Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 3 lipca 2018 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (wniosek złożony przez Francję - EGF/2017/009 FR/Air France) (COM(2018)0230 - C8-0161/2018 - 2018/2059(BUD)).

Uruchomienie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji - EGF/2017/009 FR/Air France

P8_TA(2018)0272

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 3 lipca 2018 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (wniosek złożony przez Francję - EGF/2017/009 FR/Air France) (COM(2018)0230 - C8-0161/2018 - 2018/2059(BUD))

(2020/C 118/30)

(Dz.U.UE C z dnia 8 kwietnia 2020 r.)

Parlament Europejski,

– uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2018)0230 - C8-0161/2018),

– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1309/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (2014-2020) i uchylenia rozporządzenia (WE) nr 1927/2006 ¹  (rozporządzenie w sprawie EFG),

– uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014-2020 ² , w szczególności jego art. 12,

– uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami ³  (porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r.), w szczególności jego pkt 13,

– uwzględniając procedurę rozmów trójstronnych przewidzianą w pkt 13 porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r.,

– uwzględniając pismo Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych,

– uwzględniając pismo Komisji Rozwoju Regionalnego,

– uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0210/2018),

A. mając na uwadze, że Unia opracowała instrumenty ustawodawcze i budżetowe w celu udzielenia dodatkowego wsparcia pracownikom dotkniętym skutkami istotnych zmian w strukturze światowego handlu lub światowego kryzysu finansowego i gospodarczego oraz z myślą o ułatwieniu im powrotu na rynek pracy;

B. mając na uwadze, że pomoc finansowa Unii dla zwalnianych pracowników powinna być dynamiczna i powinno się jej udzielać jak najszybciej i jak najefektywniej;

C. mając na uwadze, że Francja złożyła wniosek EGF/2017/009 FR/Air France o przyznanie wkładu finansowego z EFG w związku ze zwolnieniem 1 858 pracowników w sektorze gospodarki zaklasyfikowanym do działu 51 NACE Rev. 2 (transport lotniczy) w zaliczanych do poziomu NUTS 2 regionach Île-de-France (FR10) i Provence-Alpes-Côte d'Azur (fR82) we Francji;

D. mając na uwadze, że wspieranie unijnych przedsiębiorstw lotniczych ma kluczowe znaczenie, biorąc pod uwagę, że udział Unii w sektorze międzynarodowego transportu lotniczego maleje;

E. mając na uwadze, ze wniosek jest oparty na kryteriach interwencji przewidzianych w art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia w sprawie EFG, zgodnie z którym wymagane jest zwolnienie co najmniej 500 pracowników w czteromiesięcznym okresie odniesienia w przedsiębiorstwie działającym w państwie członkowskim, z uwzględnieniem pracowników zwolnionych przez dostawców i producentów niższego szczebla lub osób samozatrudnionych, które zaprzestały prowadzenia działalności;

1. zgadza się z Komisją, że warunki wymienione w art. 4 ust. 1 rozporządzenia w sprawie EFG zostały spełnione i że Francja ma prawo do wkładu finansowego w wysokości 9 894 483 EUR na mocy tego rozporządzenia, co stanowi 60 % łącznych kosztów wynoszących 16 490 805 EUR, na które składają się wydatki na zindywidualizowane usługi w wysokości 16 410 805 EUR oraz wydatki na działania przygotowawcze, działania w zakresie zarządzania, dostarczania i upowszechniania informacji oraz działania w zakresie kontroli i sprawozdawczości w wysokości 80 000 EUR;

2. zauważa, że władze Francji złożyły wniosek w dniu 23 października 2017 r. oraz że po przekazaniu przez Francję dodatkowych informacji Komisja zakończyła ocenę tego wniosku w dniu 23 kwietnia 2018 r. i przekazała ją Parlamentowi tego samego dnia;

3. zauważa, że w dniu 19 maja 2015 r. Francja rozpoczęła świadczenie zindywidualizowanych usług na rzecz beneficjentów objętych pomocą, a zatem okres kwalifikowalności do uzyskania wkładu finansowego z EFG będzie trwał od dnia 19 maja 2015 r. do dnia 23 października 2019 r.;

4. przypomina, że jest to drugi wniosek złożony przez Francję, i trzeci dotyczący transportu lotniczego, w sprawie wkładu finansowego z EFG w związku ze zwolnieniami w przedsiębiorstwie Air France; poprzednie wnioski EGF/2013/014 FR/Air France z 2013 r. i EGF/2015/004 IT Alitalia z 2015 r. zostały rozpatrzone pozytywnie ⁴ ;

5. przypomina, że wkład finansowy z EFG jest skierowany do zwolnionych pracowników, aby pomóc im w znalezieniu alternatywnego zatrudnienia, i nie stanowi dotacji dla przedsiębiorstw;

6. zauważa, że Francja argumentuje, iż zwolnienia pracowników są związane z poważnymi zmianami strukturalnymi w strukturze światowego handlu, spowodowanymi globalizacją, a szczególnie poważnymi problemami gospodarczymi w sektorze międzynarodowego transportu lotniczego, w szczególności ze spadkiem udziału UE w rynku w związku ze spektakularnym rozwojem trzech ważnych przewoźników lotniczych z regionu Zatoki Perskiej, którzy otrzymują bardzo wysoką pomoc od państwa i dotacje oraz podlegają mniej restrykcyjnym regulacjom socjalnym i środowiskowym niż przedsiębiorstwa z Unii;

7. ubolewa nad wysokością dotacji i pomocy państwa, jakich adresatem są Emirates, Qatar Airways i Etihad Airways, które to dotacje i pomoc pozwalają im na radykalne zwiększenie liczby pasażerów i osłabiają pozycję europejskich węzłów lotniczych, w tym paryskiego lotniska im. Charlesa de Gaulle'a;

8. przypomina, że w dniu 8 czerwca 2017 r. Komisja przedstawiła wniosek dotyczący rozporządzenia o ochronie konkurencji w transporcie lotniczym ⁵ , a celem tego wniosku jest zapewnienie uczciwej konkurencji między przewoźnikami lotniczymi z Unii a przewoźnikami z krajów trzecich, aby utrzymać warunki sprzyjające istnieniu rozbudowanej sieci połączeń lotniczych; zwraca uwagę, że Parlament i Rada zamierzają rozpocząć negocjacje w sprawie tego wniosku ustawodawczego jesienią 2018 r.;

9. przypomina, że można się spodziewać, iż zwolnienia, do których doszło w przedsiębiorstwie Air France, będą stanowiły znaczne obciążenie dla lokalnej gospodarki, która boryka się z długoterminowym bezrobociem i problemem zmian w zatrudnieniu pracowników w wieku co najmniej 50 lat;

10. apeluje do przedsiębiorstwa Air France o zadbanie o wysokiej jakości dialog społeczny;

11. odnotowuje, ze wniosek dotyczy 1 858 pracowników zwolnionych w przedsiębiorstwie Air France, z tego 76,2 % w Ile-de-France, z których większość jest w wieku od 55 do 64 lat; uznaje znaczenie aktywnych instrumentów rynku pracy współfinansowanych z EFG w celu zwiększenia szans powrotu na rynek pracy; zauważa ponadto, że żaden ze zwolnionych pracowników nie należy do grupy wiekowej 25-29 lat ani nie ma więcej niż 64 lata;

12. zauważa, że Francja planuje wdrożyć pięć rodzajów działań na rzecz zwolnionych pracowników objętych przedmiotowym wnioskiem:

(i) usługi doradcze i poradnictwo zawodowe dla pracowników;

(ii) szkolenia zawodowe;

(iii) wkład na rzecz przejęcia przedsiębiorstwa lub rozpoczęcia działalności gospodarczej;

(iv) dodatek z tytułu poszukiwania pracy;

(v) dodatek z tytułu mobilności;

13. z zadowoleniem przyjmuje sposób, w jaki sporządzono skoordynowany pakiet zindywidualizowanych usług w porozumieniu z przedstawicielami osób objętych pomocą i z partnerami społecznymi, a także porozumienia między Air France, związkami zawodowymi i centralną radą zakładową, dzięki którym wszystkie odejścia z pracy były dobrowolne;

14. stwierdza, że współfinansowane przez EFG zindywidualizowane usługi skierowane są do pracowników, którzy w chwili dobrowolnego odejścia nie mają jeszcze sprecyzowanych planów dotyczących zmiany kwalifikacji i pragną skorzystać z możliwości przekwalifikowania, porad, wskazówek lub pomocy w założeniu lub przejęciu działalności gospodarczej;

15. dostrzega, że francuski kodeks pracy wymaga od przedsiębiorstwa zatrudniającego więcej niż tysiąc osób, aby zaproponowało środki zaradcze, oraz że wniosek EFG nie przewiduje żadnej pomocy w okresie pierwszych czterech miesięcy urlopu przeznaczonego na zmianę kwalifikacji, co odpowiada minimalnej długości tego okresu, przewidzianej we francuskich przepisach;

16. zwraca uwagę, że środki wsparcia dochodu stanowią maksymalnie 35 % ogólnego pakietu zindywidualizowanych środków, określonego w rozporządzeniu w sprawie EFG, oraz że działania te są uzależnione od czynnego udziału beneficjentów objętych pomocą w poszukiwaniu pracy lub w szkoleniach;

17. przypomina, że zgodnie z art. 7 rozporządzenia w sprawie EFG przy opracowywaniu skoordynowanego pakietu zindywidualizowanych usług należy przewidywać przyszłe perspektywy rynku pracy i potrzebne umiejętności, a pakiet ten powinien wpisywać się w strategię przechodzenia na zasobooszczędną i zrównoważoną gospodarkę;

18. podkreśla, że władze francuskie potwierdziły, iż działania kwalifikowalne nie są objęte pomocą z innych funduszy ani instrumentów finansowych Unii;

19. ponownie podkreśla, że wsparcie z EFG nie może zastępować działań, za podjęcie których - na mocy prawa krajowego lub układów zbiorowych - odpowiedzialne są przedsiębiorstwa, ani środków restrukturyzacji przedsiębiorstw lub sektorów;

20. zwraca się do Komisji, by w przyszłych wnioskach wzywała organy krajowe do podawania dalszych informacji o sektorach mających potencjał wzrostu, a więc mogących zatrudniać pracowników, oraz do gromadzenia potwierdzonych danych dotyczących wpływu finansowania z EFG, w tym w odniesieniu do współczynnika reintegracji i jakości miejsc pracy uzyskanych dzięki EFG; ponadto wzywa Komisję do monitorowania wdrażania EFG oraz do składania sprawozdań Parlamentowi;

21. ponownie apeluje do Komisji o zapewnienie publicznego dostępu do wszystkich dokumentów związanych z pomocą z EFG;

22. zatwierdza decyzję załączoną do mniejszej rezolucji;

23. zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zarządzenia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

24. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji.

ZAŁĄCZNIK

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji w następstwie wniosku od Francji - EGF/2017/009 FR/Air France

(Tekst tego załącznika nie został powtórzony w tym miejscu, ponieważ odpowiada on końcowej wersji decyzji (UE) 2018/1093.)

1 Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 855.

2 Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 884.

3 Dz.U. C 373 z 20.12.2013, s. 1.

4 Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/44 z dnia 17 grudnia 2014 r. w sprawie uruchomienia środków z Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji, zgodnie z pkt 13 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami (wniosek EGF/2013/014 FR/Air France z Francji) (Dz.U. L 8 z 14.1.2015, s. 18).

5 COM(2017)0289

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2020.118.208
• Rodzaj: Rezolucja
• Tytuł: Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 3 lipca 2018 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (wniosek złożony przez Francję - EGF/2017/009 FR/Air France) (COM(2018)0230 - C8-0161/2018 - 2018/2059(BUD)).
• Data aktu: 03/07/2018
• Data ogłoszenia: 08/04/2020