Język postępowania: niemiecki(2020/C 433/41)
(Dz.U.UE C z dnia 14 grudnia 2020 r.)
Sąd odsyłający
Oberlandesgericht München
Strony w postępowaniu głównym
Strona pozwana i wnosząca apelację: Vodafone Kabel Deutschland GmbH
Strona powodowa i druga strona w postępowaniu apelacyjnym: Bundesverband der Verbraucherzentralen und Verbraucherverbände - Verbraucherzentrale Bundesverband e.V.
Pytanie prejudycjalne
Czy art. 62 ust. 4 dyrektywy 2015/2366 1 należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie regulacji lub praktyce krajowej, która ustanawia system przejściowy, w ramach którego, w przypadku zawartych z konsumentami stosunków zobowiązaniowych o charakterze ciągłym, zgodny z odpowiednim krajowym przepisem transponującym [dyrektywę] zakaz pobierania opłat za korzystanie z instrumentów płatniczych i za usługi płatnicze ma zastosowanie tylko wtedy, gdy stosunek zobowiązaniowy, z którego wynika ta opłata, powstał po dniu 13 stycznia 2018 r., zakaz ten nie ma natomiast zastosowania wtedy, gdy taki stosunek zobowiązaniowy powstał przed dniem 13 stycznia 2018 r., chociaż przetwarzanie (kolejnych) transakcji płatniczych nie rozpoczęło się przed dniem 13 stycznia 2018 r.?
1 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2366 z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego, zmieniająca dyrektywy 2002/65/WE, 2009/110/WE, 2013/36/UE i rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 oraz uchylająca dyrektywę 2007/64/WE (Dz.U. 2015, L 337, s. 35).
