swoimi usługami i transakcjami na trwałym nośniku przez pięć lat;

b) przez cały czas zapewniają swoim klientom natychmiastowy dostęp do dokumentacji dotyczącej świadczonych im usług;

c) utrzymują przez pięć lat wszystkie umowy zawarte między dostawcami usług w zakresie finansowania społecznościowego a ich klientami.

Rozdział  V

Komunikaty marketingowe

Artykuł  19

Wymogi dotyczące komunikatów marketingowych

1. Dostawcy usług w zakresie finansowania społecznościowego zapewniają, aby ich komunikaty marketingowe dla inwestorów były jako takie oznaczone w sposób niebudzący wątpliwości.

2. Przed zamknięciem okresu pozyskiwania środków finansowych na potrzeby danego projektu żaden komunikat marketingowy nie może być nieproporcjonalnie ukierunkowany na indywidualnie zaplanowane, oczekujące lub trwające projekty lub oferty finansowania społecznościowego. |

3. W swoich komunikatach marketingowych dostawcy usług finansowania społecznościowego posługują się co najmniej jednym z języków urzędowych państwa członkowskiego, w którym dostawca usług finansowania społecznościowego prowadzi działalność, lub językiem angielskim.

4. Właściwe organy krajowe nie wymagają zgłaszania i zatwierdzania komunikatów marketingowych ex ante.

Artykuł  20

Publikacja przepisów krajowych dotyczących wymogów w zakresie marketingu

1. Właściwe organy krajowe publikują i aktualizują na swoich stronach internetowych krajowe przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne mające zastosowanie do komunikatów marketingowych dostawców usług finansowania społecznościowego.

2. Właściwe organy powiadamiają ESMA o przepisach ustawowych, wykonawczych i administracyjnych, o których mowa w ust. 1, oraz o linkach do stron internetowych właściwych organów, na których informacje te są publikowane. Właściwe organy przekazują ESMA streszczenie tych odpowiednich przepisów krajowych w języku zwyczajowo przyjętym w sferze finansów międzynarodowych.

3. Właściwe organy powiadamiają ESMA o wszelkich zmianach dotyczących informacji przekazanych na podstawie ust. 2 i niezwłocznie przekazują zaktualizowane streszczenie odpowiednich przepisów krajowych.

4. ESMA publikuje i utrzymuje na swojej stronie internetowej streszczenie odpowiednich przepisów krajowych w języku zwyczajowo przyjętym w sferze finansów międzynarodowych oraz linki do stron internetowych właściwych organów, o których mowa w ust. 1. ESMA nie ponosi odpowiedzialności za informacje przedstawione w streszczeniu.

5. Właściwe organy krajowe są pojedynczymi punktami kontaktowymi odpowiedzialnymi za przekazywanie informacji na temat zasad dotyczących marketingu w swoich państwach członkowskich.

|

7. Właściwe organy regularnie i co najmniej raz w roku składają ESMA sprawozdanie z działań w zakresie egzekwowania prawa podjętych w poprzednim roku na podstawie krajowych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych mających zastosowanie do komunikatów marketingowych dostawców usług finansowania społecznościowego. W szczególności sprawozdanie zawiera:

a) w stosownych przypadkach całkowitą liczbę podjętych działań w zakresie egzekwowania prawa według rodzaju uchybienia;

b) w stosownych przypadkach wyniki działań w zakresie egzekwowania prawa, w tym rodzaje nałożonych sankcji według rodzaju sankcji lub środki zaradcze zastosowane przez dostawców usług finansowania społecznościowego;

c) w stosownych przypadkach przykłady tego, w jaki sposób właściwe organy postąpiły w odniesieniu do nieprzestrzegania przepisów krajowych przez dostawców usług finansowania społecznościowego.

Rozdział  VI

Uprawnienia i kompetencje właściwego organu krajowego

SEKCJA  I

KOMPETENCJE I PROCEDURY

Artykuł  21

Poufność wymiany informacji między prawnikiem a klientem

Uprawnienia powierzone właściwemu organowi krajowemu lub jakiemukolwiek urzędnikowi lub innej osobie upoważnionej przez właściwy organ krajowy nie mogą być wykorzystywane w celu żądania ujawnienia informacji, które są objęte klauzulą poufności wymiany informacji między prawnikiem a klientem.

Artykuł  25

Wymiana informacji

ESMA i właściwe organy udostępniają sobie nawzajem, bez zbędnej zwłoki, informacje wymagane na potrzeby wykonywania ich obowiązków na podstawie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  26

Tajemnica zawodowa

Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej, o której mowa w art. 76 dyrektywy 2014/65/UE, ma zastosowanie do właściwych organów krajowych, ESMA oraz do wszystkich osób, które pracują lub pracowały dla właściwych organów krajowych lub ESMA lub dla dowolnej innej osoby, której zostały przekazane zadania, włącznie z audytorami i ekspertami wykonującymi prace na zlecenie |.

SEKCJA  II

SANKCJE ADMINISTRACYJNE I INNE ŚRODKI ADMINISTRACYJNE

Artykuł  27a

Kary administracyjne i inne środki administracyjne

1. Bez uszczerbku dla prawa państw członkowskich do ustanawiania i nakładania sankcji karnych zgodnie z art. 27c, państwa członkowskie ustanawiają przepisy wprowadzające odpowiednie kary administracyjne i środki administracyjne, mające zastosowanie co najmniej w sytuacjach, w których dostawca usług finansowania społecznościowego nie spełnił wymogów określonych w rozdziałach I-V. Te kary administracyjne i inne środki administracyjne muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Państwa członkowskie zapewniają skuteczne wdrażanie kar administracyjnych lub innych środków administracyjnych.

2. Państwa członkowskie zgodnie z przepisami krajowymi przyznają właściwym organom krajowym uprawnienia do stosowania w przypadku naruszeń rozdziałów I-V niniejszego rozporządzenia co najmniej następujących kar administracyjnych i innych środków administracyjnych:

a) publicznego oświadczenia wskazującego osobę odpowiedzialną za naruszenie oraz charakter naruszenia;

b) nakazu zobowiązującego osobę do zaprzestania danego zachowania stanowiącego naruszenie oraz do powstrzymania się od wznowienia tego postępowania;

c) tymczasowego lub, w przypadku powtarzających się poważnych naruszeń, stałego zakazu wykonywania funkcji kierowniczych w takich przedsiębiorstwach przez członka organu zarządzającego osoby prawnej ponoszącego odpowiedzialność za naruszenie lub przez dowolną inną osobę fizyczną ponoszącą odpowiedzialność za naruszenie;

d) w przypadku osoby fizycznej - administracyjnej kary pieniężnej w wysokości maksymalnie 5 % rocznego obrotu dostawcy usług finansowania społecznościowego w roku kalendarzowym, w którym doszło do naruszenia;

e) maksymalnej administracyjnej kary pieniężnej w wysokości równej co najmniej dwukrotności kwoty korzyści uzyskanych w wyniku naruszenia, w przypadku gdy możliwe jest ustalenie kwoty takich korzyści, nawet jeśli kwota ta przekracza maksymalne kwoty określone w lit. d).

3. W przypadku gdy przepisy, o których mowa w ust. 1, mają zastosowanie do osób prawnych, państwa członkowskie przekazują właściwym organom uprawnienie do stosowania kar administracyjnych lub innych środków administracyjnych określonych w ust. 2, z zastrzeżeniem warunków przewidzianych w prawie krajowym, wobec członków organu zarządzającego oraz innych osób fizycznych, które w świetle prawa krajowego ponoszą odpowiedzialność za naruszenie.

4. Państwa członkowskie gwarantują, że każda decyzja lub środek nakładające kary administracyjne lub inne środki administracyjne wymienione w ust. 2 są właściwie uzasadnione i podlegają prawu do odwołania się przed sądem.

Artykuł  27b

Wykonywanie uprawnień do stosowania kar administracyjnych i innych środków administracyjnych

1. Właściwe organy wykonują uprawnienia do stosowania kar administracyjnych i innych środków administracyjnych, o których mowa w art. 27a, zgodnie z niniejszym rozporządzeniem i krajowymi ramami prawnymi, stosownie do sytuacji:

a) bezpośrednio;

b) we współpracy z innymi organami;

c) w drodze przekazania uprawnień innym organom, ponosząc odpowiedzialność za wykonanie tych zadań;

d) zwracając się do właściwych organów sądowych.

2. Ustalając rodzaj i poziom kary administracyjnej lub innego środka administracyjnego nakładanych na mocy art. 27a, właściwe organy biorą pod uwagę stopień, w jakim dane naruszenie ma charakter umyślny lub jest wynikiem zaniedbania, oraz wszystkie inne stosowne okoliczności, w tym również, w stosownych przypadkach:

a) istotność, wagę i czas trwania naruszenia;

b) stopień odpowiedzialności osoby fizycznej lub prawnej odpowiedzialnej za naruszenie;

c) sytuację finansową osoby fizycznej lub prawnej odpowiedzialnej za naruszenie;

d) skalę uzyskanych korzyści lub strat unikniętych przez osobę fizyczną lub prawną odpowiedzialną za dane naruszenie, o ile można te korzyści lub straty ustalić;

e) straty poniesione przez osoby trzecie w związku z naruszeniem, o ile można je ustalić;

f) zakres współpracy osoby fizycznej lub prawnej odpowiedzialnej za naruszenie z właściwym organem, z zastrzeżeniem potrzeby zapewnienia rekompensaty zysków uzyskanych lub strat unikniętych przez tę osobę;

g) poprzednie naruszenia popełnione przez osobę fizyczną lub prawną odpowiedzialną za naruszenie.

Artykuł  27c

Sankcje karne

1. Państwa członkowskie mogą zadecydować o nieustanawianiu przepisów dotyczących kar administracyjnych lub innych środków administracyjnych za naruszenia, które podlegają sankcjom karnym na mocy ich prawa krajowego.

2. W przypadku gdy państwa członkowskie postanowią, zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu, ustanowić sankcje karne za naruszenie, o którym mowa w art. 27a ust. 1, zapewniają one wprowadzenie odpowiednich środków, tak by właściwe organy miały wszystkie niezbędne uprawnienia do współpracy z organami sądowniczymi, organami ścigania lub organami wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych w ramach ich jurysdykcji w celu otrzymywania szczegółowych informacji dotyczących dochodzeń lub postępowań karnych wszczętych w związku z naruszeniami, o których mowa w art. 27a ust. 1, i przekazywania tych samych informacji innym właściwym organom oraz ESMA, aby wywiązać się z obowiązku współpracy do celów niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  27d

Obowiązki dotyczące powiadamiania

Państwa członkowskie powiadamiają Komisję i ESMA o przepisach ustawowych, wykonawczych i administracyjnych wykonujących przepisy niniejszego rozdziału, w tym o odpowiednich przepisach prawa karnego, nie później niż do dnia ... [jeden rok po dacie wejścia w życie niniejszego rozporządzenia]. Państwa członkowskie bez zbędnej zwłoki powiadamiają Komisję i ESMA o wszelkich późniejszych zmianach tych przepisów.

Artykuł  27e

Współpraca między właściwymi organami a ESMA

1. Właściwe organy krajowe i ESMA ściśle ze sobą współpracują i wymieniają informacje w celu wykonywania swoich obowiązków wynikających z niniejszego rozdziału.

2. Właściwe organy krajowe ściśle koordynują swój nadzór w celu identyfikowania naruszeń niniejszego rozporządzenia oraz stosowania w ich przypadku środków naprawczych, a także w celu opracowywania i promowania najlepszych praktyk, ułatwiania współpracy, promowania spójnej interpretacji i dostarczania ocen przekrojowych dotyczących odnośnych jurysdykcji w przypadku jakichkolwiek sporów.

3. W przypadku gdy właściwy organ krajowy stwierdzi, że nie zostały spełnione wymogi określone w rozdziałach IV, lub ma powody, by tak uważać, w wystarczająco szczegółowy sposób informuje o swoich ustaleniach właściwy organ podmiotu lub podmiotów podejrzewanych o takie naruszenie. Zainteresowane właściwe organy ściśle koordynują swój nadzór w celu zapewnienia spójnych decyzji.

Artykuł  27f

Publikacja kar administracyjnych i innych środków administracyjnych

1. Z zastrzeżeniem ust. 4 państwa członkowskie dopilnowują, by właściwe organy krajowe niezwłocznie publikowały na swoich oficjalnych stronach internetowych co najmniej informacje o decyzji o nałożeniu kary administracyjnej lub innego środka administracyjnego, od których nie zostało złożone odwołanie po uprzednim powiadomieniu adresata kary lub środka o tej decyzji.

2. Publikacja, o której mowa w ust. 1, zawiera informacje na temat rodzaju i charakteru naruszenia oraz tożsamości osób odpowiedzialnych, a także informacje o nałożonych karach administracyjnych lub innych środkach administracyjnych.

3. W przypadku gdy, na podstawie indywidualnej oceny każdego przypadku, właściwy organ uzna, że opublikowanie tożsamości w przypadku osób prawnych lub tożsamości i danych osobowych w przypadku osób fizycznych byłoby niewspółmierne lub że taka publikacja zagroziłaby stabilności rynków finansowych lub trwającemu postępowaniu przygotowawczemu, lub gdy opublikowanie tych informacji wyrządziłoby, na ile można to ustalić, niewspółmierną szkodę danej osobie, państwa członkowskie dopilnowują, by właściwe organy podjęły jedno z następujących działań:

a) odroczyły publikację decyzji o nałożeniu kary administracyjnej lub innego środka administracyjnego do momentu, kiedy przyczyny odroczenia przestaną być aktualne;

b) opublikowały decyzję o nałożeniu kary administracyjnej lub innego środka administracyjnego w formie anonimowej, zgodnie z prawem krajowym; lub

c) w ogóle nie publikowały decyzji o nałożeniu kary administracyjnej lub innego środka administracyjnego, jeżeli właściwy organ uważa, że warianty określone w lit. a) i b) uznaje się za niewystarczające do:

(i) zapobieżenia zagrożeniu stabilności rynków finansowych; lub

(ii) zapewnienia proporcjonalności publikacji takich decyzji w odniesieniu do środków, których charakter uznaje się za drugorzędny.

4. W przypadku podjęcia decyzji o opublikowaniu informacji o karze administracyjnej lub innym środku administracyjnym w formie anonimowej, opublikowanie stosownych danych może zostać odroczone. W przypadku gdy właściwy organ krajowy publikuje decyzję o nałożeniu kary administracyjnej lub innego środka administracyjnego, od której to decyzji wniesiono odwołanie przed odpowiednim organem sądowym, właściwe organy również niezwłocznie publikują na swoich oficjalnych stronach internetowych tę informację oraz wszelkie późniejsze informacje o wyniku takiego odwołania. Publikuje się również każdą decyzję unieważniającą decyzję o nałożeniu kary administracyjnej lub innego środka administracyjnego.

5. Właściwe organy krajowe zapewniają, aby decyzja opublikowana zgodnie z ust. 1-4 była dostępna na ich oficjalnej stronie internetowej przez okres co najmniej pięciu lat od jej publikacji. Dane osobowe zawarte w tych decyzjach są zatrzymywane na oficjalnej stronie internetowej właściwego organu wyłącznie przez okres wymagany zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami o ochronie danych.

6. Właściwe organy krajowe informują ESMA o wszystkich nałożonych karach administracyjnych i innych środkach administracyjnych, w tym, w stosownych przypadkach, o wszelkich związanych z nimi odwołaniach oraz o ich wyniku.

7. ESMA prowadzi centralną bazę danych o zgłoszonych mu karach administracyjnych i innych środkach administracyjnych. Do bazy tej dostęp mają wyłącznie ESMA, EUNB i EIOPA oraz właściwe organy i jest ona aktualizowana na podstawie informacji przekazywanych przez właściwe organy krajowe zgodnie z ust. 6.

Artykuł  36

Ochrona danych

1. W odniesieniu do przetwarzania danych osobowych w ramach niniejszego rozporządzenia właściwe organy wykonują swoje zadania do celów niniejszego rozporządzenia zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679.

2. W odniesieniu do przetwarzania danych osobowych przez ESMA w ramach niniejszego rozporządzenia, ESMA przestrzega rozporządzenia (WE) nr 45/2001.

Rozdział  VII

Akty delegowane

Artykuł  37

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 3 ust. 2,| art. 31 ust. 10 i art. 34 ust. 3, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia ... [data wejścia w życie niniejszego rozporządzenia]. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień jest automatycznie przedłużane na taki sam okres, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 3 ust. 2, art. 6 ust. 4, art. 7 ust. 7, art. 10 ust. 10, art. 15 ust. 6, art. 16 ust. 9, art. 31 ust. 10 i art. 34 ust. 3, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa.

5. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

6. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 3 ust. 2, art. 6 ust. 4, art. 7 ust. 7, art. 10 ust. 10, art. 15 ust. 6, art. 16 ust. 9, art. 31 ust. 10 i art. 34 ust. 3 wchodzi w życie tylko jeśli Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie trzech miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie lub jeśli, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o trzy miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Rozdział  VIII

Przepisy końcowe

Artykuł  38

Sprawozdanie

1. Do dnia ... [publications office please insert 24 months of entry into application of this Regulation] r., po konsultacji z ESMA, Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące stosowania niniejszego rozporządzenia, w stosownych przypadkach wraz z wnioskiem ustawodawczym.

2. W sprawozdaniu tym ocenia się następujące elementy:

a) funkcjonowanie rynku dostawców usług finansowania społecznościowego w Unii, w tym rozwój sytuacji rynkowej i tendencji, |ich udziału w rynku, a w szczególności analizując, czy konieczne jest wprowadzenie jakichkolwiek zmian definicji lub progów zawartych w niniejszym rozporządzeniu oraz czy zakres usług objętych niniejszym rozporządzeniem pozostaje odpowiedni;;

b) wpływ niniejszego rozporządzenia na należyte funkcjonowanie rynku wewnętrznego usług finansowania społecznościowego, w tym wpływ na dostęp MŚP do finansowania oraz na inwestorów i inne kategorie osób, których te usługi dotyczą;

c) wdrożenie innowacji technologicznych w sektorze finansowania społecznościowego, w tym stosowanie niebankowych metod finansowania (w tym pierwszej oferty kryptowalutowej), nowych innowacyjnych modeli biznesowych i technologii;

d) czy próg określony w art. 2 ust. 2 lit. d) jest nadal odpowiedni dla osiągnięcia celów określonych w niniejszym rozporządzeniu;

e) skutki, jakie krajowe przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne regulujące komunikaty marketingowe dostawców usług w zakresie finansowania społecznościowego mają dla swobody świadczenia usług, konkurencji i ochrony inwestorów;

f) stosowanie kar administracyjnych, a w szczególności jakakolwiek potrzeba dalszej harmonizacji kar administracyjnych przewidzianych za naruszenie niniejszego rozporządzenia;

g) konieczność i proporcjonalność nałożenia na dostawców finansowania społecznościowego obowiązku przestrzegania krajowych przepisów wdrażających dyrektywę (UE) 2015/849 w odniesieniu do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu oraz wpisania tych dostawców finansowania społecznościowego do wykazu podmiotów zobowiązanych do celów dyrektywy (UE) 2015/849;

h) stosowność rozszerzenia zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia na państwa trzecie;

i) współpracę między właściwymi organami krajowymi a ESMA oraz odpowiedniość właściwych organów krajowych jako organu nadzorującego stosowanie niniejszego rozporządzenia;

j) możliwość wprowadzenia w niniejszym rozporządzeniu szczególnych środków na rzecz promowania zrównoważonych i innowacyjnych projektów finansowanych w ramach finansowania społecznościowego, a także wykorzystania funduszy UE.

Artykuł  38a

Zmiana rozporządzenia (UE) nr 2017/1129

W art. 1 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 2017/1129 dodaje się literę w brzmieniu:

k) oferty finansowania społecznościowego złożonej przez europejskiego dostawcę usług finansowania społecznościowego w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr .../...^(* , o ile nie przekracza ona progu określonego w art. 2 ust. 2 lit. d) tego rozporządzenia."

Artykuł  39

Wejście w życie i rozpoczęcie stosowania

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia ... [Publications Office please insert 12 months from entry into force] r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli,

W imieniu Parlamentu Europejskiego	W imieniu Rady
Przewodniczący	Przewodniczący

1 Dz.U. C [...] z [_], s. [_].

2 Dz.U. C [...] z [...], s. [...].

3 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki oraz uchylająca dyrektywę Rady 87/102/EWG (Dz.U. L 133 z 22.5.2008, s. 66).

4 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniająca dyrektywę 2002/92/WE i dyrektywę 2011/61/UE (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 349).

5 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1129 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie prospektu, który ma być publikowany w związku z ofertą publiczną papierów wartościowych lub dopuszczeniem ich do obrotu na rynku regulowanym oraz uchylenia dyrektywy 2003/71/WE (Dz.U. L 168 z 30.6.2017, s. 12).

6 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniająca dyrektywę 2002/87/WE i uchylająca dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 338).

7 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2366 z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego, zmieniająca dyrektywy 2002/65/WE, 2009/110/WE, 2013/36/UE i rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 oraz uchylająca dyrektywę 2007/64/WE (Dz.U. L 337 z 23.12.2015, s. 35).

8 COM(2017)0340, Sprawozdanie Komisji dla Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie oceny ryzyka związanego z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu, które ma wpływ na rynek wewnętrzny i dotyczy działalności transgranicznej.

9 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, zmieniająca rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 i uchylająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/60/WE oraz dyrektywę Komisji 2006/70/WE (Dz.U. L 141 z 5.6.2015, s. 73).

10 Rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1).

11 Dz.U. L 297 z 7.11.2013, s. 107.

*⁾ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/49/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie systemów gwarancji depozytów (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 149).

*^*) Dyrektywa 97/9/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 marca 1997 r. w sprawie systemów rekompensat dla inwestorów (Dz.U. L 084 z 26.3.1997, s. 22).".

*) Dz.U.: proszę wstawić numer i dane dotyczące publikacji niniejszego rozporządzenia.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2021.108.534/2
• Rodzaj: Akt przygotowawczy
• Tytuł: Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 27 marca 2019 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/... w sprawie europejskich dostawców usług w zakresie finansowania społecznościowego dla przedsiębiorstw.
• Data aktu: 27/03/2019
• Data ogłoszenia: 26/03/2021